มาเล่าเรื่องของการออกกำลังกายกับอาการบาดเจ็บครับ

ผมไม่รู้ว่าใครเจอปัญหาเจ็บบ่อย เจ็บจุกจิกบ้าง เส้นตึง ยืดยังไงมันก็ไม่ได้ดีขนาดนั้น วอร์มยังไงยืดเหยียดยังไงอาการบาดเจ็บก็ยังรบกวน

บางทีเรื่องมันอาจยุ่งยากกว่าที่คิดครับ

อย่างผมลองหานักกายภาพบำบัด (แกเป็นอดีตครูสอนโยคะ) แกก็ลองเช็คร่างกายผม สิ่งที่เป็นก็ได้แก่:

หลังค่อม ไหล่ห่อ
สะโพกแอ่นไปด้านหน้า
เดินแบบปลายเท้าบานออกกว้าง

อันนี้คือภาพรวมนะครับ น้ำหนักผมสมส่วน แต่ความแข็งแรงไม่ได้เลย

ที่โดนปรับจุดแรก ๆ คือการหายใจ ด้วยความที่หลังแอ่นทำให้กระบังลมเผยอออก หายใจแล้วใช้หน้าท้องไม่เต็มที่ กลายเป็นหายใจเข้าท้องแฟบ หายใจออกท้องป่อง ภาระจะไปอยู่ที่หลังกับซี่โครงแทน
จุดต่อมาที่ปรับคือไหล่ ครูจะสอนให้ทำท่าเด็กหมอบ (คุณลองนึกถึงเด็กเตรียมคลาน) ฝึกจัดระเบียบไหล่ให้กลับเข้าที่ และจัดระเบียบหลังให้หลังตรงไม่ค่อม
จุดที่ปรับง่ายสุดคือช่วงขา คนส่วนใหญ่พอโตขึ้น ตอนเดินเท้าจะบานออก ครูสอนให้ผมเดินแบบปลายเท้าขนานกัน เดินแบบจอห์นวิคน่ะ ช่วงไหล่ก็ให้แกว่งแบบทหารเพื่อให้ตำแหน่งไหล่มันกลับเข้าที่

ละมาอยู่กับจุดที่น่ารำคาญสุด ก้น ผมเจอปัญหาขมิบอุ้งเชิงกรานไม่ค่อยได้ เวลายกของก็มีเกร็งหลังเกร็งตูดช่วยเกินความจำเป็น ทำให้แรงดันในบริเวณนั้นสูงเกิน โรคที่เป็นไปแล้วก็พวกริดสีดวงภายใน โรคที่จะตามมาในภายภาคหน้าก็พวกต่อมลูกหมากอักเสบ ตอนนี้ฝึกอะไรไม่ได้มาก ทำได้อย่างเดียวคือ notice เมื่อมันเกิดอาการเกร็ง

จากที่เล่ามา มันดูจุกจิกนะ ใช่ครับจุกจิกมาก จากจุดสตาร์ทที่เริ่มจากปวดหลัง ไปเจออะไรก็ไม่รู้เพียบเลย เหมือนว่าร่างกายของคนเรา ฟังก์ชั่นตอนทารกที่เคยทำได้มันจะพอดีกับการใช้ชีวิตอยู่แล้ว กล้ามเนื้อทุกส่วนทำงานอย่างพอเหมาะ แต่พอโตขึ้น บางมัดมันไม่ได้ใช้งาน เพราะนั่งโต๊ะ ทำอะไรซ้ำ ๆ เดิม ๆ
ก็เลยต้องฟื้นฟูความเป็นเด็กกลับมา อันนี้คือตัวอย่างของผมนะ แต่ละคนมีปัญหาไม่เหมือนกันสักคน บางคนกระดูกสันหลังคด ไหล่เบี้ยวเลยก็มี
โชคดีที่คนประเภทผมมีไม่เยอะ ถ้าตีเป็น % น่าจะประมาณหลักหน่วย
แต่ถ้า posture ร่างกายผิด จัดระเบียบร่างกายไม่ดี มันจะหนักกันกว่านี้ ถ้าใครแก้ด้วยตัวเองไม่ได้ (ซึ่งก็ไม่น่าจะได้)


ลองหานักกายภาพครับ

พอเล่าถึงตรงนี้ชักจะเก็ทแล้วว่าทำไมอองโตนี่ มาร์ซิอัลมันถึงเจ็บบ่อยนัก