Cinderella ( 2015 ) บทวิจารณ์ภาพยนตร์ โดย FallsDownz



"รองเท้าแก้วปัดฝุ่น"


ณ ตอนนี้ ดูเหมือนค่ายและสตูดิโอผู้สร้าง ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดก็คงจะหนีไม่พ้นค่ายเจ้าหนู ดิสนีย์ ตั้งแต่การซื้อ Marvel , Star Wars แล้วยังจะภาพยนตร์อนิเมชั่นของตนเอง ที่ช่วงนี้ดูเหมือนจะประสบความสำเร็จเป็นพิเศษอย่าง Frozen ( 2013 ) และ Big Hero 6 ( 2014 ) นี้ยังไม่นับถึงการประกาศสร้างภาพยนตร์จำนวนมากแบบล่วงหน้า เสมือนไม่กลัวว่าจะเจ๊งแต่อย่างใดเลย โดยเฉพาะสตูดิโอของ Marvel ที่ประกาศกันที 5-6 เรื่องติดกัน


ซึ่งอีกหนึ่งแนวทาง ที่ทางดิสนีย์กำลังตั้งใจสร้างอยู่ในขณะนี้ ก็คือการชุบชีวิตภาพยนตร์อนิเมชั่นคลาสสิคทั้งหลาย มาทำเป็นภาพยนตร์ Live-Action เช่นปีที่แล้ว Maleficent ( 2014 ) ปีนี้ Cinderella ( 2015 ) และ Beauty and the Beast ที่ได้นักแสดงสาวขวัญใจวัยรุ่นอย่าง เอ็มม่า วัตสัน มารับบทเป็นเบลล่าในปี 2017 อีกด้วย


Cinderella ยังคงเรื่องราวแบบเดิม ที่ว่าด้วยเรื่องราวของซินเดอเรลล่า ผู้ซึ่งถูกใช้งานเยี่ยงทาสจากแม่เลี้ยง และพี่สาวใจร้ายทั้งสองของเธอ แต่อยู่มาวันหนึ่งเธอก็ได้พบกับเจ้าชายที่จะเปลี่ยนชีวิตของเธอไปตลอดกาล




ที่น่าแปลกใจในภาพยนตร์ Live-Action ของดิสนีย์เรื่องนี้เลยก็คือ การที่คราวนี้ไม่มีการปรับเปลี่ยนหรือเปลี่ยนแปลงส่วนใดๆของบทภาพยนตร์เลย หมายความว่าเราจำได้ว่าภาพยนตร์อนิเมชั่นเรื่อง Cinderella ในปี 1950 เป็นอย่างไร ตัวภาพยนตร์ก็เป็นแบบนั้นเปะๆ


ที่น่าแปลกก็เพราะว่า ภาพยนตร์เรื่องล่าสุดของดิสนีย์อย่าง Maleficent ถึงแม้ว่าจะมีต้นแบบมาจาก Sleeping Beauty (1959 ) ก็จริง แต่ตัวภาพยนตร์ก็เปลี่ยนมาเล่าในมุมมองของตัวละคร มาเลฟิเซนต์ แทนซึ่งทำให้เกิดมุมมองใหม่ของตัวภาพยนตร์ ในขณะที่ Cinderella ( 2015 ) กลับเล่าเหมือนเดิมเปะๆ และการทำเช่นนั้นมันก็ทำให้เกิดปัญหาอยู่เหมือนกัน


เนื่องจากมันจะทำให้ตัวภาพยนตร์จะออกมาไม่น่าติดตามหรือน่าสนใจเท่าที่ควร เพราะผู้ชมส่วนใหญ่ก็น่าจะทราบถึงเรื่องราวของ Cinderella ( 1950 )ไม่มากก็น้อยอยู่แล้ว จึงไม่มีอะไรในภาพยนตร์ที่จะสามารถทำให้ผู้ชมรู้สึกถึงความสดใหม่ได้อีก
ไม่แน่ใจว่าเพราะด้วยภาพยนตร์เรื่อง Into the Woods ( 2014 ) เมื่อต้นปีที่ผ่านมา ซึ่งก็นำเรื่องราวของซินเดอเรลล่ามาเล่า แต่ปรับเปลี่ยนให้เหมือนต้นฉบับมากขึ้นด้วยรึเปล่า ทางดิสนีย์จึงตัดสินใจที่จะไม่ปรับเปลี่ยนอะไรในซินเดอเรลล่าฉบับนี้



