-ตั้งมู้ เพราะอยากคุยตามภาษาคนเล่นเกมต่อสู้
-คนตั้งมู้ อดีตไม่เคยเล่นเกมต่อสู้จริงจัง ไม่เข้าใจว่าอะไรคือการเล่นเทริน เคารพเทรินเขา อะไรคือเป้ายิ้งฉุบ อะไรคือการแก้ท่า อะไรคือ DP อะไรคือ 123L 123H 66L etc.
-พอเข้าใจลอจิกการเล่นเกมต่อสู้แล้ว ก็รู้สึกว่าเล่นสนุกขึ้นมากจนติดงอมแงม เลยอยากตั้งมู้แชร์ เพื่อจะให้คนที่ไม่เคยสนใจ ล่อลวงเข้ามาติดเกมต่อสู้บ้าง (ฮา)
-คนตั้งมู้ ปัจจุบันเล่นอยู่แค่สองเกม คือ SF6 กับ แกงบูด VSR
-เนื้อความด้านล่าง มาจากการแบ่งเล่าประสบการณ์ของคนตั้งมู้ ซึ่งเอาจริงก็ยังไม่ได้เก่งหรือเชี่ยวชาญมาก อาจมีจุดเข้าใจผิดเยอะพอควร ซึ่งสามารถแย้งได้เลยครับ เพราะทางผมเองจะได้ prove การเล่นไปด้วย

-เอาละ มาเข้าเรื่องกัน
-ต้นมู้ที่อยากแบ่งบัน คือการเข้าใจลอจิกของเกมต่อสู้ครับ
-ในสายตานักเล่นเกมแล้วนั้น คิดว่าเกมต่อสู้คืออะไรครับ ?
-เกมออกท่าเท่ ๆ !
-เกมที่ทำไงก็ได้ ให้แถบเลือดอีกฝั่งมันหมด !
-การ์ดแพ้ทุ่ม ทุ่มแพ้ต่อย ต่อยแพ้ออกสกิล ไม้ตายมันช่างรุนแรง โอ้เย่ !

-มันคือไรไม่รู้ละ แต่เน้นตัวสวย ตัวหล่อ ตัวอวยไว้ก่อน แล้วท่าไหนมันดูโกง ๆ ก็แสปมท่านั้นไป เดียวก็ชนะเองแหละ
-เข้าห้องฝึก แล้วกดคอมโบจนเป็น แล้วกดใช้มันทุกครั้งที่เข้าไปเล่น

-ใช่ครับ คิดว่าสำหรับหลายคนที่ไม่ได้เจาะลึกในเมคานิกเกมส์ต่อสู้อย่างจริงจัง คงมองภาพรวมประมาณนี้แหละ (ผมก็มองแค่นี้ในตอนแรก)
-แต่รู้หรือไม่ว่า จริง ๆ แล้ว เกมต่อสู้นั้น มันมีอะไรลึกกว่าที่คาดคิดมาก
-เคยหรือไม่ ที่เวลาเล่นแล้วเกิดความคิดว่า

-ทำไมอีกฝั่งมันรีเอ็คไวจัง ?
-ทำไมตรูโดนยำข้างเดียวเลยฟะ ?
-เห้ย กดการ์ดแล้ว ทำไมไม่การ์ดอะ !
-เอะ ?? เดียวนะ ? ทำไมเราก็กดต่อยแล้ว แต่โดนอีกฝั่งต่อยก่อนอะ ?

-ซึ่ง… ปกติแล้ว เรา ๆ ก็คงมองว่า อีกฝั่งเขาเก่ง เขาเทพ และรีเอ็คไวแหละ เราเลยแพ้ (เมื่อก่อนผมคิดแบบนี้)
-แต่ทว่า ในความจริงแล้ว ถ้าเราไปเจาะลึกที่เมคานิกเกมต่อสู้แล้ว เราจะเข้าใจครับว่าทำไมเราถึงต่อยแพ้
-ใช่ครับ หนึ่งในลอจิกของเกมต่อสู้นั้น จริง ๆ แล้วมันคือ “เกมเทรินเบส” ครับ 555+
-ฟังไม่ผิดครับ มันคือเกม “เทรินเบส” 555+

ย้ำอีกครั้ง เกมต่อสู้ is a “เทรินเบส”


