อันนี้ผมขอขยายความไว้หน่อย

เด็กที่มันยิง ผมว่าเกือบทุกคนเห็นเหมือนกัน ว่าเด็กควรได้รับการลงโทษอย่างสาสม เพื่อความยุติธรรมต่อผู้เสียชีวิต
(ส่วนตัวผมมองว่าควรได้รับโทษเท่าเทียมผู้ใหญ่ด้วย)

แต่การหาสาเหตุ เพื่อทำความเข้าใจ และป้องกันไม่ให้เกิดเหตุแบบนี้ขึ้นอีก

ถ้าข้อความข้างบนเป็นจริง ผมว่าก็น่ากลัวมากนะ
คนไทยหลายคนยังเข้าใจว่าการให้ลูกเรียนหนักๆ เพื่อสร้างโอกาสให้ลูก ซึ่งก็จริงส่วนนึง (ไม่ลงลึกเดี๋ยวยาว)
แต่อะไรที่มันมากเกินไป มันก็ไปทำลายชีวิต และบุคลิกภาพ
ถ้าเด็กที่พังสัก 100 หรือ 1000 คน ก่อให้เกิดคนที่ก่อเหตุแบบนี้ได้คนนึง มันน่ากลัวนะ
มันก็เหมือนที่เขาพยายามลดการบูลลี่ในโรงเรียนนั่นแหละ ถ้าเราลดจำนวนการเกิดได้ โอกาสเกิดเหตุการณ์แบบนี้ก็จะลดลง

แม้ความผิดที่เด็กได้กระทำลงไปจะมีอัตราโทษสูงสุดถึงประหารชีวิตก็ตาม แต่เนื่องจากไทยเป็นภาคีอนุสัญญาว่าด้วยสิทธิพลเมืองฯ ด้วยเหตุนี้ตั้งแต่ปี 2546 จึงมีการเพิ่มเติมประมวลกฎหมายอาญา ในมาตรา 18 ในวรรคสอง และสาม เพื่อไม่ให้มีการลงโทษประหารชีวิต และจำคุกตลอดชีวิต สำหรับเด็กอายุไม่ถึง 18 ปี โดยโทษสูงสุดที่จะลงแก่เด็กได้นั้นจะเป็นโทษจำคุก 50 ปี เพื่อเป็นการอนุวัตรกฎหมายระหว่างประเทศให้เป็นกฎหมายภายใน


มีคดีเกี่ยวกีบเยาวชนทีบ้านเราก็จะม้วนๆนิดๆ

จะไม่เรียนหนักได้ไง ลองไปดูข้อสอบเอ็น อย่างวิชาภาษาอังกฤษใช้ศัพท์การแพทย์การเงินระดับปริญญาโทนะครับ
รับตรงต้องมี portfolio ด้วย

เรื่องเรียนหนัก ผมเข้าใจเลยนะ เข้าใจว่า การที่เรียนหนักเพราะบางที หัวมันไม่ไบรท์ เข้าใจอะไรยาก เลยต้องอัดๆ แต่ จริงๆ มันคือการสอนปลา ปีนต้นไม้

ในความจริงคนเราจะมีความเก่งด้านใดด้านหนึ่งเสมอ คนที่ไปถูกทางจะทำสิ่งนั้นๆได้ดี เรียนรู้ได้ไว ไม่ต้องใช้เวลาหนัก รึต่อให้ใช้เวลาหนักก็ไม่กระทบจิตใจเพราะมันทำได้เรื่อยๆ ทำได้ดี เผลอๆชอบ

คำตอบที่ถูกที่สุดของการเรียนและสุขภาพจิต คือ ต้องค้นพบสิ่งที่คนนั้นๆเป็น ความถนัด ความชอบ และ พรสวรรค์ แต่ถ้าใช้ระเบียบการศึกษาเดิมคริบเพราะต้องการให้ปลาทุกตัวปีนต้นไม้ได้ มันจะเกิดเรื่องความกดดันนี่แหละ