เกมภาครีเมคที่เคยขายมาแล้วเมื่อปี 2011 ที่เอาเจ้าหน้าที่พิเศษมาทำภารกิจตามหาลูกสาวประธานาธิบดี แต่กลับเจอหมู่บ้านที่มีแต่ผู้คนที่ติดเชื้อปรสิตโบราณ
กราฟฟิคถูกปรับให้เป็นไปตามยุคสมัยใหม่ เกมเพลย์ยังคงเอกลักษณ์เดิม แต่ว่าเสริมความรวดเร็วในการเดินเรื่องเพิ่มเข้าไป

มีปริศนาให้แก้ไขตามทางที่เหมือนต้นฉบับเดิม และส่วนที่ตัดออกและถูกแทนที่ด้วยของใหม่
ส่วนกลิ่นอายของเกมระทึกขวัญยังคงมีอยู่เต็มๆ และกดดันผู้เล่นทุกครั้งเวลาต้องเผชิญหน้ากับกลุ่มชาวบ้านคลั่งลัทธิ

ไฟนอลแฟนตาซีลำดับที่สิบหก ที่เข้าสู่ความเป็นแอคชั่นเต็มรูปแบบ แต่ยังคงความอลังการของโลกแฟนตาซีเอาไว้
จุดเด่นของภาคนี้ที่ส่วนตัวชอบมากๆ คือเนื้อเรื่องที่ดาร์คและเข้มข้นเลือดสาดที่ถือว่าเป็นครั้งแรกของซีรีส์ที่มีเลือดในฉาก
(ทุกภาคที่ผ่านมาเป็นเกมเด็กดี ไม่ค่อยมีเลือด ขนาดพระเอกโดนยิงเลือดยังไม่มีเลย)

ฉากต่อสู้ระหว่างเทพอสูรที่อลังการชนิดที่ว่าฟ้าถล่มโลกทะลุ ดนตรีบรรเลงที่เสริมบรรยากาศให้มันยิ่งใหญ่มากขึ้นไปอีก

แต่จุดเสียของภาคนี้ก็ยังเป็นที่เนื้อเรื่อง ด้วยการที่เดินเรื่องมีช่วงที่ตื่นเต้น แล้วก็เรื่อยเปื่อย ก่อนจะสลับไปเข้าสู่โหมดแอคชั่น เป็นแบบนี้ตลอดทั้งเกม มันเลยทำให้อารมณ์มันไม่ต่อเนื่องตามที่ควร

รวมถึงการที่เกมมันเป็นแอคชั่นเต็มตัว และการตัดองค์ประกอบของความเป็นเกม RPG ที่เป็นจุดเด่นของซีรีส์นี้ทิ้งไปทั้งหมด มันเลยขาดกลิ่นอายของไฟนอลแฟนตาซีไปเยอะ

เกมที่ให้เราเล่นเป็นนักเรียนในฮอกวอตส์ และได้เดินเล่นในปราสาทฮอกวอตส์ในทุกมุมของปราสาท ในชนิดที่ว่าได้เห็นรายละเอียดมากกว่าทั้งในหนังและนิยาย
ซึ่งในส่วนปราสาทนั่นคือข้อดีทั้งหมดของเกม

ด้วยความที่ว่าเกมมันเป็นโอเพ่นเวิร์ลตามความนิยมของยุคสมัย รับภารกิจ>วิ่งไปจุดที่ภารกิจบอก มีเวลาว่างก็ออกตามหาไอเท็มที่ซ่อนในพื้นที่ต่างๆ

ซึ่งเกมแนวนี้มันมีมาเป็นสิบปีแล้ว รูปแบบการเล่นมันเลยไม่มีอะไรให้รู้สึกแปลกใหม่ ทั้งการโจมตีด้วยไม้กายสิทธิ์ หรือขี่ไม้กวาดในโลกกว้าง มันก็เหมือนเกมอื่นที่เคยมีมาแล้ว แค่เปลี่ยนสกินให้เข้ากับโลกเวทมนตร์เฉยๆ

และเวลาว่างที่ไม่ได้ทำภารกิจ ก็คือว่างจนไม่มีอะไรให้ทำ จะไปเข้าห้องเรียนก็ไม่มีกิจกรรมให้เรียน จะเดินเล่นไปตรงไหนก็ไม่มีอะไรให้ปฏิสัมพันธ์ ตรงนี้เลยทำให้ผิดหวังไปพอสมควร

เป็นเกมแนวบังคับหุ่นรบไซส์กันดั้มที่เข้าสู่ภาคที่ 6 แต่ว่าไม่เคยเล่นภาคก่อนหน้านี้เลยสักภาค
พอได้สัมผัสจนชินมือแล้ว กลายเป็นโคตรของความมันส์ จนให้ความรู้สึกว่า "หุ่นรบมันต้องสู้กันอย่างนี้สิวะ"

ในเกมจะให้เรารับภารกิจเป็นฉากๆ พอทำภารกิจเสร็จก็ไปเข้าภารกิจใหม่ ในภารกิจมีทั้งศัตรูระดับกระจอกเน้นจำนวน และบอสที่ยากจนแทบปาจอยทิ้ง
ยากระดับที่ว่าทำให้นึกถึงบอสใน Bloodborne หรือ Sekiro (เพราะว่าค่ายเดียวกัน)
แต่บอสทุกตัวมีจุดอ่อนที่กำหนดไว้แล้ว ผู้เล่นต้องหาจุดอ่อนและปรับแต่งอาวุธที่ชนะทางมาสู้ ซึ่งจุดนี้ค่อนข้างดี เพราะสามารถปรับแต่งอาวุธและเริ่มสู้บอสได้เลยไม่ต้องวิ่งไปหา

เกมภาคต่อของไอ้แมงมุมโอเพ่นเวิร์ล ที่ระบบในเกมหลายๆอย่างในเกมยังเหมือนเดิม แอคชั่นเยอะขึ้น สู้กันเมืองย่อยยับระดับอเวนเจอร์ส
ที่เห็นได้ชัดเจนคือการโหนใยเดินทางในเกม ที่ภาคแรกนั้นช้ามาก กว่าจะไปถึงภารกิจก็โหนใยไปเถอะ เกือบ 5 นาที (ในกรณีไม่ใช้ฟาสต์ทราเวลวาร์ปไป)
ภาคสองคือไวขึ้นและสะดวกขึ้นเยอะ (ที่ว้าวมากๆคือฟาสต์ทราเวลแบบไม่มีฉากโหลดอะไรเลย กดปุ๊บไปถึงทันที)

ในส่วนเนื้อเรื่องก็ถือว่าสนุกไม่น้อยไปกว่าภาคแรก ทั้งพาร์ทดราม่าและแอคชั่น
แต่ข้อเสียด้านเนื้อเรื่องคือการพยายามทำให้ปีเตอร์มันดูเก่งแต่ก็พลาดโง่ๆ แล้วก็ผลักดันสไปเดอร์แมนอีกคนให้มันเป็นตัวคอยแก้ปัญหา เพื่อที่จะดันไมล์สให้เป็นตัวหลักคนต่อไป มันเลยดูบาลานซ์บทได้ไม่ดีกับตัวละครเท่าไร