-เพราะลอจิกเกมต่อสู้นั้น มันจะมีสิ่งที่เรียกว่า “เฟรมในการออกท่าอยู่”
-ท่าออกเฟรม + ท่าออกเฟรม - รวมไปถึงจำนวนเฟรมที่ต้องใช้ในการรีโคเวอร์เฟรมเพื่อกดคำสั่งออกท่าใหม่ ๆ
-ซึ่งแต่ละท่านั้น ไม่ว่าจะตีหนัก ตีเบา การกดทุ่ม โดนตี กดการ์ดแล้วโดนตี ทุกอย่างจะถูกควบคุมด้วยเฟรม เพื่อใช้ในการระบุเทรินของคนที่กำลังกดโจมตีนั่นแหละครับ (ถ้าเข้าใจเรื่องนี้จะบางอ้อ ว่าทำไมเราถึงไม่สามารถเล่นแบบ สแปมปุมโจมตีรัว ๆ ได้จนจบ และเมื่อไหร ที่คือการหมดเทรินเรา และควรหันไปกดปุ่มการ์ด เพื่อให้อีกฝั่งได้เล่นครับ)

-ยกตัวอย่างเกม ๆ หนึ่ง การออกท่าโชริวเคน ถ้าอีกฝ่าการ์ดได้ เราจะติดเฟรมลบหลังออกท่า ซึ่งช่วงติดเฟรมลบนั้น เราจะกดการ์ดหรือกดอะไรไม่ได้เลย นั่นแปลว่าเป็นช่องให้อีกฝั่งในการต่อยสวนเราได้อย่างปลอดภัย
-มันคือคำตอบว่า ทำไมเรากดโชริวเคนไปแล้ว แล้วกดการ์ด ทำไมเราถึงการ์ดไม่ทัน
-หรือทำไมเรากดใช้ท่า xxx แล้วการ์ด แต่กลายเป็นว่าเราโดนต่อย



อันนี้แถม บางเกมถ้าลงลึกมาก ๆ มันมีอะไรแบบนี้ด้วย 555+


-*อนึ่ง เฟรมเช็คเราสามารถเปิดดูได้ในโหมดฝึก ซึ่งปกติแล้วเกมต่อสู้จะมีคำสั่งให้เราเปิดดูได้ในทุกเกมครับ เพราะไว้เช็คท่าของตัวละครทุกตัวได้
-ต่อมา เมื่อเราทราบธรรมชาติของท่าตัวละครแล้ว (ไม่ต้องรู้ลึกระดับเฟรมก็ได้ เพราะผมก็ไม่ได้รู้ว่ามัน + หรือ - แค่ไหน 555+ แต่เอาแค่รู้ว่าท่าไหนออกแล้วเป็น + ท่าไหนออกเป็นลบ - ท่าไหนออกแล้วเป็นกลาง (+-0 เฟรม) เล่นแค่ให้เรารู้ว่าสามารถกลับมากดการ์ดได้ปลอดภัย ท่าไหนกดแล้วมันไม่ปลอดภัยในการการ์ด กดเดิน หรือแม้แต่กดโดด มันจะช่วยทำให้เราสามารถเล่นได้อย่างปลอดภัยต่อการโดนอีกฝ่ายเข้ามายำมากขึ้นครับ (พูดง่าย ๆ คือเราจะออกกดท่ามั่วน้อยลง)
-เฟรม เกี่ยวข้องกับเทรินตรง เราต้องการ์ดไปเรื่อย ๆ จนกว่าอีกฝั่งจะไปติดเฟรมลบ หรือติดรีโคเวอร์เฟริมที่ทำให้ตัวเองใส่คำสั่งไม่ได้ชั่วขณะครับ (มันคือจบเทรินการตีของอีกฝั่ง)

-ต่อมา ลอจิกธรรมชาติเกมต่อสู้ คือนอกจากเป็นเกมเทรินเบสที่ควรเคารพเทรินโจมตีอีกฝั่ง คือการที่มันเป็นเกม “เป่ายิ้งฉุบ” ครับ
-ในกรณีที่สองฝ่ายอยู่ในสถานะปกติ (ไม่มีใครกดออกท่าใด ๆ) มันจะเป็นการเล่นวัดใจหน่อย ๆ ว่า อีกฝ่ายจะออกท่าอะไรมา
-ทุ่มชนะการ์ด การ์ดชนะต่อย ต่อยชนะทุ่ม
-สกิลบางสกิล ใช้สวนท่าโจมตี
-อีกฝ่าย รอกดไม้ตายสวนโจมตี (แต่ถ้าโดนอีกฝั่งเดินเข้าหลอก แทนที่จะเดินเข้ามาตี เป็นกดการ์ดรับแทน คนออกฉุบไม้ตายก็เตรียมโดนอัดแทน)
-สิ่งเหล่านี้ เป็นกึ่ง ๆ วัดใจ และเดาอีกฝ่าย เลยทำให้เกมต่อสู้มีความเป็นเกมเป่าบิ้งฉุบ ที่เราสามารถใช้หลักการนี้ เล่นทางจิตวิทยาหลอกอีกฝั่งได้
-เช่นทำเป็นหลอกว่าเราชอบเป่า “แดชต่อย” อีกฝั่งก็จะเน้นการ์ด จนลืมระวังว่าอีกฝั่งอาจ “แดชเข้าทุ่มได้” เป๋นต้น

