เมื่อวานตอนเริ่มแผ่นดินไหว ตึกที่ผมทำงานสูง 29 ชั้น ส่วนผมอยู่ชั้นที่ 3 ตอนแรกรู้สึกเวียนหัวคิดในใจว่านอนน้อยไปไหมหว่า แต่ซักพักเริ่มเอะใจว่าแปลกๆละ ประตูกระจกมันสั่นไปมาไม่คงที่ รู้เลยว่าชิบละแผ่นดินไหวนี่หว่า รีบคว้ากระเป๋า มือถือ ส่วน notebook ช่างมันพับฝาไปก่อน แล้วก็บอกพี่ให้รีบเก็บของแล้วไปทางหนีไฟออกจากตึกให้ไวที่สุด แถมช่วงนั้นด้านนอกก็วุ่นวายไม่แพ้กัน รถติด คนออกมานอกอาคารกันหมด หาที่โล่งๆห่างอาคารไว้ แถมทำให้รู้ว่าน้ำเป็นสิ่งจำเป็นมากๆ กว่าจะได้กลับบ้านก็ช่วงสี่โมงเย็น เพราะต้องรอดูอาฟเตอร์ช็อคจะเกิดไหม ถือเป็นประสบการณ์ครั้งหนึ่งในชีวิตที่ระทึกเลย