ขอแนะนำตัวก่อนนะครับ ผมชื่อริวครับ อายุ22ปี ที่มาตั้งกระทู้แบบนี้เพราะอยากจะหาเพื่อนที่เลี้ยงแมว และรักแมวเหมือนๆกัน แต่วันนี้ผมอยากจะมาแชร์ความรู้สึกที่ต้องสูญเสียแมวของผมไปแบบไม่มีวันกลับมาให้ฟังกันนะครับ แต่ก่อนอื่น

ขอเล่าให้ฟัุงเกี่ยวกับแมวผมนิดนึงนะครับ คือผมมีแมวอยู่สี่ตัว มีตัวแม่ตัวนึง ที่เหลือตัวลูก

มีตัวเมียสามตัว ตัวผู้ตัวนึง แต่ละตัวผมจะตั้งชื่อไม่เหมือนกัน มีดังนี้ มีมี่ มูมู่ ตึ่ง และ ชีโร่ (ชีโร่เป็นตัวแม่ ส่วนตึ๋งตัวผู้) ในบรรดาทุกตัวผมชอบเล่นกับมีมี่มากนะ คือก่อนนอน มักจะมาอ้อน เดินเข้ามาในห้องแล้วนอนตรงที่ประจำ ไปนอนบนที่วางหนังสือ บางครั้งก็มานอนบนเตียง และทุกๆเช้าก็จะมาปลุกโดนการกัดแบบเบาๆตรงเท้าบ้าง มานั่งบนตัวบ้าง เป็นแบบนี้ทุกวัน

ปล ** นี่เป็นรูปน้องมีมี่ แมวที่ผมเล่าให้ฟังครับ



แต่วันนี้เป็นวันที่เกิดเรื่องที่แย่มากๆสำหรับผมเรื่องนึง คือวันนี้แมวผมเสียนะครับ เสียตอนประมาณสามทุ่มกว่าๆ


ก่อนหน้านั้นประมาณ5-10นาทีได้ ตอนนั้นมันเป็นเวลาปรกติที่ผมต้องเอาเค้ามาไว้ในห้องแล้ว

ขณะที่ผมกำลังจะเดินออกไปจากห้อง ผมก็เจอน้องเค้านอนอยู่หน้าห้องผม

แต่สภาพตอนผมเห็นคือ ตัวเปียกหมด แล้วตอนจับอุ้มขึ้นมา รู้สึกได้ว่าน้องเค้าหายใจรวนริน คืออาการแย่แล้ว

เลยรีบอุ้มลงไปข้างล่าง เพื่อที่จะเอาผ้าไปเช็ดตัุว แต่อยู่ดีๆน้องเค้าก็ไม่หายใจแล้ว คือนิ่งๆไปเลย

แล้วๆน้องๆที่บ้านผมก็มาเช็คอาการ คือตัวน้องเค้าเปียก แล้วลิ้นจุกปากด้วย

(ตอนแรกผมไม่เห็น เพิ่งมาสังเกตตอนที่น้องชายผมเปิดปากมันดู)

ผมเลยคาดคิดไว้ว่า ไม่โดนวางยามา ก็ อาจจะโดนแกล้งโดยการจับโยนลงน้ำ หรือ

มันอาจจะซนเองก็ได้ หลังบ้านผมมีคนเลี้ยงไก่นะ แล้วแมวผมหลังๆชอบไปเล่นตรงนั้น

ไม่รู้ไปกัดไก่เขาตายไหม แต่แมวผมตัวไม่ใหญ่มากนะ ไม่น่าจะกัดให้ไก่ที่ตัวใหญ่กว่าตายได้

(หรืออาจจะตาย แต่ผมไม่รู้เอง) เขาเลยอาจจะวางยาไว้ในอาหาร กันเผื่อมีตัวอะไรมายุ่งกับไก่ของเขาอีก


ในความรู้สึกตอนนั้นคือรู้สึกแย่มาก อยากจะร้องไห้มากๆ แต่ที่เราอยู่มีคนมาดูหลายคน ผมเลยไม่ได้แสดงอาการมากมายอะไร

ผมเดินอุ้มน้องเค้าไปตรงข้างๆบ้าน ไปตรงที่ๆน้องเค้าชอบไปนอนเล่นประจำ จากนั้นผมก็จัดการขุดหลุม เพื่อที่จะฝังศพน้องเค้า
แล้วระหว่างที่กำลังขุดหลุมฝุังน้องเค้า จู่ๆน้ำตามันไหลเองเลย แล้วผมนั่งร้องไห้อยู่ตรงนั้นคนเดียว คือมันเศร้าอ่ะ เพราะเราเล่นกับเค้ามานาน อยู่กับเค้ามาเป็นปีๆ

