พลาสติกโมเดลไลน์สาวๆใส่เกราะของโคโตบุคิยะนิดนึง ฟิกสเกลกับฟิกม่านานๆซื้อเฉพาะตัวที่ชอบเพราะนานไปมันเหนียวและมันตัวเหลือง งานเครนคิงบันเพรสโต้กับเซก้าบ้าง นอกนั้นก็cdเพลง ไอมาสกับอนิเมะเท่าที่พอหาได้ อ๋อแล้วมีโชโดคาเมนไรเดอร์ด้วย
เงินที่เหลือจากนั้น จ่ายซับสคริปชั่นรายเดือนบริการต่างๆ กับค่าบุปเฟ่ต์ และก็จะเก็บละ

อาจจะเพราะหลังๆเริ่มจะปลงตกว่า คนเรามันไม่ต้องมีทุกอย่างที่อยากได้หมดก็ได้เพราะบางทีพยามแทบตายที่จะมีพอมีแล้วลำบากชีวิตและก็ต้องมานั่งห่วงว่าไอ้สิ่งที่มีมันจะโบกมือบ๊ายบายเราไปตอนไหน แล้วเราจะเสียใจไหมตอนนั้น
และหลายๆอย่างพอมีแล้วมันก็ไม่ได้รู้สึกดีอะไรขนาดนั้นออกแนว จะตั้งคำถามกับตัวเองว่าเราอยากได้มันขนาดนี้จริงๆไหมฟร๊ะด้วยซ้ำ อาจจะเพราะเห็นคนใกล้ตัวเป็นแบบ ตอนอะไรฮิตจะต้องมีเอามาอวดชนิดซื้อเยอะ ซื้อหนักเพื่ออวดแล้วพอไม่ฮิตก็เอามาขายแบกะดินถูกๆ เราก็เลยเห็นภาพว่าเราไม่อยากเป็นแบบนั้น เวลาจะเก็บอะไรเลย จะรอซักระยะนึงให้พ้นช่วงทุรนทุรายว่าตัวเองอยากได้จริงๆไหมค่อยซื้อ ต่อให้มันจะพลาดไม่ได้ซื้อช่วงที่ราคาที่ดีที่สุดก็ตาม เพราะเราจะรู้แล้วว่าเราจะอยู่กับสิ่งนี้ได้นาน