เห็นด้วยครับ เพราะผมเล่นมาก็ชอบ Ao/Zero มากที่สุดแล้ว


FC/SC สำหรับผมมันคือการปูทางสู่ซีรี่ย์นี้เนื่องจากโดนเพื่อนคนนึงหลอกล่อให้เล่น สมัยนั้นยังอ่านยุ่นแทบไม่ออกเลยด้วยซ้ำ เนื้อเรื่องอะไรนี่มึนงงไปหมด เล่นแบบเพราะระบบสนุกดี ฉากจบภาค 1 นี่ถึงอ่านไม่รู้เรื่องก็ซาบซึ้งมาจนถึงทุกวันนี้ (เพราะไอ้คนที่ชวนผมเล่นมีเล่าให้ฟังนิดหน่อยว่าเกิดอะไรขึ้น) พอเล่น SC ก็เลยค่อนข้างอิน แม้ท้ายสุดแล้วก็อ่านเนื้อเรื่องไม่ออกอยู่ดี ตอนออกใหม่ลง Vita แบบ Full Voice นี่ก็ถอยมาครบกะเล่นใหม่อีกรอบเอาเนื้อเรื่อง แต่เจอระบบที่เก่าไป บวกกับเนื้อเรื่องเนือยๆของ FC เลยกลายเป็นดองมาจนถึงทุกวันนี้ (แต่ถ้ามีไฟเมื่อไรก็คงจะหยิบมาเล่นแหละ)

TC เพื่อนผมบ่นรัวๆว่าไม่ชอบ เพราะมันให้ลุยหอคอย ไม่มีเดินทางไปที่ต่างๆแบบ 2 ภาคแรก แต่ผมกลับโอเคนะ เพราะมันได้เล่นตัวละครหลายๆตัวที่ปกติไม่สามารถร่วมทางได้ (เช่นน้องเรน) ด้านเนื้อเรื่อง ช่วงนั้นก็ยังอ่านไม่ออกแหละ แต่เห็นหลายคนบอกว่าดาร์คมาก เลยชักอยากกลับไปเล่นซะแล้ว



Zero/Ao ที่ว่าเป็นภาคที่ชอบสุดก็เพราะธีมเรื่องกับตัวละคร คือผมเคยพูดไปแล้วว่าถ้า Sora มันคือธีมความสัมพันธ์ของเหล่าผู้ร่วมเดินทางไปสู่จุดหมายเดียวกัน ส่วน Sen คือความสัมพันธ์ของผองเพื่อนในโรงเรียนแล้วละก็ Zero/Ao มันคือธีมความสัมพันธ์ของ "ครอบครัว" ที่ดำเนินเนื้อเรื่องได้ดีและให้ความรู้สึกกินใจมาก

ตัวละครแต่ละตัวมีปมของตัวเอง และแต่ละตัวก็ไม่ได้เก่งเทพจนเว่อร์อะไร เรื่องเส้นสายนี่แทบไม่มี เริ่มมาก็โดนดูถูกต่างๆนาๆ ทำภารกิจครั้งแรกก็โดนกำแพงอันใหญ่ (ของอาลิออส) มาตั้งไว้ แต่ทุกคนก็ตั้งเป้าหมายว่าจะต้องก้าวข้ามกำแพงนั้นไปให้ได้ จุดนี้เลยทำให้เห็นการพัฒนาของตัวละครได้อย่างชัดเจน และที่สำคัญเลยคือตัวละครมันไม่เยอะเว่อร์ แม้จะรวมตัวละครอื่นๆที่เพิ่มมาบ้าง แต่โฟกัสหนักๆมันก็ตกอยู่ที่ 4 คนลอยด์ เอลี่ ทีโอ้และรันดี้ ซึ่งทำให้บทต่างๆไม่กระจายมากเกินไปด้วย

ตัวเนื้อเรื่องช่วงแรกเองจะว่าเนือยๆก็ได้ เพราะมันมีแต่สืบคดีธรรมดาๆ แต่พอหลังๆก็เริ่มสนุก และปมต่างๆนี่ผูกกันได้ดีมาก แม้แต่ฉากเริ่มต้นของภาค Zero ที่เล่นตอนแรกนี่ไม่คิดอะไร แต่กลายเป็นปมอย่างหนึ่งที่มาเผยเอาตอนก่อนจบภาค Ao และทำเอาเหวอไปเลย

และที่ไม่พูดถึงไม่ได้เลยคือตัวตนของเคีย ที่ทำให้เนื้อความเป็นครอบครัวของทีมนี้สมบูรณ์แบบ ความน่ารักที่เห็นแล้วอยากปกป้องรอยยิ้มนั้น กับความรู้สึกของผู้ที่ถูกปกป้อง หลายๆอย่างมันประสานได้อย่างลงตัว เล่นไปช่วงท้ายๆนี่อินมาก เอาใจช่วยตัวละครแบบสุดๆ ได้เห็นถึงความพยายามจาก 0 และการทำสิ่งที่แทบเป็นไปไม่ได้ให้เป็นไปได้

เป็นภาคที่ผมผิดหวังมากกับค่ายเกม เพราะไม่ยอมแปล Eng ให้คนอื่นๆอีกมากมายได้เล่นเสียที ทั้งที่เป็นภาคที่ดีที่สุดแล้วในความรู้สึกของผม



