ผมว่ายึดถืออุดมการณ์ก็ดีครับ แต่มันจะต้องยืดหยุ่นได้นิดหนึ่ง ถ้าเข้าใจแก่นของอุดมการณ์แล้ว คงจะไม่เป็นคนเถรตรงจะเอาตามตัวหนังสือเป๊ะๆหรอก



Trivia: แม่ผมเรียนไม่สูง ไม่เข้าใจศัพท์แสงยาก แต่แกเคยฟังผมบ่นเวิ้นเว่อร์เรื่องแบบ จะยึดอุดมการณ์แบบมืดบอกหรือจะ ตอแหล ปลิ้นปล้อนพูดเอาดีเข้าตัวโดนการบิดกฏ แล้วบอกว่ากูทำถูก

แม่" กูฟังมาตั้งนาน กูจะเล่าให้ฟังว่าคนจีน+ก๋งสอนว่าไง หนังสือมันของตายเขียนแล้วแก้อะไรไม่ได้ ส่วนคนเป็นของเป็น ใครเชื่อหนังสือเต็มๆแล้วไม่ยอมปรับเปลี่ยนตัวเองให้เข้ากับสถานการณ์ แสดงว่าเป็นคนโง่มาก เพราะ คนมันเป็น มันต้องเลื้อยไปเรื่อยๆให้อยู่รอด ไม่ใช่นั่งนิ่งเป็นหนังสือ " จริงๆแม่ผมพูดสั้นมากนะคือ "คนเป็นของเป็น ส่วนหนังสือเป็นของตาย"

ใครเข้าใจ "แก่น" ต่อให้เป็นคนตะบัดสัตย์ พูดอย่างทำอย่างก็ไม่ผิด เหมือนพูดว่ายึดหนังสือ แต่เวลาใช้จริงทำตรงข้ามหนังสือหมดก็ได้ เ้พราะตัวเองเข้าใจ "แก่น" อย่างลึกซึ้ง

"แก่นของผมคือ การกระทำเพื่อส่วนรวม หวังผลประโยชน์สว่วนรวมเป็นหลักให้ อยู่อย่างสันติและมีความสุขกันทั่วหน้า"

ส่วนแก่นของคนอื่น ๆหรือ ตำรา ทฤษฎี อื่นๆ เป็นยังไงผมตอบไม่ได้ครับ

ใครสนใจ "แก่น"ขั้นสูง ก็ลองไปอ่าน มหาภารตะ+ ภควคีตา อ่านดู การที่อรชุนยอมออกรบก็เพราะได้ "แก่น" มาจากกฤษณะ หรือนารายด์อวคารนั่นละ ขนาดพวก ฝรั่ง, อาหรับ,ญี่ปุ่น , รัสเซีย ยังอ่านกันถือว่าเป็น "แก่น" ของจริงที่เขียนเมื่อหลายพันปีก่อน แต่ปัจจุบันก็ยังมีคนศึกษาเอามาปรับใช้อยู่