แต่หลังจากที่ผมร้องไห้เสร็จ ผมก็จัดการขุดหลุมฟังเค้าไว้ แล้วผมก็เข้าบ้านไปอาบน้ำ

ผ่านไปซักพัก ตอนนั้นผมนั่งในห้องคนเดียว

ผมเลยมานั่งเปิดดูรูปแมวผมที่ถ่ายไว้ในคอมพิวเตอร์ มีไม่เยอะนะ ประมาณไม่เกินสิบรูป เพราะผมไม่ค่อยชอบถ่ายรูปแมว ถ่ายไว้นานๆที ขณะที่นั่งดูอยู่ ก็ดันร้องไห้ออกมาอีก คือมันคิดถึงมาก รักมากๆ คือให้ทำใจได้นะ แต่ต้องใช้เวลานิดนึง เพราะคืออยู่ด้วยกันทุกวัน พอมาจากไปก็ใจหายแหละครับ รู้สึกแย่มากๆ


ทำให้ตอนนี้ผมต้องดูแลตัวที่เหลือให้ดี ต้องไม่ให้มันเกิดเรื่องแบบนี้อีก ไม่งั้นผมคงต้องรู้สึกแย่กว่านี้แน่เลย

ยังไงก็ขอฝากเพื่อนๆที่เลี้ยงแมวระบบเปิดไว้นะครับ ว่าถ้าแมวไม่่ได้ใส่ปลอกคอ ก็ใส่ให้มันหน่อยก็ดี เวลาใครเห็นจะได้รู้ว่ามีเจ้าของ แล้วถ้าเค้าหายไปนานๆ อย่าปล่อยให้หายไปแล้วคิดว่าจะกลับมานะครับ ไปตามหาหน่อยก็ดี ไม่งั้นอาจจะสายเกินไปแบบผม แล้วต้องมานั่งเสียใจทีหลังก็ได้

ปล ถ้าใครอ่านแล้วตาลายไปหน่อยก็ขอโทษทีนะครับ

ขอขอบคุณสำหรับพื้นที่และขอบคุณที่ให้ผมได้ระบายนะครับ

เสียใจด้วยครับ

เสียใจด้วยครับ

ไม่ได้เลี้ยงแมว แต่เลี้ยงหมา ผมเข้าใจความรู้สึกคุณนะ เพราะผมก็เสียหมาที่อยู่ด้วยกันมาเป็น 10 ปี ไปเมื่อปีที่แล้ว
วันที่เสียไป มันไม่สบายหายใจแรงมาก โทรเรียกหมอมาดูก็มาช้า โทรไป 3 รอบ กว่าจะมา มันตายแล้ว นอนชักตายใกล้ๆผมเลย
ผมไปเขย่าตัวมัน จับทีอกดูจนหัวใจมันหยุดเต้นต่อหน้า น้ำตามันก็ไหล ป้าแม่บ้านแกมาดูก็ร้องเหมือนก็เลี้ยงตั้งแต่เล็กๆ
วันนั้นก็ช่วยกันขุดหลุมทั้งน้ำตา เพราะจะเอาไปฝากห้องเย็นไว้เผาก็ไม่ได้เขาว่าที่เต็ม

เสียใจด้วยครับ

สู้ๆนะครับ ผมก็เคยสูญเสียสัตว์เลี้ยงไปแต่เป็นหมาเป็นเหมือนสมาชิกในครอบครัวเลยล่ะ อยู่กับผมมาตั้งแต่สมัยเข้าเรียน ป.1 มาจากไปตอน ม.6 เป็นสัตว์เลี้ยงตัวแรก ตัวเดียว และคาดว่าเป็นตัวสุดท้าย

วันนึงตื่นมาเค้าก็จากไปซะแล้ว วันนั้นจำได้ว่าเป็นวันที้ต้องไปเรียน รด.ด้วย ตื่นมาเจอไม่อยากทำอะไรเลยครับ นั่งกอดร้องไห้อยู่อย่างงั้น สรุปวันนั้นก็ไม่ได้ไปเรียนเลยทั้งวัน ตอนแรกก็ป่วยไม่หนักพอเอาไปหาหมอ (ฉีดยาแก้ปวดอะไรสักอย่างคืนถัดมาตายเลยครับ) มันผิดปกติ ตอนนั้นผมแค้นมาาาาาก แต่ก็ไม่รู้สาเหตุคืออะไรกันแน่

ร้องไห้บ่อยมากเกือบทุกวันตอนนั้น จนมาปัจจุบันนี้พวกรูปในกระเป๋าสตางค์ผมเวลาจะเปลี่ยนกระเป๋าใหม่สักกี่ใบ รูปอื่นผมก็ทิ้งหมด ยกเว้นรูปพ่อแม่และหมาตัวนี้จะต้องติดอยู่ตลอด

