กลับกันผมชอบนะ โดยเฉพาะนักแสดงทั้งนางเอก กับตัวละครสมทบ คือทุกคนแสดงบทบาทตัวเอง และรับส่งบทได้ลื่นไหลดีหมด เป็นธรรมชาติไม่โชว์พาวกลบกันเหมือนหนังรางวัลเรื่องอื่น ซึ่งผมชอบสไตล์การกำกับการแสดงแบบนี้ เหมือนกำลังดูคนอื่นใช้ชีวิตกัน

หนังไม่ได้สื่อความเลื่อมล้ำทางสังคมตรงๆ แต่เป็นองค์ประกอบของเรื่องที่นำมาใส่ลงไป อย่าลืมว่าเราดูหนังที่เกี่ยวกับแม่บ้านเงี่ยนไปพบรักกับอมนุษย์ ไม่ใช่หนังคนต่ำต้อยหรือ outcast ลุกขึ้นต่อกรกับระบบสังคมแบบหนังเรื่องอื่น ดังนั้นตัวละครที่เราเห็นก็แค่คนธรรมดา แต่เป็นใบ้พิการ เป็นเกย์ เป็นคนผิวดำ ซึ่งหนังก็แสดงให้เห็นสภาพสังคมสมัยนั้นได้ดี

โดยรวมนะ ผมเอ็นจอยไปกับหนังต้นจน(เกือบ)จบ เนื่องจากการแสดงของตัวละครหลักก็ซื้อใจผมได้แล้ว หนังพูดเรื่องความรักไม่ใช่กับแค่ระหว่างนางเอกกับมนุษย์ประหลาด แต่การที่คนที่อยู่เบื้องล่างของสังคม พิการ เกย์ ผิวดำ ที่ต้องพึ่งพากันและกัน เพราะชะตากรรมสุดท้ายพวกเขาก็มีกันอยู่แค่นี้ ดูแล้วอบอุ่นหัวใจ

องค์ประกอบอื่นอย่างดนตรี ใส่เพลงยุคเก่าได้เข้ากับอารมณ์องหนังได้ดี ฉากกล้องก็ทำได้ดีหมด

อย่างเดียวที่ผมไม่ชอบคือช่วงองก์สามของหนังขาดจุดพีคไปเลย คือหนังเล่าเรื่องได้ลื่นไหลเหมือนสายน้ำได้ต้นจนจบแต่มันไหลลงคลองซะจนแบบ อ่าว จบแล้วเหรอ ไม่มีอารมณ์ค้าง ว้าวอะไร

แต่ก็สมควรที่ได้เข้าชิงรางวัลนะ....

แม้ส่วนตัวผมเชียร์ Blade Runner 2049 เป็นตัวเต็งชิง Best Picture ซะมากกว่า