จอร์จ: ไม่น่าเชื่อเลยครับท่านผู้ชม ง่ายกว่า htoL#NiQ (Hotaru no Nikki: The Firefly Diary) จริง ๆ ด้วย

ซาร่าห์: โอ้พระเจ้าจอร์จมันทอดกล้วย แบบนี้คนที่ฝีมือการเล่นเถื่อน ๆ ที่เห็นอีหิ่งห้อยมันง่ายแต่แรกก็แย่ล่ะสิ

จอร์จ: เท่านั้นยังไม่พอ ราคาแผ่นยังถูกกว่าเกมปกติทั่วไปครึ่งต่อครึ่ง ไม่ซื้อมาลองไม่ได้แล้ว

ซาร่าห์: โอ! จะเป็นลมแล้วค่ะจอร์จ กระเป๋าสตางค์ในมือมันสั่นไปหมด

จอร์จ: ช้าก่อนซาร่าห์ อ่านรีวิวก่อนสิจ๊ะ

ชื่อเกมภาษาญี่ปุ่นคือ ロゼと黄昏の古城  (Rose and the Old Castle of Twilight) ทีมเดียวกับที่ทำ htoL#NiQ (อยากลองเล่นแต่ไม่มี Vita ของ PC ลง Steam 18 พฤษภาคมนี้กั๊บป๋ม) เกมก็เป็นเกมแนวพัซเซิ่ลบวกกับแพลตฟอร์มิ่งผสม ๆ กันไปครับ ถ้าไม่เน้นเล่นเกมแบบต้องใช้งานสมองจนปวดศีรษะหนึบ ๆ ก็ข้ามเกมนี้ไปได้เลยแล้วอ่านรีวิวอย่างเดียวก็พอครับ

ตัวเกมเพลย์ค่อนข้างเรียบง่ายครับ ก็คือผู้เล่นจะผลัดกันบังคับระหว่างโรเซ่กับโกเลมแก้ไขปัญหาในด่านต่าง ๆ เพื่อไปต่อยังด่านต่อไป โดยตัวโรเซ่จะเป็นตัวละครที่ทำหน้าที่ใช้พลังเลือดจากดอกกุหลาบที่ติดอยู่ข้างหลังมอบหรือดูดชีวิตออกจากวัตถุต่าง ๆ ทำให้วัตถุเหล่านั้นเคลื่อนไหวได้หรือไม่ได้สลับกันไป โดยตัวโรเซ่มีจุดอ่อนคือตัวเปราะมาก โดนไอ้นี่แตะนิด ไอ้นั่นแตะหน่อย หล่นมาจากที่สูงเกินไป ตายเอาง่าย ๆ บ่อยเสียยิ่งกว่าเล่น Dark Souls (เรื่องจริง Trophy ม่องเท่ง 100 ครั้งได้มาแล้วอย่างง่ายดาย ถ้วยทองด้วย!) ส่วนพี่โกเลมลูกน้องโรเซ่นี่จะเป็นสายแข็งแรงไร้เทียมทาน โดนอะไรก็ไม่ตาย ฝ่าหนามฝ่ากับดักได้แบบหน้าตาเฉย แต่ทำหน้าที่ได้แค่อุ้มของ อุ้มโรเซ่ และปาของ ปาโรเซ่ (ปาสูงเกินไปตายตอนลงจอดอีก...) ยังดีที่สามารถสับคันโยกเหยียบสวิตช์อะไรแบบนี้ได้ด้วย เบสิคก็มีเพียงเท่านี้ครับ กด R1 สลับตัวกันไปมาแก้ปัญหาในด่านต่าง ๆ

ในด้านความยากของปริศนา เอาตามมาตรฐานผมเองผมถือว่ากลาง ๆ ก็แล้วกัน เพราะโดนส่วนตัวแล้วเล่นมั่วไม่ต้องพึ่งเวบวิกิก็จบเองได้ พัซเซิ่ลส่วนที่ต้องใช้ความรุ้ทางด้านภาษาเล็กน้อยก็ใช่ว่าจะมั่วนิ่มจนผ่านไม่ได้เลยแถมใช้เวลาไม่นานและมีน้อยมาก เกมจะเน้นไปที่การคิดแก้ปัญหาเป็นจุด ๆ ไปตามวัตถุดิบที่มีให้ในจุดนั้นมากกว่า เช่นเราเห็นทางผ่านอยู่สูง ก็ต้องไปหาอะไรมาต่อเป็นบันไดขึ้นไป เราเห็นศัตรูดักอยู่ก็ต้องไปหาของมากำจัด ตัวเกมใช้ mind set ง่าย ๆ แบบนี้แล้วสร้างเงื่อนไขความซับซ้อนเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ให้ผู้เล่นคิดหาอะไรมาพลิกแพลงแก้ปัญหาแบบเป็นขั้นเป็นตอนจากง่ายสู่ยากขึ้นเป็นด่าน ๆ ไป (มีอยู่ประมาณ 20 ด่าน) ระหว่างนั้นถ้ายังไม่คล่องก็ตายบ่อยหน่อย ตายแล้วตายอีกหลีกเลี่ยงไม่ได้อยู่แล้วล่ะไม่งั้นไม่มีถ้วยตายครบกี่ครั้ง ๆ หรอก ลองผิดลองถูกไปจนกว่าจะร้อง "อ๋อ" อย่างน้อยเกมนี้เช็คพอยน์ก็อยู่ใกล้ แล้วก็ไม่ต้องบังคับด้วยการใช้จอสัมผัสแบบ htoL#NiQ แล้วด้วย กดเดินคือเดิน กดโดดคือโดด (ค่อยยังชั่ว)