ถึงกระนั้นก็ตาม สิ่งที่ไม่สามารถปฏิเสธได้เลยในภาพยนตร์เรื่องนี้ ก็คือด้านโปรดัคชั่นดีไซน์ การสร้างฉาก อุปกรณ์ เสื้อผ้า และสิ่งของต่างๆในภาพยนตร์ ที่อลังการงานสร้างชนิดที่สาวกดิสนีย์คนไหนไปชมก็คงจะฟินไปตามๆกัน โดยเฉพาะรถฟักทองและรองเท้าแก้วของซินเดอเรลล่าที่มองทีไรก็พาขนลุกไปทุกทีเพราะมันช่างงดงามเหลือเกิน


แต่ถ้าหากจะมีสิ่งหนึ่ง ที่ผู้เขียนรู้สึกเสียดายมากที่สุดในการนำภาพยนตร์ Cinderella ( 1950 ) กลับมาสร้างใหม่ในครั้งนี้ ก็คือการเล่าถึงความสัมพันธ์ของสองตัวละคร ซินเดอเรลล่า กับ แม่เลี้ยงใจร้ายของเธอ โดยเฉพาะในด้านตัวละครแม่เลี้ยงใจร้าย ที่น่าจะมีการพูดถึงสาเหตุที่เธอเป็นเช่นนี้และทำไมเธอถึงทำกับซินเดอเรลล่าเช่นนี้ได้ แต่ตัวภาพยนตร์ยังให้เวลาในส่วนนี้น้อยเกินไป จนทำให้เรื่องราวในจุดนี้ไปได้ไม่ไกลเท่าที่ควร และได้แตะเพียงแค่ผิวเผินเท่านั้น


กลายเป็นว่าอีกหนึ่งความสัมพันธ์ อย่างความสัมพันธ์พ่อ-ลูกของเจ้าชายกับพระราชา กลับน่าสนใจและสรุปออกมาได้ดีมากกว่าเสียอีก
ซึ่งเป็นอะไรที่น่าเสียดายมากทีเดียว โดยเฉพาะถ้าหากคิดถึงนักแสดง เคต บลานเชตต์ ก็นำแสดงเป็นแม่เลี้ยงใจร้ายได้แซ่บสุดๆเลยทีเดียว



สรุปแล้ว Cinderella ในฉบับปี 2015 นี้ ก็ไม่สามารถที่จะนำเสนอสิ่งใหม่อะไรได้เลยนอกจากโปรดัคชั่นดีไซน์อันตระการตา ถึงแม้ว่านั่นอาจจะไม่ใช่สิ่งที่แย่เสมอไป แต่เราก็ไม่สามารถที่จะปฏิเสธถึงความรู้สึกอันเฉยชา ค่อนไปทางเบื่อหน่ายเมื่อใดก็ตามที่สิ่งที่อยู่ตรงหน้าไม่งดงามพอที่จะดึงดูดความสนใจเราไปได้

แต่ในท้ายที่สุด Cinderella ( 2015 ) ก็ยังคงเป็นภาพยนตร์ที่สอนข้อคิดที่น่าสนใจให้กับผู้ชมได้เป็นอย่างดี โดยเฉพาะการให้เราพยายามมองข้ามเรื่องชนชั้นและฐานะของบุคคลไป แต่มองไปที่จิตใจของคนผู้นั้นที่อาจจะดีและสวยงามยิ่งกว่ารองเท้าแก้วไหนๆนั้นเอง


Final Score : [ B - , 6.75 / 10 ]

ผมว่าสนุกมากนะ ทำมาได้ใกล้เคียงต้นฉบับมาก แทบไม่ได้โม้เนื้อหาใหม่แบบหลายๆเรื่อง

สนุกแบบคลาสสิคเลยแหละ ดีมากๆ ใครแฟนดิสนี่ เคยดูเรื่องพวกนี้มากก่อน พลาดดูเสียดายตายเลย

