สู้ๆนะครับ ผมก็เคยสูญเสียสัตว์เลี้ยงไปแต่เป็นหมาเป็นเหมือนสมาชิกในครอบครัวเลยล่ะ อยู่กับผมมาตั้งแต่สมัยเข้าเรียน ป.1 มาจากไปตอน ม.6 เป็นสัตว์เลี้ยงตัวแรก ตัวเดียว และคาดว่าเป็นตัวสุดท้าย

วันนึงตื่นมาเค้าก็จากไปซะแล้ว วันนั้นจำได้ว่าเป็นวันที้ต้องไปเรียน รด.ด้วย ตื่นมาเจอไม่อยากทำอะไรเลยครับ นั่งกอดร้องไห้อยู่อย่างงั้น สรุปวันนั้นก็ไม่ได้ไปเรียนเลยทั้งวัน ตอนแรกก็ป่วยไม่หนักพอเอาไปหาหมอ (ฉีดยาแก้ปวดอะไรสักอย่างคืนถัดมาตายเลยครับ) มันผิดปกติ ตอนนั้นผมแค้นมาาาาาก แต่ก็ไม่รู้สาเหตุคืออะไรกันแน่

ร้องไห้บ่อยมากเกือบทุกวันตอนนั้น จนมาปัจจุบันนี้พวกรูปในกระเป๋าสตางค์ผมเวลาจะเปลี่ยนกระเป๋าใหม่สักกี่ใบ รูปอื่นผมก็ทิ้งหมด ยกเว้นรูปพ่อแม่และหมาตัวนี้จะต้องติดอยู่ตลอด

มีพบก็ต้องมีจากเป็นเรืองธรรมดาครับ สู้ๆครับ