สำหรับความยาวของเกม ผู้รีวิวจบแบบเก็บครบที่ 5 ชั่วโมงกว่าครับ มีติดอยู่ด่านสองด่านที่ใช้เวลาเกือบชั่วโมง ถ้าคล่องแล้วก็สั้นกว่านั้นเยอะ ตัวเกมนี่ถ้าเล่นเทพ ๆ เขาให้เวลาเฉลี่ย 5-10 นาทีต่อด่านอยู่แล้ว (ถ้วย Time attack สูงสุดคือจบทั้งเกม 1 ชั่วโมงกว่ามั้ง) เพราะฉะนั้นโดยรวมแล้วจึงตีเสียว่าโรเซ่นี่เป็นเกมที่ใช้ฝึกสมอง (จากพัซเซิ่ล) กับการตอบสนอง (จากแพลตฟอร์มมิ่ง) แบบไม่เครียดมากครับ ไม่มีปาวีต้าออกนอกหน้าต่างแน่นอน

ในส่วนของซาวแทร็คเกมนี้มีไม่มากเท่าไร หลายจุดก็ให้บรรยากาศทึม ๆ สมกับโทนเกมที่มีแต่สีเทา น้ำตาล แล้วก็แดงแค่ 3 สีหลัก เปิดคลอ ๆ ไม่มีอะไรให้ตื่นเต้น หลายจุดก็ออกเป็นเสียง noise กวนประสาทคนเล่น (แบบเดียวกับ htoL#NiQ) แต่นอกจากจะปรับปิดเสียงได้แล้วเอาเข้าจริงตอนเล่นผู้เล่นจะโฟกัสไปที่การแก้ปริศนามากกว่า เสียงกวน ๆ ประสาทก็อาจจะช่วยเร่งการทำงานของสมองได้...มั้ง

แล้วก็เนื่องด้วยมันทึม ๆ มีแค่สามสีแบบนี้ก็เข้ากันได้ดีกับเนื้อเรื่องแนวลึกลับ ๆ ปนเศร้านิด ๆ มีความรุนแรงหน่อย ๆ ของเกมนี้ โดยตอนแรกเราจะไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้น ตื่นมางง ๆ มีพลังแปลก ๆ แบบมึน ๆ จนกว่าจะเก็บพวกเอกสารที่ถูกทิ้งไว้มาอ่าน หรือดูดเอาความทรงจำจากศพที่ซ่อนอยู่ตามรายทางออกมา ซึ่งความทรงจำของตัวละครต่าง ๆ ที่ตายลงก่อนจะเกิดเหตุการณ์ปราสาทถูกปิดผนึกนี้ก็จำเป็นจะต้องเก็บมาดูทั้งหมดเพื่อปลดความลับที่สำคัญที่สุดของเกมด้วย ซึ่งถ้าผู้เล่นประติดประต่อหรืออ่านดูทั้งหมดก็จะรับรู้ได้ว่าเรื่องราวทั้งหมดคือโศกนาฏกรรมฉากหนึ่งให้น้ำตาซึม หยุดลงพื้นกันแหมะ ๆ สำหรับคนที่จิตใจอ่อนไหว

แต่สำหรับคนที่จิตใจเข้มแข็งอยากดูเลือดสาดอย่างเดียวเกมก็จัดให้ครับ ธีมของเกมก็มาทำนองนี้อยู่แล้ว ก่อนเนื้อเรื่องหลักก็คือเละเทะกันหมดทั้งปราสาท ตอนเล่นอยู่โรเซ่ตัวเอกเองก็เละแล้วเละอีกถ้าผู้เล่นพลาดบ่อย ๆ เหมือนกัน (โดนทับแบน โดนเสียบ โดนรับประทานศีรษะ) อันนี้จะพูดว่าน่าสงสารก็ไม่เต็มปากเพราะว่าตายแล้วก็เกิดใหม่เรื่อย ๆ งอกร่างใหม่ออกมาจากปลายหนามก้านกุหลาบ แถมบางจุดต้องจงใจตายตามเนื้อเรื่องด้วย พูดง่าย ๆ ก็คือนางเกิดมาเหมือนเป็นของใช้แล้วทิ้งมากกว่า ตายกี่รอบก้ตายไป ผ่านด่านได้ก็พอ อันนี้จากมุมมองคนรีวิวที่เป็นคนใจร้ายนะ

อย่าเผลอให้ลูกหรือเด็กที่บ้านเล่น เกมเรต 15+

งานภาพ 2D วาดมือชอบอยู่แล้วครับ ที่เล่นนี่เหตุผลนี้เสียส่วนใหญ่เลย มีใครยังชอบกราฟิกแนว ๆ นี้หลงเหลืออยู่บนโลกบ้าง? ขอมือหน่อย... โมชั่นตอนเคลื่อนไหวถึงไม่ได้ใช้การวาดแบบเฟรมต่อเฟรมแต่ก็นิ่มนวลน่ารักดีครับ

สรุป: เป็นเกมเล็ก ๆ เกมหนึ่งที่เต็มไปด้วยความคิดสร้างสรรแล้วก็น่าสนใจ แนะนำให้ลองเล่นกันยามว่างครับ

7.7 คะแนน