Act III
นี่ปล่อยฟรีโรมตอนไหนครับ ทันทีที่เอสกิเอ้บินได้ คือปลดแมพทุกอย่างแล้ว ถ้าบินไปตามเควสคือจะจบเลยไหม
พอดีค่าความสัมพันธ์ยังไม่ปลดล๊อคหลายตัว ยังดำน้ำไม่ได้ด้วย

แบบลุยมาตั้งนาน กลายเป็นเราเป็นแค่สิ่งที่ถูกสร้างขึ้น เป็นแค่ภาพวาด ทำให้น้ำหนักการกระทำเราเบาบางลงไปหมดเลย แบบปัญหาระดับโลก ปูมาซะยิ่งใหญ่ กลายเป็นคนละเรื่องเดียวกัน ครอบครัวเทพเจ้าทะเลาะกันไปซะงั้น

แต่เล่นไปสักพัก พอนึกดูดีๆ มันก็มีตำนานที่เทพตีกันเองในครอบครัวจนมนุษย์ฉิบหายวายวอด ถ้ามองแง่นี้ คิดเสียว่าภาพวาดเป็นโลกๆหนึ่ง เป็นดาวดวงหนึ่งที่เกิดจากเทพเจ้า ก็จะไม่ค่อยมีปัญหาอะไรเท่าไหร่ละ เพราะสุดท้ายมันก็มีสือบันเทิงอีกหลายอันที่เล่นประเด็นเดียวกัน แค่โลกอยู่ใน media ที่เรียกว่าผ้าใบวาดรูปเท่านั้นเอง ยิ่งเป็นการวาดรูปนี่ก็ยิ่งเหมาะ เพราะทุกสิ่งอย่างที่เป็นวัฒนธรรมมนุษย์เริ่มต้นจากการวาด การเขียน การใช้ศิลปะเพื่อแสดงอารมณ์ จะเพื่อแสดงความโกรธเกรี้ยว เพื่อ overcome grieves เพื่ออะไรหลายๆอย่าง มนุษย์ก็ทำมาหมดแล้ว ต่อให้เกิดในโลกที่ถูกสร้างขึ้น แต่ก็มีอารมณ์ ความรู้สึกนึกคิด ถ้าวันนึงมีมนุษย์ต่างดาวบินลงมาบอกเราว่าเราถูกเขาสร้างขึ้นมานะ แต่ตอนนี้เราต้องดูดเอาสสาร พลังงานในดาวคุณไปใช้ เราก็คงไม่ยอมหรอก 555 แต่ถ้ามองในมุม Verso ตัวที่ถูกสร้างขึ้นมา กับเศษเสี้ยววิญญาณก็น่าสงสาร รูปวาดของตัวเองกลายเป็นอะไรไปแล้ว

พอเป็นงี้ก็กลายเป็นว่าชักอยากจะรู้ว่ากลุ่ม the painters/writers มันตีอะไรกันในโลกจริง ซวยกันไปทั่ว555 แถมพี่สาวคนโต Clea ก็มี backstory น่าสนใจมาก เอาที่ไปไล่ตีกับ writer ไปทำเป็นภาคต่อ หรือ dlc ก็ได้

ตอนฉากที่สอนว่ายน้ำ ตอนฉากที่สอนว่ายน้ำสรุปคือแอบกุ๊กกิ๊กโจพรึมพรึมกันใช่ไหมเนี่ย

ตัวละคร verso ถ้าเราได้ดูย้อนกลับไป สีหน้าตัวละครตัวนี้ การเเสดงออก ความรู้สึกโดดเดี่ยว เเละความขัดเเย้งในใจของตัวละคร ตลอดทั้งเกม ทำให้ตัวเลือก ท้ายเกมยิ่งเจ็บปวดมากขึ้น

ส่วนในเเง่อื่นๆของตัวเกมก็มี layer ของ narrative ที่เสียดสีทับซ้อน meta simbolism กับเรื่องสภาวะ ความ depression ความสูญเสียของคนเป็นพ่อเเม่เเละครอบครัว
ทั้งเรื่องราวมันเเละ canvas คือการสะท้อนสภาวะ จิตใจเเละการ ต่อสู้ต่อสิ่งเหล่านั้น การจมปลักอยู่กับอดีต การจมดิ่งสู้การหลีกหนี ความเป็นจริง เเละการตั้งคำถามต่อผู้เล่นว่า "ผิดเหรอที่จะหนีจากความเป็นจริง" เเละ "เราสามารถดึงตัวเองออกมาจากความเพ้อฝัน" เมื่อถึงเวลาที่สมควรได้รึเปล่า

เกมให้ value ของ canvas เเบบการติดยา มันไม่ใช่เเค่โลกที่เราเเค่เเวะไปเสพเเล้วเลิกได้ เเต่มันทรงพลังมาก มันมีเลือดเนื้อ มีชีวิตจริงๆ เพราะงั้นยิ่งเราอยู่นานเราก็ยิ่งจมดิ่งลงไปในโลกนั้น จนร่างกายในความเป็นจริง ค่อยๆตายลง

ตัวเลือกของ verso เเละ maelle มันถึงไม่มีคำตอบทึ่ถูกต้อง ด้วย setting ของโลก canvas ที่เป็นเเบบนี้ คนที่อยู่เเละเสพติดมาก่อนอย่าง renoir นั้นรู้ดี verso เองที่มีความทรงจำของตัวจริงเเละอยู่อย่างโดดเดี่ยวเเละทรมานที่ต้องมาเห็นครอบครัวต้องมาพังเพราะตัวเองก็เหมือนเป็นการทรมานจิตใจของเค้าตลอดไปถ้าเค้ายังมีชีวิตอยู่ maelle ก็ไม่สามารถใช้ชีวิตต่อได้ เพราะการได้มาอยู่ใน canvas ตลอด 16 ปี ก็เหมือนเป็นการมีชีวิตใหม่ ที่ตัดทิ้งไม่ได้ไปเเล้ว

ทั้งหมดทั้งมวล ทำให้เห็นถึงพลังของ canvas ในโลกนี้ พลังของการหลีกหนีความจริง พลังของcreation เกมนี้สื่อถึงเรื่องราวของ escapism เเละการ ต่อสู้กับการสูญเสีย
มันยังมีอีกหลายประเด็น หลายlayerที่ซ่อนอยุ่ของเกมนี้ที่ควรค่าต่อการพูดเเละถกเถียง มันมากกว่าเเค่เรื่องราวที่เริ่มต้นมีอยู่เเละจบไป

นึกว่ามีหลายเควส ดันเล่นจบซะล่ะ