ความคิดสมัยเด็กของผมการเลือกผู้นำหรือเลือกผู้แทนฯ จะต้องมีการแข่งขันด้านความสามารถเพื่อเป็นคนออกคำสั่งเหมือนประธานนักเรียนเมื่อชนะ ส่วนศัพท์การเลือกผู้นำของเด็กสมัยนี้คือฮั้วแบ่งกันรับผลประโยชน์ เด็กมันเลยไม่รู้การแข่งขันคืออะไรคิดว่ามีอำนาจบารมีแค่นั้นก็เป็นผู้นำได้

ป.ล.มี 2 ขั้วการเมืองต้องมีความคิดที่หลากหลายกว่านี้หน่อยเพื่อหาข้อสรุปประโยชน์ที่ดีที่สุดของบ้านเมือง ต่างคนต่างรักสบายมันไม่สร้างความน่าเชื่อถือนะฮับ ไม่ได้อยู่ฝ่ายเดียวกันก็คือศัตรูกันอย่าเล่าละครน้ำเน่าเรื่องปรองดองเด็กมันสับสน ผมก็ไม่ได้ดีเด่อะไรอะไรแค่เห็นว่า"จะเลิกโลกสวยได้ซักทีหรือยัง?"