ไอ้ฉากที่เฉกรถม้า มันก็อปช็อตต่อช็อตจากการ์ตูนเลยมั้ง คุ้นตามาก

ดูจบรู้สึกว่าเป็นภาพยนตร์ที่ทำให้เด็กผู้หญิง สาวๆ หรือเด็กรุ่นไหม่ๆ ฟิน มากกว่า
นางเอกเอวคอดมาก นั่นเอวเหรอนั่น

ผมชอบตรงหลายๆฉากมันเอามาจากการ์ตูนเนี่ยแหล่ะ แบบฉากต่อฉากเลย
ดูแล้วคิดถึงอดีตตอนเป็นเด็กที่ดูเรื่องนี้มากๆ

อยากถามว่า มีฉากร้องเพลงแบบการ์ตูนไหมครับ แล้วเพลงแบบเดิมหรือเพลงใหม่ ขอบคุณครับ

ไม่มีนะครับผม

ขอบคุณครับ นึกว่าจะมี

ผมรู้สึกมานานแล้ว ว่านิยายเรื่องซินเดอเรลล่า ที่มันโดนใจคน เพราะมัน "เพ้อฝัน"
เนื่องจากในโลกของความเป็นจริง ผู้ชาย ก็อยากได้ผู้หญิงสวย ๆ นิสัยดี มาเป็นแม่ของลูก
ส่วนผู้หญิงก็อยากได้ผู้ชาย หล่อ ... และที่สำคัญ "รวย" (เอาเป็นว่า มั่นคงพอให้พึ่งพิงได้น่ะนะ)

คือ มันเป็นอะไรที่ทำให้คนเพ้อฝันน่ะ

แบบว่า ผู้หญิงดูแล้วก็ฟิน... อยากเป็นน้องซิน ที่จับพลัดจับผลูได้แต่งกะเจ้าชาย (ทั้งหล่อ ทั้งรวย)
ส่วนผู้ชายที่ดู ก็จะแบบว่า... เอิ่ม... เจอน้องซิน ทั้งสวย ทั้งแสนดีแบบนี้ เจอะแบบนี้ ใครไม่รักก็บร้าแว้ว

เจอกันแปร๊บ ๆ ยังไม่ทันรู้จักนิสัยใจคอของกันและกัน ก็แต่งกันละ (แบบนี้ มันรักกันที่เปลือกนอกชัด ๆ)... คนเราจะบอกว่ารักกันแรกพบก็มีนะ แต่น้อย เพราะบางคนเจอกันตอนแรกก็ปิ๊ง แต่พออยู่ ๆ กันไป ได้รู้ถึงนิสัยแย่ ๆ ของแต่ละคนแล้วรับไม่ได้ ก็มาทะเลาะกัน เลิกลากัน

...

ซึ่งในโลกของความเป็นจริง การที่เรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นกับใคร... มันช่างเป็นเรื่องยากเสียเหลือเกิน
ผู้ชายรวย ส่วนใหญ่ก็ไม่ดี (เพราะผู้ชายดี ๆ ส่วนใหญ่ไม่ได้ร่ำรวยมาจากไหน พอจะอยากได้คนสวย ๆ ... คนสวย ๆ ก็ไม่แลตามอง)
ผู้หญิงสวยส่วนใหญ่ ก็หวังแต่จะจับผู้ชายรวย ๆ ... พอจับไม่ได้ซักที ก็มาบ่นว่า "หาผู้ชายดี ๆ ไม่เจอ"... (ก็ผู้ชายดี ๆ ไม่หล่อ ไม่รวย ... แต่นิสัยดีม๊ากมาก ก็ไม่เอา)

หากันไป หากันมา... ไม่เจอซักที

สุดท้าย ... การได้ฟิน.. แม้จะแค่ในนิยาย ก็ยังดีเนอะ ^^

(เขียนขำ ๆ นะครับ... อย่าซีเรียส)