เข้ามาลงชื่ออำลาค่ะ ถ้าไม่มีที่นี่ ก็คงไม่มีที่ไหนแทนที่ได้แล้ว ถึงจะไม่ได้เข้ามาตอบอะไรมาเกือบปี แต่นานๆทีก็แอบส่องทางมือถืออยู่บ้าง...บอกตามตรงว่าใจหล่นไปอยู่ตาตุ่มเลยค่ะ อย่างกับเดินทางกลับมาจะเข้าบ้านแล้วเจอว่าบ้านกำลังจะบึ้มยังไงยังงั้น... เจอเนื้อเรื่องนิกเกะเข้าไปแล้วมาเจอเรื่องนี้อีก อยากจะร้องไห้ แต่รู้มาซักพักแล้ว ก็ได้แต่ "ฮึบ" เอาไว้ (เพราะถ้าร้อง น้ำตาคงทำให้มองแป้นพิมพ์ไม่เห็น)

รักทุกคนมากค่ะ ตั้งแต่ยุคซอย 13 ผ่านเรื่องบ้าๆมามากมาย แต่มีกำลังใจสู้ต่อไปก็เพราะที่นี่และทุกคน เคยอยากจะกรอกยานอนหลับก็หลายครั้ง แต่ก็ได้ที่นี่กับ vtuber ช่วยไว้ จนยังอยู่มาได้ถึงตอนนี้ อยู่มาตั้งแต่ฝึกงาน จนเป็นครู จนมาทำบริษัท จนตอนนี้โตจนระดับผู้บริหารแล้ว ก็ยังแอบเข้าส่องระหว่างพักเบรกอยู่เรื่อยๆ สุขบ้าง ทุกข์บ้าง แต่ก็มีที่นี้ให้พักใจ

แม้จะเสียใจแค่ไหน แต่ก็ขอพูดออกมาจากใจว่า "ขอบคุณทุกท่านมากค่ะ ทั้งเพื่อนๆสมาชิก และทีมงานทุกคนทุกรุ่น และขอบคุณท่านเรย์ ที่ค้ำชูที่นี่มาตลอด ทุกคนนั้นวิเศษมาก และจะเป็นคนพิเศษในใจเราตลอดไป ทั้งคนที่ไม่เคยได้คุย และคนที่อุตส่าห์คุยด้วยกับยัยโอตากุกันดั้ม (ที่หาเพื่อนในชีวิตจริงแทบไม่ได้) อย่างเรา ทุกโมเมนท์นี้เป็นความทรงจำอันล้ำค่า คือช่วงเวลาที่มีร่วมกันกับทุกคน"

เวลาที่โลกมันมืดมน จิตตก และท้อแท้ การนึกถึงเรื่องมันๆฮาๆอย่างการ์ตูนจีคอน และ ยุคปักชำ ก็ทำให้อมยิ้มขึ้นมาได้จริงๆ ขอให้โชคดีจ้า ฮานาก้ากันทุกคนนะคะ