ในรายการ Fighting Game Cafe Hamejun เทปแรกต้อนรับปีใหม่นั้นทางรายการได้เชิญคู่หูนรกแตกของวงการเกมต่อสู้ของญี่ปุ่น Daigo“The Beast”Umehara และ Shinya“NUKI”Onuki มาออกรายการ

โดยช่วง 10 นาทีแรกของรายการนั้นเป็นการสัมภาษณ์ทั้งคู่ล้วนๆ เราไปฟังบมสนทนาของพวกเขากันครับ

จุนซังนั้นถามว่าทั้งคู่พบกันได้อย่างไร
Nuki: ปีที่ผมจบการศึกษาระดับมัธยมต้นมีการแข่งขันระดับชาติเกม SF Alpha 2 และผมส่งจดหมายเพื่อสมัครเข้าร่วมการแข่งขัน ผมได้รับเลือกจากคนประมาณหมื่นคนและผมเข้าร่วมทัวร์นาเมนต์นี้ด้วยคนประมาณ 500 คนแล้วผมก็ชนะการแข่งขัน แล้วผมก็คิดว่าชุมชนเกมต่อสู้เล็กและผมก็เบื่อและเลิกเล่นเกมต่อสู้ นั่นคือตอนที่ผมเลิกเล่นเกมต่อสู้ จากนั้นผมก็เริ่มสนุกกับการไปคาราโอเกะและกิจกรรมต่างๆในโรงเรียนมัธยม นั่นคือตอนที่ผมได้ยินว่ามีผู้ชายคนนึงที่เล่นเกมต่อสู้เก่งมาก ดังนั้นผมจึงไปที่การแข่งขันที่จัดขึ้นที่อาร์เคดชื่อว่า "Marugeya" นั่นคือตอนที่เขา(ไดโกะ)อยู่ที่นั่น และผมก็ถูกอัดจนยับ ผมทำอะไรไม่ได้เลย นั่นทำให้ผมอยากเล่นเกมต่อสู้อย่างจริงจังอีกครั้ง นั่นคือครั้งแรกที่เราพบกัน

Daigo: ใช่ผมจำได้ ตอนนั่นเขาเสียงดังมาก แล้วผมก็เล่นเพื่อให้เขาหุบปาก

Jun: ตกลง.คุณสองคนพบกันที่การแข่งขัน

Nuki: ใช่ มันเป็นการแข่งขันเกม Darkatalkers

Jun: พวกคุณคุยกันไหมซึ่งกันและกันในตอนนั้น

Nuki: แม้ว่าผมจะพูดกับเขาๆก็ไม่สนใจ ผมถามเขาว่า"ปกติคุณเล่นที่ไหน" แต่เขาทำท่าทีเย็นชากับผมมาก แต่ต่อมาเราสนิทกันมากจนรวมตัวกันเพื่อเข้าแข่งขันและคว้าแชมป์มาได้

Jun: ดังนั้นจึงมีมังงะเกี่ยวกับชีวิตของอุเมะฮาระซัง และผมอ่านมัน และมังงะก็พูดถึงเหตุการณ์ต่างๆมากมายจากมุมมองของเขา(ไดโกะ) แต่ไม่ค่อยมีใครพูดถึงมุมมองของคุณโอนุกิโดยเฉพาะในทีวี

Nuki: ช่วงเวลาที่อยู่มังงะคือตอนที่เราอายุ 17 ปีหรืออะไรสักอย่าง ในตอนนั้นผมคิดว่าอุเมะฮาระคุงเป็นผู้เล่นที่ยอดเยี่ยม เขามีเพื่อนติดตามเขาไปทุกที่และผมอยากจะสอนบทเรียนในเกมต่อสู้ให้พวกเขาจริงๆ(ออกแนวนักเลงเกมตู้) ผมเป็นเด็กเหลือขอและผมก็รู้สึกเช่นนั้น ดังนั้นผมจึงเล่นกับพวกเขาพร้อมกับเพื่อนของผม ผมควบคุมคันโยกขณะที่เพื่อนผมควบคุมปุ่มและเราก็ส่งเสียงดังมาก ดังนั้นผมแน่ใจว่าพวกเขาเกลียดผมแน่นอน

Jun: นั่นเป็นเหตุผลที่ถูกต้องที่จะเกลียดใครสักคน อุเมะฮาระซังนี่เรื่องจริงรึเปล่า

Daigo: มันเป็นหนึ่งในเรื่องราวมากมายที่เกี่ยวข้องกับเขา ในความเป็นจริงมันแย่กว่าที่คุณเคยได้ยินมา 100 เท่า นั่นเป็นเหตุผลที่ผมรู้สึกหนักแน่นว่าจะไม่มีวันปล่อยให้เขาชนะผม ดังนั้นถ้าเขานิสัยดีกว่านี้ผมก็คงจะแพ้เขามากกว่านี้

Jun: นั่นเป็นสิ่งที่น่าสนใจ

Daigo: ผมไม่คิดว่าผมจะมีความตั้งใจที่จะแข่งขันมากขนาดนี้ ผมขอพูดสิ่งนี้จากก้นบึ้งของหัวใจ "ขอบคุณ"

Jun: ดังนั้นคุณ(นุกิ)จึงสร้าง Daigo Umehara อย่างที่เขาเป็นอยู่ในปัจจุบันนี้

Nuki: ผมเอง ผมสร้างเขาขึ้นมา!?

