อ่านแล้วเกิดความรู้สึกติดใจอยู่สองอย่าง

หนึ่งก็กำลังคิดอยู่ว่าการตายแบบนี้ มันจะส่งผลกระทบอะไรกับสังคมหรือเศรษฐกิจอะไรรึเปล่านะ เช่นถ้าคนตายทำประกันชีวิตไว้แบบนี้เข้าเงื่อนไขไหม ? เช่นทำประกันไว้ว่าตายแล้วจะมีสินไหมให้ จะมีการโดนบังคับตายหรือตายเพื่อเอาสินไหมมาปลดหนี้รึเปล่า ถ้าคนตายเป็นหนี้จนไม่มีปัญญาใช้ แล้วบริษัทประกันจะยอมไหม ? เกิดมีเคสแบบมีคนไปเปิดบัตรรึไปกู้เงินมา กิน เที่ยวเต็มสูบแล้วเก็บเงินไปใช้บริการเครื่องนี้แล้วก็ตายไปเลย แล้วบังเอิญไม่มีญาติ ไม่มีพี่น้องนี่คนปล่อยบัตรปล่อยเงินคงจะร้องน่าดู ครั้นจะบอกว่ามันน่าจะมีวิธีป้องกัน ผมก็คิดว่ามันต้องมีช่องโหว่แน่ ๆ หรือไม่ก็ตายกันง่าย ๆ ก็ไปทำเรื่องแย่ ๆ แบบอยากเสียซิงก็ไปฉุดหญิงมาข่มขืนแล้วตายหนีคดี มีอีกสารพัดเคสในหัวเลยมันจะกลายเป็นเครื่องหนีปัญหารึเปล่า คนตายจะสาปแช่งก็ไม่รู้ว่านรกจะมีจริงไหม แต่ความชิบหายนี่คงอยู่แน่นอน

สองก็คือ ถ้าไม่นับเรื่องว่าทรมานจากการเจ็บป่วยและค่ารักษาแล้ว อะไรมันจึงเป็นเหตุให้การฆ่าตัวตายมันดูตัดสินใจได้ง่ายดาเช่นนั่น ทำไมถึงมีความคิดที่ว่าถ้าตายแล้วไม่ทรมานก็จะตายก็ได้ แต่ส่วนตัวแล้วผมคิดว่าพอมีคำตอบในหัวอยู่แล้วล่ะว่าทำไม นอกเหนือเรื่องตังหมดก่อนตาย

แต่ส่วนตัวแล้วถ้ามีไอ้เครื่องนี้ใช้การแพร่หลายจริง ๆ ก็รู้สึกว่าอยากให้มันเป็นเป้าหมายสุดท้ายมากกว่า ยังรู้สึกอยากจะอดทนต่อความเลวร้าย ความบ้าบอของสังคมอยู่เพราะรู้สึกติดค้างคนที่ออกไปลำบากเพื่อเรา ไปตายเพื่อเรา มีคนรักมากกว่าเราแล้วดันตาย เช่นทหารตะเวนชายแดนทั้งหลาย คนที่ต้องลำบากเพื่อให้เราสบาย หลายคนที่เราไม่รู้จักและรู้จักที่รู้สึกว่าเค้ามีหลาย ๆ อย่างที่ต้องรักต้องดูแลแต่ดันมาตาย โดยที่ตัวเราแม่งไม่ได้มีค่าอะไรแบบนั่นเลยแต่กลับได้เลือกตายรู้สึกไม่สบอารมณ์มากกว่า