เรื่องเล่าขำๆจากมิตรสหายท่านหนึ่ง

ผมสร้างหอนาฬิกาเทศบาลท่าแซะ ออกตังค์เอง รัฐไม่ต้องควัก ขอแค่ที่ดิน ไม่ได้ขอฟรีนะ จ่ายค่าเช่าด้วย รัฐลดราคาให้เพราะผมทำโครงการเพื่อสังคม

จัดหาอุปกรณ์และติดตั้งต่างๆ กล้องวงจรปิด ระบบรักษาความปลอดภัย ลิฟต์ บันไดเลื่อน ประตูและระบบบัตรผ่านเข้าออก ระบบปรับอากาศ ระบบนาฬิกา แสงสีเสียง ไม้กระถาง ฯลฯ ซื้อในราคาถูกด้วย เพื่อนๆ ผมช่วยกัน ลดให้ ทำสัญญาดูแลรักษาให้ราคาพิเศษ เพื่อท้องถิ่นของเรา

ทำไป 2 ปีเจ๊ง ผมขออนุญาตเลิกบริหาร กำไรไม่มี แต่แสดงสปิริตเงินที่ลงไปไม่เอาคืน ยกหอนาฬิกาให้เป็นสมบัติสาธารณะ ให้เทศบาลไปบริหารต่อ

อุปกรณ์ต่างๆ เป็นยี่ห้อเฉพาะ เปลี่ยนบริษัทบำรุงรักษาไม่ได้ ต้องใช้บริการตามสัญญาต่อไป 15 ปี เพื่อนๆ ผมก็ถือว่าช่วยกัน ไม่ปฏิเสธ รับภาระตรงนี้ต่อ เทศบาลก็ขอบคุณในน้ำใจ ไปหางบประมาณมาจ่ายต่อให้ตามที่เคยตกลงกัน ถือว่าเป็นความร่วมมือรัฐและเอกชน

บังเอิญนิดหน่อย ที่ดินตรงข้ามหอนาฬิกาเป็นของน้องผม
ช่วงสองปีที่ผ่านมา ย่านนั้นราคาที่ดินพุ่งสูงขึ้น ไม่รู้เพราะอะไร
ขนส่งก็มาสร้างท่ารถตรงนั้นด้วย โชคดีจริงๆ

ท่าแซะของเราพัฒนาได้ถ้าทุกคนช่วยกัน