อีกสักรอบ

เป็นโกล้เด้นที่ฉลาดดีนะครับ สงสังจำกลิ่นได้

ยังไม่ได้แก่ขนาดนั้นสักหน่อย

น่าเลี้ยงนะแต่คงยาก
เสียงร้องแห่งความอิจฉา

ไม่ทุเรศนะผมว่า ก็เหมือนเด็กทารกอ่ะครับ

สมัยก่อยเคยเก็บลูกนกเอี้ยงตกจากรังได้ เลยเลี้ยง แบบยังไม่ลืมตา ขนยังไม่ขึ้น ตัวแดงๆแบบนี้เลย

เป็นอะไรที่ทรมานมาก ดึกๆนอนอยู่ ก็ร้อง ต้องมาป้อนข้าวป้อนน้ำ

พอโตจนบินได้ก็เปิดกรงเองแล้วหนีออกจากกรง ตอนนั้นผมก็นึกว่ามันคงบินไปไหนต่อไหนแล้ว

ไปๆมาๆมันก็เกาะบนต้นไม้แถวๆบ้านนั่นแหละ ตอนเช้ากับตอนเย็นจะมาเกาะที่กรง(กรงที่มันหนีไปนั่นแหละ) แล้วร้องเพื่อขออาหาร

เวลาเจอมัน สามารถยื่นมือแล้วผิวปากเพื่อเรียกให้มาเกาะที่มือได้ด้วย จับได้ ลูบได้ แถมไม่ยอมบินไปไไหนด้วยนะ ก็อยู่แต่แถวๆบ้าน