มีพบก็ต้องมีจากเป็นเรืองธรรมดาครับ สู้ๆครับ

เสียใจด้วยครับ

ที่บ้านผมเลี้ยงแมวกันมาหลายยุคหลายสมัยมาถึงตอนนี้เจ็บตายแก่ตายโดนวางยาเที่ยวหายน่าจะเป็นร้อย สมัยเด็กๆก็เสียใจแหละหง่าวตัวโปรดตาย เดี๋ยวนี้ปลงซะแล้ว

เสียใจด้วยครับ

ผมเลี้ยงแมวระบบปิด แต่ก็ อดห่วงด้วยเหมือนกันถ้าวันนึงเผลอให้เขาหลุดจากบ้านไปจะทำไงดี

//แมวไม่กินยาเบื่อหรืออะไรนะครับมันดูออก
//ส่วนสวมปลอกคอหรือไม่ถ้าคนมันใจร้ายก็เท่านั่น ผมว่าในบ้านดีสุดแล้วว่างๆก็อุ่มมันออกมามั่ง

มีเคสนึง ตอนเช้ามีรถขับชนแล้วไม่สนใจชี้โบ่ชี้เบ้ขับหายไป ตื่นทันที่(แมวโดนชนแหกปากร้องดัง)
วิ่งไปดูไม่ทัน รีบอุ่มไปหาหมอใส่ตระกร้าไปไม่ทันตายคาตักนั่นละไม่กระดิกอะไรทั้งสิ้น ตรวจกะหมอบอกกระดูกหักบริเวณสะโพกขาหลังมันไรนิละ สงสัยทนเจ็บไม่ไหว คนขับชนมันเวนมากไม่คิดจะสนใจห่าเหวไรทั้งสิ้นขนาดแมวแหกปากไปถึงในบ้าน จะลงมาขอโทดหรือก็ไม่มี ก็รู้ว่าไม่ได้ตั้งใจแต่.....สักนิดเหอะ และอีกมากมายครับส่วนใหญ่ตามธรรมชาติ ติดโรค หรือไม่ก็โตแล้วก็แยกย้าย

ผมฝังหน้าบ้านไปไม่รู้กี่ตัวละครับเป็นสุสานแมวไปละใต้ต้นมะเฟือง ตอนนิลูกมะเฟืองดกมาก หวานด้วย

//รูปนิถ่ายไว้นานละ ตัวเมียชุดแรก ตอนนีอยู่ดีมีสุข กิน นอน อ้วก วนเวียน อยู่ในบ้านละครับ

เสียใจด้วยนะครับ

เสียใจด้วยนะครับ ผมไม่เคยเลี้ยงแมว แต่เลี้ยงสุนัข ไม่รู้ว่าถ้าวันนั้นมาถึงจะทำยังไงเหมือนกัน

น้องชื่อมีมี่เหมือนตัวนึงของข้าพเจ้าเลย มีแซลม่อนกับมีมี่ ที่รับมาจากแมวตัวแรกตาย นี่ก็ใกล้ครบรอบปีที่มิ้วมิ้วตายพอดี เข้าใจความรู้สึกของ จขกทนะ

อันนี้เป็นตอนที่โพสในเฟซไปเมื่อปีที่แล้ว


น้องไปดีที่ดาวแมวแล้ว ส่วนตัวที่เหลือ ก็ต้องดูแลกันและกันกันต่อไปจ้า

อยากจะบอกในฐานะคนนอกนิดนึงครับ

บ้านผมเลี้ยงปลาคาร์ฟ ตอนเลี้ยงช่วงแรกๆมันกระโดดออกจากบ่อปรากฎว่าพอมีคนมาเห็น แมวบ้านไหนไม่รู้มาแทะ

สดๆเลย จําได้ตายแบบเหลือครึ่งตัวตอนนั้น หลังจากนั้นก็ไม่รู้มีแมวที่ไหนมาขี้สนามหญ้าบ้านผม จนพ่อผมเค้ารําคาญ

เอาปืนอัดลม ไล่ยิงซะ




อยากจะบอกนิดนึงว่า ถ้าเลี้ยงก็ช้วยกรุณาดูแลมันดีๆด้วยครับ เข้าใจว่ารักแต่พยายามตามไปดูว่า

มันไปไหนมาไหนบ้าง ไม่ใช่ปล่อยมันมากวนเพื่อนบ้าน

ออฟฟิสผมเลี้ยงไก่ฮะ เวลาแม่มันฟักลูกออกมา แมวชอบมาขโมยกินลูกเจี๊ยบในกรง ช่องว่างนิดช่องว่างน้อยมันยังอุตส่าห์เข้ามาได้อีก จนปัญญา

ยังไงเสียใจด้วยด้วยนะครับ สัตว์เลี้ยงใครใครก็รัก ถ้ามีตัวใหม่ อย่าลืมดูแลมันดีๆไม่ให้ซนนะ