ในด้านภาวะผู้นำนี่ ไม่มีใครเกินเทรซหรอกค่ะ กลยุทธทั้งการศึกและการเมือง การบริหารเสน่ห์และภาวะผู้นำ แม้แต่นิสัยเนื้อแท้ก็ด้วย เพอเฟคแมนชัดๆ เสียอย่างเดียวที่เราเกลียดสงคราม แต่พี่แกดันเห็นเป็นของสวยงามซะงั้น

ออร์ก้านั้นก็เป็นลูกพี่ที่ดีค่ะ แต่เป็นผู้นำที่นึกถึงลูกน้อง และพยายามหาทางออกที่ดีที่สุดอยู่เสมอ เสียแต่บทที่แกบอดสุดๆ เลยกลายเป็นผู้โชคร้ายที่สู้แทบตาย แต่ไอ้ชั่วอย่างราสทาลกลายเป็นฮีโร่แทน ทั้งหมดเป็นเพราะบทที่อย่างกับเอาเท้าเขียนนี่แหละค่ะ ในแง่ผู้นำองค์กรแล้วราสทาลนั้นสำเร็จกว่าเพราะชั่วโมงบินและช่องทางเยอะกว่า ออร์ก้าแม้จะพยายามฉลาดแต่ก็ต้องตามบท ตามพี่หมีแม็กกี้ไปเลย

ลูกพี่ไบรท์นี่ บอกตามตรงว่าเรามองว่าทัดเทียมกับออร์ก้าค่ะ เพียงแต่คนนึงเป็นนักเรียนเสฯ แต่อีกคนเป็นอดีตจับกัง นิสัยรักเพื่อหัวใจเร่าร้อน แต่ก็พยายามจะใจเย็นและหาทางออกเพื่อพวกพ้องและลูกเรือ แต่ไบรท์โชคดีที่แบ็คเขาหนากว่าออร์ก้าหลายขุม อาชีพก็คือทหารในกองทัพ ไม่ใช่เอกชน SME ที่โดนยักษ์ใหญ่คอยหาเรื่อง

ถ้าใน G-Gen นี่ เรามักจะเอาตัวละคแนวลูกพี่ขึ้นนำยานแม่ค่ะ อย่างลูกพี่กิงกานัม เทรซ มาฟตี้ หรือแม้แต่เซกส์ ก็เพราะเราเชื่อว่าพวกนี้มีความเป็นผู้นำพอตัวแหละค่ะ