-ถ้ารู้ลอจิกข้างต้น จากประสบการณ์ตรง อย่างน้อยถ้าลงไต่แรงค์ ก็น่าจะช่วยทำให้หลุดโซนกลุ่ม newbie ได้แล้วครับ

-ต่อมา เราควรจะไปเรียนรู้ระบบพื้นฐานเฉพาะของเกมต่อสู้ที่เกมนั้น ๆ มี
-เช่น แกงบูด vs มีระบบเบรพ ที่เอาไว้สำหรับในการกดต่อคอมโบ หรือกดสวนเคาเตอร์ระหว่างการ์ดได้
-หรือ sf6 ที่มีระบบเก็บเกจไม้ตายข้ามตาได้ (บางเหมไม่มี) กับระบบที่สามารถใช้ท่าอัดตัวละครไปชนฉากแล้วติดมึนได้ ต่อให้กดการ์ดอยู่ก็ตาม

-จากประสบการณ์ตรงตัวเอง พอรู้เรื่องลอจิกข้างต้น ก็ช่วยพาผมผ่านจากกลุ่ม newbie ไปสู่กลุ่มแรงค์ B ได้ทันที (แล้วก็ติดแหงกอีกรอบ 55+)

-ต่อมา how to prove ?
-นั่นคือการไปเข้าใจ win conditions ของตัวละครที่เราใช้ครับ
-เมื่อเราเข้าใจธรรมชาติของคำว่าเทรินในเกมต่อสู้ และธรรมชาติของการเป่ายิ่งฉุบท่าในเกม เราจะเข้าใจได้ทันทีว่าในแต่ละแมชนั้น เราแพ้เพราะอะไร ?
-ทีนี้ เราก็พร้อมที่จะไปสู่ขั้นสูงยิ่งกว่า นั่นคือการเรียนรู้ธรรมชาติของตัวละครเราครับ
-ในเกมต่อสู้ แต่ละตัวละครจะมีจุดได้เปรียบ และเสียเปรียบในตัวของมัน เราต้องรู้ว่าตำแหน่งยืนใดในฉาก ที่ทำให้เราได้เปรียบ ซึ่งจุดนี้จะช่วยได้มากครับ กับการทำให้เรามีโอกาสชนะมากขึ้น (และควรพยายามเลี่ยงที่จะเข้าไปยืนในจุดที่อีกฝ่ายได้เปรียบเรา)
-ไปเรียนรู้และศึกษาสกิลของตัวละครนั้น ๆ ว่าแต่ละท่าควรใช้จังหวะไหน ในสถานะการณ์ใด เพื่อป้องกันการออกท่ามั่ว
-ไปฝึกกดท่าคอมโบพื้นฐานของตัวละครที่เราอยากเล่น อย่างน้อยมีท่าหากินสัก 1 ท่าก็ยังดี เพื่อไว้เพิ่มดาเมจที่เราทำได้เวลาเรามีโอกาสอัดหน้าอีกฝ่าย

-เมื่อเราได้พื้นฐานของตัวละครที่เราอยากใช้ รู้ลอจิกเกม ก็ขอ welcome to โลกของเกมต่อสู้ที่แท้จริงครับ (ฮา)

-ปล. เมื่อเราเข้าใจธรรมชาติของเกมต่อสู้ข้างต้นแล้ว จะเข้าใจเองครับ ว่าทำไมเวลาเขาคุยเกมต่อสู้กัน บางทีมันถึงมีคำพูดบอกว่า
-”ไอนี่มันตัวโกง”
-”ตัวนี้คือเมต้าชิท”
-”ไม่อยากสู้พวกเฟรม + เยอะ ๆ”
เราจะเข้าใจได้ทันที ว่ามันโกงเนี่ย โกงเพราะอะไร…

ปล. 2 ในนี้มีใครกดเกมต่อสู้เกมไหนกันบ้างครับ ?