เป็นคำถามที่แสดงทั้งสติปัญญาของคนคิดคำถาม ทัศนคติและอะไรหลายๆอย่างได้เลย

อำนาจอยู่ในมือ จะทำอะไรก็ทำไปเถอะ ใครจะขวางได้

ฟังแล้วเหมือนชี้ทางไปเลยว่า ขอกรูอยู่ต่อนะ ยังไงประชาธิปไตยมันก็ไม่ work แล้วนี่ อย่าไปเอาเลยนักการเมือง

พระสุวิทย์มาตอบให้ละครับ

1. ท่านคิดว่าการเลือกตั้งครั้งต่อไป จะได้รัฐบาลที่มีธรรมาภิบาลหรือไม่?
ตอบ คงต้องรอให้พระอาทิตย์ขึ้นในทิศตะวันตก และตกในทิศตะวันออกเสียก่อนละมังท่านนายกฯ แผ่นดินนี้จึงจะมีรัฐบาลที่มาจากการเลือกตั้งที่มีธรรมาภิบาล

2. หากไม่ได้ จะทำอย่างไร?
ตอบ ก็ยังไม่ต้องมีการเลือกตั้งสิ รอให้เมื่อไหร่ที่นักการเมือง พรรคการเมือง มีธรรมาภิบาลในใจเมื่อไหร่ เมื่อนั้นค่อยเลือกตั้ง

3. การเลือกตั้งเป็นส่วนสำคัญส่วนหนึ่งของประชาธิปไตย แต่การเลือกตั้งอย่างเดียวที่ไม่คำนึงถึงอนาคตของประเทศ และเรื่องอื่นๆ เช่น ประเทศชาติจะมียุทธศาสตร์และการปฏิรูปหรือไม่นั้น ถูกต้อง หรือไม่ถูกต้อง?
ตอบ การเลือกตั้งไม่ใช่ส่วนสำคัญของประชาธิปไตย แต่ประชาธิปไตยที่ดีต้องเกิดจากการที่ทุกคนในแผ่นดินนี้มีจิตสำนึกรับผิดชอบต่อหน้าที่ และทำหน้าที่ของตนอย่างสุจริตต่างหากเล่า นี่แหละคือคนที่พร้อมจะเลือกตั้งและรับการเลือกตั้ง

4. ท่านคิดว่ากลุ่มนักการเมืองที่มีพฤติกรรมไม่เหมาะสมในทุกกรณี ควรจะมีโอกาสเข้ามาสู่การเลือกตั้งอีกหรือไม่ หากเข้ามาได้อีก เกิดปัญหาซ้ำอีก แล้วจะให้ใครแก้ไข และแก้ไขด้วยวิธีอะไร ก็ขอให้ส่งคำตอบและความคิดเห็น มาทางศูนย์ดำรงธรรมในทุกจังหวัด แล้วให้กระทรวงมหาดไทยรวมรวมส่งมา ผมยินดีรับฟัง"?

ตอบ ไม่ควร แต่ถ้าหากนักการเมืองขี้ฉ้อเข้ามาสร้างปัญหาอีก ท่านนายกฯประยุทธ์นั่นแหละเป็นผู้แก้ปัญหา เพราะท่านเป็นคนอนุญาตให้มีการเลือกตั้งทั้งที่รู้อยู่แก่ใจว่ายังไม่พร้อม??
ส่วนที่ถามว่าจะแก้ไขด้วยวิธีใด คำตอบคือ ควรจะต้องทำให้พวกขี้โกง ฉ้อฉล สูญพันธุ์ไปจากแผ่นดินไทย

ขี้ก็คือขี้ ไม่มีโอกาสจะกลับมาเป็นทองได้ฉันใด คนชั่วคนขี้โกงจะทำให้กลับมาเป็นคนดีคนสุจริตคงทำไม่ได้ หากทำได้ พระพุทธเจ้าคงจะไม่สอนว่าอย่าคบคนพาล จงเลือกคบแต่บัณฑิตดอก พวกเราคนไทยผู้มีหัวใจรักชาติ เรามาช่วยกันส่งคำตอบนี้ไปยังท่านนายกฯ เพื่อที่ท่านจะได้รับรู้ถึงความกังวลห่วงใยของคนไทยอย่างพวกเรา!?!

หน้าที่แล้วก็โพสอยู่ มันจะไม่เป็นประเด็นที่นี่ได้ยังไง

พระสุวิทย์ก็ตอบได้พอๆกับคนตั้งคำถาม

สติปัญญาพอกัน

ผิดธรรมวินัยนะ

ภิกษุทั้งหลาย ! พวกเธอทั้งหลาย จงอย่ากล่าว
เดรัจฉานกถาเห็นปานนี้ คือ

พูดเรื่องพระราชา เรื่องโจร
เรื่องมหาอำมาตย์ เรื่องกองทัพ เรื่องภัย เรื่องการรบ เรื่อง
ข้าว เรื่องน้ำ เรื่องผ้า เรื่องที่นอน เรื่องดอกไม้ เรื่องของหอม
เรื่องญาติ เรื่องยานพาหนะ เรื่องหมู่บ้าน เรื่องนิคม เรื่องนคร
เรื่องชนบท เรื่องสตรี เรื่องบุรุษ เรื่องคนกล้าหาญ เรื่องตรอก
เรื่องท่าน้ำ เรื่องคนที่ล่วงลับไปแล้ว เรื่องเบ็ดเตล็ด เรื่องโลก
เรื่องทะเล เรื่องความเจริญและความเสื่อม ด้วยประการนั้นๆ

เพราะเหตุไรจึงไม่ควรกล่าว เพราะการกล่าวนั้นๆ ไม่ประกอบ
ด้วยประโยชน์ ไม่เป็นเงื่อนต้นของพรหมจรรย์ ไม่เป็นไปพร้อม
เพื่อความหน่ายทุกข์ ความคลายกำหนัด ความดับ ความรำงับ
ความรู้ยิ่ง ความรู้พร้อม และนิพพานเลย.

ภิกษุทั้งหลาย ! เมื่อพวกเธอจะกล่าว จงกล่าวว่า
“เช่นนี้ๆ เป็นทุกข์
เช่นนี้ๆ เป็นเหตุให้เกิดทุกข์
เช่นนี้ๆ เป็นความดับไม่เหลือของทุกข์
และเช่นนี้ๆ เป็นทางดำเนินให้ถึงความดับไม่เหลือของทุกข์” ดังนี้
เพราะเหตุไรจึงควรกล่าว
เพราะการกล่าวนั้นๆ ย่อมประกอบด้วยประโยชน์
เป็นเงื่อนต้นของพรหมจรรย์
เป็นไปพร้อมเพื่อความหน่ายทุกข์ ความคลายกำหนัด
ความดับ ความรำงับ ความรู้ยิ่ง ความรู้พร้อมและนิพพาน.
ภิกษุทั้งหลาย ! เพราะเหตุนั้น ในกรณีนี้ พวกเธอ
พึงทำความเพียร เพื่อให้รู้ตามเป็นจริง ว่า
“นี้เป็นทุกข์
นี้เป็นเหตุให้เกิดขึ้นแห่งทุกข์
นี้เป็นความดับไม่เหลือแห่งทุกข์
นี้เป็นทางดำเนินให้ถึงความดับไม่เหลือแห่งทุกข์” ดังนี้เถิด.

-บาลี มหาวาร. สํ. ๑๙/๕๒๖/๑๖๖๓.