ผมว่ามันต้องมีวิวัฒนาการไปเรื่อยๆ นะครับ แต่ผมไม่รู้จริงเรื่องเขาจะเน้นไปเรื่องไหนก่อน คือถ้าจะบุกไปทุนนิยมจ๋า เน้นเทคโนโลยี สมัยใหม่ ผมว่า จีนยังสู้ฝั่งตะวันตกไม่ได้ จีนตอนนี้เหมือนญี่ปุ่นตอนรุ่งๆมากกว่า คือ เทคโนเป็นรอง นิดนึง แต่ได้ถูกได้ขายเยอะ เพราะเอามาขายตลาดล่างตลาดกลาง

แต่ที่เขาทำบางเรื่องถูกในสายตาผมนะ คือคิดจะบอนไซ พวกรวยมากๆ หรือกิจการที่มันไม่ควรจะแพง อย่างพวกติวการศึกษา คือเหมือนออกมาเตือนว่า มึงยั้งๆความโลภไว้หน่อย เรื่องพวกนี้รัฐบาลไม่ชอบที่จะใช้เรื่องเอาเงินทุ่มแย่งกันซื้อ

พวกที่การศึกษามันล่มไปแล้ว นี่ต้องแบบ อังกฤษ ที่ค่าเล่าเรียน มหาวิทยาลัยมันแพงมาก แบบ ถ้ากู้แล้วจบมาต้องใช้หนี้เงินกู้เป็นสิบปีเลยแหล่ะ แล้วรัฐมันก็ ลดเงินอุดหนุนไปเยอะด้วย นักศึกษาอังกฤษมันประท้วงกันก่อนมีเรื่อง Brexit ด้วยซ้ำ


เรื่องที่คิดจะเปลี่ยนแปลงแบบ ลดความสบายของชาวบ้านลง เพื่อให้จัดการง่ายขึ้นผมว่ายากมากนะ ชาวบ้านเขาจะไม่ยอมรับกันแล้ว คือคนจีนรุ่นใหม่นี่ ติดสบายมากขึ้นกันทุกคน ถ้าคิดว่าจะกลับมาลำบากเหมือนเดิมผมว่า วัยรุ่นไม่ทน

เรื่องการศึกษา ผมว่ามันเฟวระดับรุนแรงนะ ทำให้การเข้าถึงการศึกษาเพิ่มเติมมีราคาที่สูงขึ้นมาก เพราะทำได้ยากขึ้น จนคนชั้นกลางลงไปน่าจะเอื้อมไม่ถึง และทำให้แก๊ประหว่างคนจนกับคนรวยด้านการศึกษาจะห่างขึ้นไปอีกอย่างมาก

ผมเคยไปเรียนวิชาชีพ ช่างไฟ ช่างแอร์ นะครับ อาจารย์คนสอนเขาบอกว่า มีคำสั่งมาว่าไทยจะเน้น เรื่องวิชาชีพ กับ Diploma (ใบรับรองวิชาชีพ ) คล้ายๆ ญี่ปุน

คือถ้าเป็นวิชาที่มันเรียนกันแค่ สามเดือน หกเดือน ก็เอามาเรียนเจาะแบบเด็กอาชีวะเลย แล้วจะได้ใบรับรองว่าเรียนมา 120 ชม. แล้วเอาไปสอบกับกรมแรงงาน

คราวนี้ถ้าผมอยากเป็นช่างแอร์ อุตสาหกรรม ผมก็ไปเรียนหกเดือน จบมาไปสอบเอาใบวิชาชีพกับ กรมแรงงาน แล้ว ไปสมัครโรงงานใหญ่ๆ เขาจะมีโควต้าให้ว่า โรงงาน คนงานร้อยคน ต้องมีช่างแอร์แบบมีใบวิชาชีพหนึ่งคน อะๆไรแบบนี้ แล้วผมเป็นช่างที่มี ใบวิชาชีพก็จะได้เงินพิเศษ ค่าใบวิชาชีพด้วยครับ

