เอาตามความคิดผมนะ คือส่วนล่างสุดนี่มัน โอกาส กับความคิด มันด้อยมากครับ

ถ้าอยากให้ยั่งยืน ควรต้องมีโครงสร้างการศึกษาใหม่ เปลี่ยนความคิดก่อน และ โอกาสทางการศึกษาควรจะมีมากกว่าทุนเรียนฟรี อาจจะต้องมีแบบ เนอสเซอรี่ เกณฑ์ เด็กที่ห่างไกลมาเรียนกินนอนที่โรงเรียน ปิดเทอมค่อยกลับบ้านหาพ่อแม่ ซึ่งน่าจะใช้เงินเยอะ ใช้เงินพ่อแม่บ้าง


ถ้าระบบ ภาษีก้าวหน้า ตัดคนรวยมากกว่า มันด็ต้องตอบได้ว่า ได้เอาเงินมาหนุนคนด้อยโอกาสในด้านไหนบ้าง ถึงจะแฟร์

ถ้าพูดไปก็ดราม่าอีก แบบ ที่จริงคนที่รายได้น้อบหรือเรียนน้อย ส่วนหนึ่ง เพราะดักดานเอง มีความคิดแสวงหาความเสื่อมเข้าชีวิตเยอะๆ และไม่เคยคิดจะพัฒนาตัวเองซักด้าน พูดไปก็ไม่มีใครยอมรับ


แล้วพูดว่า จะตัดเงินคนรวยช่วยคนจน เพราะคนจนมันโอกาสน้อยกว่า คือถามจริง ว่าที่ต้องดิ้นรนหางานทำดีๆ เก็บเงินเยอะๆ ดิ้นรนจะรวยก็เะราะรู้ดีว่า คนมีเงิน เขามีโอกาสที่ดีกว่าให้ลูกหลานสิ่ครับ ถ้าได้เท่ากัน จะขยันไปทำไมวะ (เดี๋ยวรัฐแม่งก็เกลี่ยโอกาสให้)