ผมรู้สึกมานานแล้ว ว่านิยายเรื่องซินเดอเรลล่า ที่มันโดนใจคน เพราะมัน "เพ้อฝัน"
เนื่องจากในโลกของความเป็นจริง ผู้ชาย ก็อยากได้ผู้หญิงสวย ๆ นิสัยดี มาเป็นแม่ของลูก
ส่วนผู้หญิงก็อยากได้ผู้ชาย หล่อ ... และที่สำคัญ "รวย" (เอาเป็นว่า มั่นคงพอให้พึ่งพิงได้น่ะนะ)

คือ มันเป็นอะไรที่ทำให้คนเพ้อฝันน่ะ

แบบว่า ผู้หญิงดูแล้วก็ฟิน... อยากเป็นน้องซิน ที่จับพลัดจับผลูได้แต่งกะเจ้าชาย (ทั้งหล่อ ทั้งรวย)
ส่วนผู้ชายที่ดู ก็จะแบบว่า... เอิ่ม... เจอน้องซิน ทั้งสวย ทั้งแสนดีแบบนี้ เจอะแบบนี้ ใครไม่รักก็บร้าแว้ว

เจอกันแปร๊บ ๆ ยังไม่ทันรู้จักนิสัยใจคอของกันและกัน ก็แต่งกันละ (แบบนี้ มันรักกันที่เปลือกนอกชัด ๆ)... คนเราจะบอกว่ารักกันแรกพบก็มีนะ แต่น้อย เพราะบางคนเจอกันตอนแรกก็ปิ๊ง แต่พออยู่ ๆ กันไป ได้รู้ถึงนิสัยแย่ ๆ ของแต่ละคนแล้วรับไม่ได้ ก็มาทะเลาะกัน เลิกลากัน

...

ซึ่งในโลกของความเป็นจริง การที่เรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นกับใคร... มันช่างเป็นเรื่องยากเสียเหลือเกิน
ผู้ชายรวย ส่วนใหญ่ก็ไม่ดี (เพราะผู้ชายดี ๆ ส่วนใหญ่ไม่ได้ร่ำรวยมาจากไหน พอจะอยากได้คนสวย ๆ ... คนสวย ๆ ก็ไม่แลตามอง)
ผู้หญิงสวยส่วนใหญ่ ก็หวังแต่จะจับผู้ชายรวย ๆ ... พอจับไม่ได้ซักที ก็มาบ่นว่า "หาผู้ชายดี ๆ ไม่เจอ"... (ก็ผู้ชายดี ๆ ไม่หล่อ ไม่รวย ... แต่นิสัยดีม๊ากมาก ก็ไม่เอา)

หากันไป หากันมา... ไม่เจอซักที

สุดท้าย ... การได้ฟิน.. แม้จะแค่ในนิยาย ก็ยังดีเนอะ ^^

(เขียนขำ ๆ นะครับ... อย่าซีเรียส)