ใบวิชาชีพในดีตรงที่ ถ้าจะไปทำงานเมืองนอกก้เอใบนี้แนบไปเลย ยืนยันว่าเราทำงานได้จริง อย่างช่างแอร์ นี่มีงานในออสเตรเลียมาทุกปีครับ


แบบที่ว่านี้มันจะดีสำหรับ คนไม่ค่อยมีทุนเรียน ก็ไปเรียนตามศูนย์สอนวิชาชีพ ที่ เขาเรียนฟรี คือจบม.ต้นมาก็ไปเรียน แบบที่ว่า หกเดือน สอบ ไปทำงานได้แล้ว แถมตัดปัญหาพวกมีวุฒิ อาชีวะแต่พอไปถึงหน้างานก็ทำงานไม่เป็นด้วย เพราะต้องสอบ

ลองคิดดูว่าถ้าเราทำเป็นระบบจริงๆ เราอาจจะมีเชพ แบบในเรื่องโซมะ ที่มันวัยม. ปลาย เข้าโรงเรียนเฉพาะไปเลย

พวกข่างยนต์ ก็เรียนแค่ถึงม .ปลายเอง แล้วไปฝึกซ่อมรถได้แล้วแบบโรงเรียนของ จอมเก บลูนะ ไม่ต้องส่งไปเรียนมหาวิทยาลัย ด้วย เป็นการลดความต้องการเรียนขั้น มหาวิทยาลัยไปได้เยอะ ค่าเล่าเรียนมันจะได้ไม่แพง

ค่าเทอร์มสายวิชาชีพในญี่ปุ่นไม่ถูกนะครับ แล้วเอาเข้าจริงประเทศที่คล้ายๆกัน ก็เหมือนๆกันคือค่าใช้จ่ายแพงกว่าเข้ามหาลัย
เทียบของญี่ปุ่น
มหาลัยรัฐตกค่าเทอร์มประมาณปีละ 2-3แสนเยน
มหาลัยเอกชนค่าเทอร์มปีละ 6แสน-2ล้านเยน
เทียบกับโรงเรียนวิชาชีพที่ค่าเทอร์มปีละ 6แสน3ล้านเยน
จากที่เห็นโรงเรียนวิชาชีพมีค่าเทอร์มอยู่ระดับเดียวกับมหาลัยเอกชน คือมันเป็นทางเลือกสำหรับคนที่ตกหล่นจากมหาลัยรัฐ และตกจากมหาลับเอกชนอีรอบ

และเพราะการแข่งขันทางการศึกษา เดียวนี้มันเริ่มตั้งแต่อนุบาลเลย เดียวนี้เลือกเข้าโรงเรียนผิด เหมือนชีวิตพัง แต่เพราะมันยังมีการศึกษานอกโรงเรียนที่สามารถเอามาชดเชยได้ แต่จากกฏหมายจีนนี้ ทำให้มีแต่คนรวยเท่านั้นที่สามารถเข้าถึงการศึกษานอกโรงเรียน มันทำให้การแข่งขันในการเข้ามหาลัยกลายเป็นคนรวยเป็นต่อมากขึ้นไปอีก

โรงเรียนวิชาชีพ ไทยเรายังถูกครับ และเป็นระบบรองรับคนตกงานด้วย ถ้าเป็นคนตกงาน จำเป็นต้องมีหลักฐานว่า ได้ฝึกฝน,ไปเรียนในโรงเรียนพวกนี้ ประกันสังคมเขาจะให้ค่าชดเชยตกงานครึ่งนึงครับ คือไปเรียนเพื่อไปรายงานตัวว่าตัวเองไม่ได้อยู่เฉยๆ

เข้ามาแก้ข้อมูลให้ครับ
ม.รัฐที่ญี่ปุ่น ค่าเทอมอยู่ที่ราวปีละ 550,000~650,000 เยน

เอกชน 1,100,000~1,600,000 เยน

เซมมง (โรงเรียนวิชาชีพเฉพาะทาง) แพงพอๆกับ=ม.เอกชน

ขอคุยเรื่องใบรับรองอย่างเดียวละกันนะครับ พอดีก่อนหน้านี้ก่อนที่ผมจะเปลี่ยนงานผมทำสายที่เกี่ยวข้องกับเด็กทวิภาคีอาชีวะมา