Sen1-4 เป็นภาคที่ต้องให้คะแนนในเรื่องระบบกับงานภาพ เพราะแน่อยู่แล้วลงเครื่องยุคใหม่ ซึ่งถามว่าผมชอบไหม ก็ต้องบอกว่าชอบแหละ อย่างน้อยๆตัวละครที่ผมเรียกว่าไวฟุได้นี่ คงอยู่ในภาคนี้เยอะที่สุดแล้ว (ส่วนหนึ่งก็เพราะตัวละครเยอะที่สุดด้วย) และน้องอัลนี่คือแซงน้องทีโอ้ขึ้นที่ 1 ไปเลย อวยมาก :3

แต่ถ้าพูดถึงเนื้อเรื่องในภาพรวม ผมว่าทำมาไม่ค่อยดีเท่าไร ตัวละครเยอะมากๆ แต่ตัวละครหลักบางตัวนี่ค่อนข้างจืดจาง ปมก็เบาๆ ไม่มีอะไรมาก ปมใหญ่ๆเน้นไปที่รีนซะเยอะมากจนเกินพอดีไปหน่อย อีกทั้งเรื่องของสเกลพลังนี่มั่วซั่วไปหมด เดี๋ยวก็เก่งโคตรๆ เดี๋ยวก็อ่อนขึ้นมาเฉย ทำเอาเล่นแล้วขัดใจ บทยกพวกรุมฝ่ายตรงข้ามซะ 10 ต่อ 1 แต่เอาไม่ลง จนต้องให้คนมาช่วยอะไรงี้ก็เยอะแยะ (ถึงบางคนบอกถ้าสู้ต่อก็ชนะ แต่มันเหตุการณ์ต้องรีบ แต่ผมก็ไม่เห็นด้วยอยู่ดีเพราะถ้าดูจากความเก่งและจำนวนที่ใช้รุม มันไม่ควรจะตึงมือขนาดนี้ อีกฝ่ายก็ใช่ว่าระดับเก่งเทพอะไร)

แล้วก็รีนนี่เด็กเส้นเกินไป จนทำเอาไม่รู้สึกชอบเท่าตัวเอกภาคอื่นๆ (แม้เจ้าตัวจะไม่ได้มีนิสัยอะไรที่ทำให้เกลียด หรือจงใจอยากจะเส้นใหญ่ก็ตาม) คือรอบตัวนี่คบคนใหญ่คนโตเพียบมากที่สุดในทุกภาคแล้ว เพื่อนๆแต่ละคนนี่ก็ไม่ธรรมดาทั้งนั้น ตัวรีนเองก็เป็นถึงผู้สืบทอดวิชาดาบที่ไปที่ไหนก็มีแต่คนสนใจ ตั้งแต่ภาค 2 มาได้หุ่นโคตรเทพมาขับ และไหนจะพลังโอนิอีก แต่อย่างที่บ่นไปด้านบน คือมันอวยมาขนาดนี้แล้ว แต่บทจะเทพก็เทพไม่สุด โดนตั้งฉายาให้ แต่ท้ายสุดพอตีบอสก็บทรุมเขาอีก หรืออยู่ดีๆจะแพ้ก็แพ้เฉย เป็นตัวละครที่ยัดมาให้เยอะมาก แต่ครึ่งๆกลางๆเกือบทั้งเรื่อง (อาจจะเพราะส่วนตัวผมชอบพระเอกแนวที่มีการพัฒนาเก่งขึ้นเรื่อยๆจาก 0 ด้วยความมุ่งมั่น หรือถ้าแนวเก่งๆ ก็ขอแบบเก่งเทพไล่ตบเกรียนศัตรูไปเลยก็ได้มั้ง)

เรื่องหุ่นนี่ก็เป็นอะไรที่ผมขอบ่นเลยสำหรับภาค 2-4 คือมันเท่ดี ส่งผลต่อเนื้อเรื่องก็โอเค แต่มันยัดเยียดใส่มาในบทมากไปหน่อย ทุกบทเลยตอนจบนี่จะต้องให้รีนเรียกหุ่นมาสู้กับอะไรซักอย่าง เหมือนกับไหนๆใส่ระบบดวลหุ่นมาแล้ว ก็ต้องมีให้เล่นหน่อย เลยมีสู้ทุกบทเลย ทั้งๆที่บางบทดูแล้วมันดูไม่จำเป็นขนาดนั้น (เช่นสู้ชนะบอสแล้วนะ แล้วก็มีทหารไร้นามยกกองกำลังบุกมาเป็นทัพเสริม ให้รีนต้องเรียกหุ่นมาสู้ ส่วนไอ้บอสที่เราสู้ชนะก็ไม่ได้ว่าแพ้ลงไปกองกับพื้นอะไร ยืนยิ้มดูรีนขับหุ่นสู้ แล้วก็วาร์ปจากไป)

ส่วน Hajimari นี่ถึงแม้บางจุดจะยังมีให้ติบ้าง แต่มันก็เป็นเกมที่พัฒนาระบบมาจากภาค TC ซึ่งปรับมาได้โอเค และเนื้อเรื่องเองก็สนุกใช้ได้ (โดยเฉพาะฝั่ง C) ยิ่งได้เห็นจบแบบเคลียทุกอย่างของฝั่งทีมลอยด์นี่ก็ทำให้โล่งใจ คือในที่สุดก็ได้บ้านกลับคืนมาซะที