คดีนี้แม้ตามรัฐธรรมนูญจะกำหนดคุณสมบัติไว้ชัดเจนว่า ห้ามผู้เคยต้องคำพิพากษาในคดียาเสพติดมาดำรงตำแหน่ง ส.ส. และ ตำแหน่งรัฐมนตรี แต่ตามหลักการทางกฎหมายแล้ว ข้อห้ามดังกล่าวหมายถึง กรณีคำพิพากษาของไทยเท่านั้น ไม่ได้รวมถึงคำพิพากษาของศาลต่างประเทศ ดังนั้นคนที่ถูกศาลต่างประเทศพิพากษาจำคุกแล้วหนีกลับมาไทย ก็ไม่สามารถเอามาติดคุกต่อในไทยได้ ยกเว้นจะมีสนธิสัญญาระหว่างประเทศเพื่อขอโอนตัวนักโทษมาดำเนินคดีในไทยแทนถูกดำเนินคดีในต่างประเทศ แต่ก็ต้องรับโทษตามระยะเวลาที่ศาลต่างประเทศกำหนด

ศ.จรัญ กล่าวว่า ที่พูดแบบนี้ไม่ได้ไปเข้าข้างคนผิดแต่มันเป็นหลักการกฎหมายสากล ที่อำนาจกฎหมาย อำนาจศาลหรืออำนาจรัฐ จำกัดอยู่แต่ในประเทศตัวเองเพราะมันถูกสร้างโดยอำนาจของรัฐแต่ละรัฐ หากต้องการให้ครอบคลุมคำพิพากษาต่างประเทศด้วย ก็ต้องเขียนยกเว้นไว้ ซึ่งบางประเทศในยุโรป มีการขยายขอบเขตของกฎหมายครอบคลุมถึงการกระทำของพลเมืองตัวเองในต่างประเทศด้วย

อย่างไรก็ตามเรื่องนี้เป็นเรื่องของผู้ที่ดำรงตำแหน่งสำคัญของประเทศ แม้ไม่อาจนำคำพิพากษาต่างประเทศมาเอาผิดได้ แต่ผู้ดำรงตำแหน่งนี้ต้องอยู่ภายใต้มาตรฐานทางจริยธรรมตามรัฐธรรมนูญ ซึ่งคุณสมบัติของรัฐมนตรีกำหนดชัดเจน ในมาตรา 160 (5) ว่าจะต้อง ไม่มีพฤติกรรมอันเป็นการฝ่าฝืนมาตรฐานทางจริยธรรมอย่างร้ายแรง ก็สามารถร้องให้มีการตรวจสอบตามมาตรานี้ได้

[Link]