จริงๆเรื่องของกรรมแรงงานเข้าใจถูกต้องครับ ต่อไปนี้ช่างที่จะประกอบอาชีพจะต้องมีใบรับรองอาชีพ หลักๆที่นำร่องจะมีช่างไฟตัวอาคาร ช่างไฟอุตสาหกรรม พวกนี้ถ้าไม่มีใบประกอบถ้าตรวจพบรับงานจะมีปัญหาขึ้นมาทันที ต่อมาก็จะมีช่างแอร์ ผมไม่แน่ใจ่วาตอนนี้บังคับให้ต้องมีใบรับรองฯรึยัง แต่คิดว่ามีแล้ว เป็นอีกอาชีพที่ก่อนจะทำงานจริงๆต้องใบสอบเพื่อให้ได้ใบรับรองวิชาชีพมาก่อนถึงจะทำงานได้อย่างถูกกฎหมาย

ทีนี้มาถึงเรื่องการซ่อมรถโดยช่างยนต์ อันนี้ต้องขอแย้งนะครับว่า อบรมของกรมแรงงานช่วยไม่ได้เลยครับ เพราะชั่วโมงบินช่างต้องมี และต้องมีประสบการณ์การทำงานจริงมาด้วยถึงจะได้

พอดีผมประสานงานกับน้องๆทวิภาคีที่ทำกับค่ายรถใหญ่ของเยอรมันสองเจ้ามา พอเข้าใจว่าน้องๆต้องมีพื้นฐานมาก่อนครับ แล้วค่อยมาเรียนปวส.เพื่อเพิ่มความรู้ทั้งภาคทฤษฎีและภาคปฏิบัติแล้วแต่ว่าน้องๆจะเลือกเดินสายปกติ หรือสายทวิภาคี

ส่วนถ้าจะทำงานตปท.เอาของที่ผมทำก็แล้วกัน ใบประกาศของไทยไม่มีประโยชน์เลยครับ (ยกเว้นแต่ถ้ากรมจัดหางานระบุว่าใบจากกรมแรงงานใช้ได้) เพราะแต่ละประเทศแต่ละบริษัทจะมีมาตรฐานรับรองต่างกัน ขนาดรถยนต์สองค่าย เวลาฝึกอาชีพทวิภาคีจบออกมายังมีใบประกาศต่างกัน

เอาจริงๆการศึกษาบ้านเรามันมาผิดทางกันไปไกลเกินไปครับ สายช่างเป็นสายที่น่าเห็นใจเพราะจะโดนคนมองในแง่ลบ และไม่เห็นความสำคัญกัน ทั้งๆที่สายงานนี้ช่วยผลักดันเศรษฐกิจของประเทศไม่ต่างจากสายงานอื่นๆเลย แถมตอนนี้น้องๆที่จบทวิภาคีที่ผมทำมีงานกัน 100% โดยที่บริษัทที่น้องไปฝึกอาชีพก็รับเข้าทำงานต่อเลย ทางบริษัทจะไม่ต้องเสียเวลา+เงินไปฝึกพนักงานใหม่

ผมเล่าที่เห็นมานะ คือ ข่างที่เรียนกับผม มันก็มีอะไรให้ติเหมือนกัน แบบ คนนึงไม่มีระเบียบ คนไม่รอบคอบ หัวไวไม่พอ แก้ปัญหาเฉพาะหน้าไม่ได้ ใข้เครื่องมือไม่เป็น คนอายุเยอะก็สอนยาก
คือ แบบคุณภาพขอคนทางเรามันไม่ผ่านด้วย แล้วบอกคนไทยมองช่างไม่ดี เพราะวีรกรรมรุ่นพี่ ทำไว้จนเขาคิดแบบนี้