มันทำยากครับ สมมุติ ว่าเรื่องอะไรที่เขาลงทุนเพื่อส่วนรวมไว้ แล้ว คนในสังคมมันไม่เหมาะกับวิธีไปใช้ของส่วนรวมก็มีเยอะในบ้านเรา


ตัวอย่างก็ไอ้ตู้ปันสุขที่เขาเอาของกินของใช้ไปไว้ในตู้ แ่มีคนเอาไปทีเดียวเยอะๆแล้วเอาไปขายต่อเพราะบอกจะเอาเงินสดนั่นแหล่ะ พอทำกันจริงๆก็รู้ว่าว่าเราทำแบบนี้แล้วไม่ได้ผลนั่นแหล่ะ

ไอ้ที่ว่าคนเราไม่เหมาะ คือระบบความคิด , การทำเพื่อส่วนรวม , วินัย คนบ้านเรามันไม่พอ เห็นแก่ได้,ไม่มองการณ์ไกล ,เชื่อเรื่องเหนือ ธรรมชาติ นี่เยอะจริงๆ

ในทางเทคนิค รัฐ ไม่มีอำนาจไปควบคุม อะไรทั้งนั้น ทั้ง ค่าจ้าง ร่วมไปถึงการควบคุม ราคา มันเป็นการทำลายตลาด

สิ่งที่ทำได้คือ ออกกม.ที่สร้างสรรค์ แล้วเก็บภาษีให้น้อยๆ

ปกติ คือ ทำให้ เศรษฐกิจดี เกิดการใช้จ่าย ภาษีจะได้เก็บมากขึ้น ใช้ภาษีให้ถูกต้อง สร้างหรือ อุดหนุน สิ่งพื้นฐานเพื่อลดรายจ่าย ปชช.

แต่ รัฐบาล 10 ปี ที่ผ่านมา เศรษฐกิจ บริหารตามมีตามเกิด เจ้าสัวรวยคนเดียว

ขนส่ง สาธารณะ ก็ขึ้นๆเอา ทางด่วน รถไฟฟ้า มีแต่ขึ้นๆ ค่าไฟฟ้าก็มาซ้ำเติม

ใช้ภาษีห่วยแตก สร้างกินรี ซื้อบอลโลก ห่านนนน

ค่าครองชีพในกรุงเทพนี่พอๆกับสิงค์โปรเลย

ยังดีมีบ้านของพ่อแม่อยู่

ถ้านึกภาพหนุ่มมหาลัยตามหาความฝันเมื่องกรุงแบบเพลงพี่ปู พงศิษท์

ไม่เหลือภาพ ระทมเหี้ยๆ