Jun: ผมรู้สึกเหมือนคุณสองคนเห็นกันและกันในฐานะคู่แข่ง

Nuki: ด้วยเหตุผลบางอย่างผมเริ่มรู้สึกว่าผมแพ้ใครไม่ได้นอกจากอุเมะฮาระ เขาคือเหตุผลที่ผมเริ่มเล่นอีกครั้ง ผมจำได้ว่าเล่นและคิดว่า "ผมจะไม่แพ้ใครอีกแล้วนอกจากอุเมะฮาระ"

Jun: นั่นคือสิ่งที่เขาพูด แล้วคุณล่ะ

Daigo: ผมจะบอกว่าบุคลิกของคนๆหนึ่งไม่เกี่ยวข้องกับพรสวรรค์ของคนๆ หนึ่งเลย นั่นคือสิ่งที่ผมเรียนรู้เมื่อผมยังเด็ก จนกระทั่งผมได้พบกับเขาไม่มีใครที่จะเข้ากับผมได้เหมือนอย่างเขา

Itsuka: คุณมี macth ที่น่าจดจำไหม

Daigo: ผมขอโทษที่ต้องพูดแบบนี้ แต่ผมชนะการแข่งขันที่สำคัญทั้งหมด ผมไม่คิดว่าเขาจะคิดอะไรออก

Nuki: ใช่นั่นเป็นเรื่องจริง ผมชนะการแข่งขันระดับประเทศใน SF Alpha 3 และท้าทายเขาใน Drakstalkers และหลังจากนั้นรายการทีวีก็นำเสนอทัวร์นาเมนต์เกม SF Alpha 3 และผู้ชนะของทัวร์นาเมนต์จะเดินทางไปสหรัฐอเมริกาเพื่อแข่งขัน ตอนนั้นผมยังเด็กและผมอยากไปสหรัฐอเมริกาจริงๆ และผมอยากเป็นคนที่เก่งที่สุดในโลก แต่ในความเป็นจริงผมแพ้เขา สำหรับผมแล้วนั่นเป็น match ที่น่าจดจำที่สุด

Daigo: จริงๆแล้วมันก็ตรงกับผม นั่นคือทัวร์นาเมนต์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่ผมมีในช่วงวัยรุ่น และในตอนนั้นเขาแย่มาก ผมหมายถึงเขาไม่ดีเหมือน Dio(ตัวร้ายในโจโจ้) ดังนั้นผมรู้สึกถึงภารกิจที่ต้องเอาชนะเขา ผมรู้สึกเหมือนโลกจะพังทลายถ้าเขาชนะ

Jun: คุณรู้สึกเหมือนเป็นสมาชิกของครอบครัวโจสตาร์ (แซวไดโกะ)

Daigo: และเมื่อผมชนะผมรู้สึกพอใจมาก ผมรู้สึกว่าไม่ได้มาจากการชนะการแข่งขันแต่เป็นการหยุดยั้งความชั่วร้าย

Itsuka: เขาแย่ขนาดนั้นเลยเหรอ

Daigo: แม้แต่ตอนนี้ผมไม่เคยรู้สึกแบบนั้นกับใครนอกจากเขา เขาเป็นคนเดียว

Jun: แต่คุณได้รวมทีมสำหรับทัวร์นาเมนต์ด้วยกันและคุณเล่นได้ดีมากใน SBO

Nuki: มีการแข่งขัน SF และผมถามเขาว่าเขาสามารถร่วมทีมกับผมได้ไหม เขาก็ตอบตกลง

Daigo : มี KO และ Kokujin เป็นผู้เล่นมีแนวโน้มที่จะชนะการแข่งขันมากที่สุด และก่อนหน้านั้นผมเคยแพ้ KO สองครั้งในรอบชิงชนะเลิศของ EVO ผมคิดว่านี่เป็นโอกาสที่ดีในการแก้แค้นใน SBO ผมคิดว่าจะร่วมทีมกับเขา ผมคิดว่ามันน่าสนใจ

Jun: ได้มีการคุยกันไหมว่าใครจะเล่นกับ KO

Nuki: เขา(ไดโกะ)บอกว่า "ฉันจะอัด KO เอง ส่วนนายอัดคนอื่น" และผมก็ชอบ "กลยุทธ์แบบนั้น" แต่อย่างไรก็ตามผมเอาชนะทุกคนและเราไปถึง KO แต่อุเมะฮาระยังไม่ได้เล่นในวันนั้น เขาไม่มีแมตช์ซ้อมหรืออะไรเลย แต่เขาเล่นได้ดีมาก ผมจะบอกว่านั่นเป็นการแข่งขันที่กระตุ้นผมมากที่สุดในชีวิตของผม

