เรื่อง ของรักของหวง กับความโมโหที่โดนทำลาย

เมื่อก่อนคิดว่า ถ้าเราโดนทำลายของรักของหวงแล้วเราจะโกรธคนที่ทำ ไปตลอดชีวิตไหม

โตมาแล้ว วันนึง พี่ชายพาหลานมาเยี่ยมบ้าน แล้วรบเร้าให้ผมเอาเครื่องเกมส์ มาต่อให้เล่น (เครื่องอยู่ห้องนอน แต่จะเอาไปเล่นห้องใหญ่ ) น้องกระเพรา หลานสาวผมก็ตามไปดูในห้องแล้วบอกจะหยิบเครื่องเกมส์เอง
ผม "กระเพรา อย่ายกเลยมันหนัก เดี๋ยวทำตกพื้น"
กระเพรา หยิบเครื่องขึ้นมาแล้วบอก "กระเพรายกได้นี่ไง" แล้วเดินไปที่ประตู แล้วเครื่องเกมส์ก็ตก เสียงดัง

ผม "อ่าบอกแล้วว่า มันจะตก คราวหน้าถ้าเป็นของมีค่ากระเพรา ต้องรอให้เจ้าของอนุญาติก่อน"
กระเพรา "กระเพราขอโทษ ค่ะ"

ผมเงียบไปพักนึง รู้สึกว่ามีความโกรธพึ่งปรี้ดเลยแต่แสดงสีหน้าโกรธไม่ได้ แล้วนึกตัดใจ
ผม "กระเพรารู้ไหมว่า ที่ทำของเสียหายมันทำให้ อา โกรธมากเลย แต่อาจะบอกว่าไม่เป็นไร เพราะกระเพราขอโทษแล้ว และอายกโทษให้แล้วด้วย"

วันนั้นเครื่องเกมส์มัน แสดงผล1080P ไม่ได้ ต้องตั้งเป็นเซพโหมด เล่นที่480P ก็สนุกสนานฮาเฮกันเหมือนอย่างที่ควรจะเป็น

สัปดาห์ต่อมา ผมต้องเครื่องเกมส์ไปซ่อม 2,000 หมดเวลาไปวันนึงเต็มๆ อ่าฮะ อ่าฮะ

บางทีถ้าเราเป็นคนที่รู้ว่าโกรธแล้วก็หายโกรธ ได้เราฝึกจิตตัวเองให้ เวลาทึ่โกรธ- หยุดโกรธให้มันมีเวลาสั้นมากๆก็ดีนะ ผมเหมือนโดน หลานเอาหินมาทุ่มใส่ตอนแรกเจ็บมากๆเลย แต่แป้บเดียวหายเจ็บ แถมต้องทำหน้านิ่งๆไว้ เลยยกโทษให้กระเพรา หลานผมได้

แต่บาดแผลราคา 2,000 เวลาหนึ่งวัน มันเป็นราคาที่ผมจ่ายทีหลัง บางเวลาก็คิดว่าเรื่องใหญ่ (ทำงานวันนึงได้ไม่ถึงสองพัน) บางทีก็คิดว่าเรื่องเล็กนิดเดียว(ปกติก็ทำงานง่ายอยู่แล้วนี่หว่า เหมือนนั่งเฉยๆรอเงิน)


แต่เรื่องสำคัญจริงๆคือ เราแสดงให้ กระเพราเห็นว่า ผู้ใหญ่ต้อง ยกโทษให้เวลามีคนขอโทษ และถ้าเป็นของมีค่าของคนอื่น ห้ามจับจนกว่าเจ้าของอนุญาติ


ปล. วันต่อมา กระถิน พี่สาวกระเพรา ไปที่ทำงานของยาย (เจ้าของโรงงานเคมีภัณฑ์) แล้วขอโทรศัพท์ยายไปเล่น แต่ทำอีท่าไหนไม่รู้ เบอร์ลูกค้าของยายหายหมด กระถินจะได้บทเรียนจากยาย เหมือนที่ผมสอนกระเพราหรือเปล่าก็ไม่รู้สินะ เป็นห่วงมากเลย