Hameko: ผมอยากรู้เรื่องหนึ่งมาก ย้อนกลับไปตอนนั้นพวกคุณเก่งมาก มีใครมาคุยกับคุณเกี่ยวกับการเล่นอาชีพบ้างไหม

Nuki: เรามีข้อเสนอเช่นนั้น แต่เราทั้งสองบอกว่าไม่ทำอย่างนั้น ผมหมายความว่าเราไม่เคยคิดว่าเรื่องแบบนั้นจะเป็นเรื่องจริง

Daigo: ผมก็เหมือนกับว่าผู้ชายคนนี้กำลังพูดถึงอะไร เล่นอาชีพ พวกเขายังบอกว่าให้ร่วมทีมกับโอนุกิ และผมก็เหมือนกับว่า "มันจะไม่เกิดขึ้น"(แสดงอาการล้อเลียนว่าไม่อยากร่วมทีมกับนุกิ)

Jun: ผมเดาว่านั่นเป็นปัจจัยที่น่ากลัว(หัวเราะ)

Daigo: "ทำไมคุณไม่ขอให้ผมไปเดี่ยว ทำไมผมถึงต้องการผู้ชายคนนี้ที่ได้ที่สอง" เขาจบอันดับสองนะและเขาก็ชั่วร้ายด้วย (ล้อเลียนนุกิ)

Nuki: จากวิธีที่เราพูดคุณสามารถบอกได้ว่าพวกเราคนไหนชั่วร้าย ผมแน่ใจว่าทุกคนสามารถบอกได้

Jun: ผมบอกได้ว่ามีคนโกหกอยู่ที่นี่

Nuki: ผมแน่ใจว่าอิสึกะบอกได้ว่าใครพูดความจริง

Hameko: ช่วงนี้คำว่า e-Sports ได้รับความนิยมมากขึ้นเรื่อย ๆ และผู้เล่นมืออาชีพในฐานะงานได้รับความนิยมมากขึ้น

Nuki: ตอนทีผมเริ่มเล่น Virtua Fighter ยุคนั้นทั้งดุร้ายและโหดร้าย แต่นั่นก็เป็นสิ่งที่ดีในทางหนึ่ง มีความรู้สึกแบบ " เรากำลังเอาชนะหมอนั่นที่นาโกย่า เราจะพาคนจากโตเกียวบุกนาโกย่า!" ในความคิดของผมรู้สึกว่าสิ่งนี้เป็นเอกลักษณ์ของเวลานั้น แต่ตอนนี้ทุกคนเป็นมิตรและไม่มีความเกลียดชัง

Daigo ผมเห็นด้วยกับเขาในเรื่องนี้ ทุกคนเป็นมิตรซึ่งกันและกันในตอนนี้ และผมคิดว่าส่วนหนึ่งเป็นเพราะมันเป็นประโยชน์มากกว่า ไม่ใช่เพราะมันเป็นประโยชน์ต่อคุณในฐานะผู้เล่นมืออาชีพ แต่เป็นเพราะคุณจะปรับปรุงได้เร็วขึ้นเมื่อคุณแบ่งปันข้อมูล หากคุณมีชุมชนแยกต่างหากสำหรับแต่ละภูมิภาคนั่นอาจจะน่าตื่นเต้นกว่า แต่ถ้าคุณฝ่าอุปสรรคเหล่านั้นได้ผู้เล่นจะเก่งขึ้นเร็วขึ้น และนั่นคือเหตุผลที่ผู้เล่นที่มีความเป็นมิตรมักจะดีขึ้นอย่างรวดเร็ว ผมรู้ว่ามันสนุกกว่าที่จะให้ชุมชนแยกกันแข่งขันกันเอง แต่เราไม่สามารถทำเช่นนั้นได้อีกต่อไป เราแบ่งปันสิ่งที่เรารู้และสิ่งที่กลายมาเป็นแรงจูงใจของพวกเขาแตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับผู้เล่น

สำหรับผมและโอนุกิแล้วบรรยากาศแห่งความป่าเถื่อนเป็นสิ่งที่เรารู้สึกสบายใจแม้ว่ามันจะไม่ได้เป็นไปในทางบวกก็ตาม แต่สำหรับคนปกติบรรยากาศแบบนั้นจะหดหู่เกินไปผู้คนอยากสนุกโดยไม่ต้องลงทุนกับมันมากเกินไป ฉันรู้สึกว่าผู้เล่นอย่างอิสึกะจะไม่สนุกไปกับบรรยากาศแบบนั้น

Itsuka: โอ้เป็นอย่างนั้นเหรอ

Daigo: ผมคิดว่าสภาพแวดล้อมในปัจจุบันเป็นสิ่งที่ทำให้ผู้คนสบายใจมากขึ้น

จบนบทสนทนาที่ลึกซึ้งแต่เพียงเท่านี้