โอโห ผมชอบมากที่สุด รองจากGolden age เลยนะนั่นสาระแน่นปึกอารมณสะท้อนสภาวะของเด็กในยุคสงครามโลกครั้งที่สอง กัซเป็นกัซแบบที่ไม่ใช่ตัวเอกแถมดิบเถือนยังเป็นคนหยาบๆอยู่บ้าง ซึ่งทำให้เชื่อได้ว่าไอ้นี่แหละมันจะซัดกับภูติผีปีศาจได้ และใช่ตัวละครอื่นเล่าเรื่องโดยมาเชื่อมไทม์ไลน์ของกัซซึ่งผมชอบการเล่าเรื่องที่มองจากมุมมองบุคคลอื่นแบบนี้ มันดูไม่แคบและไม่น่าเบื่อ

สนุกจะตาย เนื้อหาสะทือนใจ บู๊ก็มันส์
ช่วง lost children กับบาทหลวงนี่ผมว่าเป็นช่วงพีคอีกช่วงของเบอร์เซิร์กเลยนะ

ผีเสื้อเป็นอะไรที่พล้อตซ้ำซากเพราะ มันก็คืออึก1อีเว้นท์ที่ไปปราบ สาวกเพื่อการแก้แค้นที่สำคัญเรารุ้ตัวตนของกัซมาเกือบหมด แล้วช่วงแฟลตแบ้คอดีตมันจะมาเล่าอะไรอีกให้ซ้ำซาก และผมก็โครตไม่ชอบอีกนั่นแหล่ะที่มันฆ่าเด็กๆคือพล้อตเมิงแมร่งรุนแรงไป เด็กเป็นสาวกแถมเป็นเด็กผุ้หญิงอีก พอมันมาเล่าผ่านเวลาไปเรื่อยๆ พวกสาวกเองแมร่งใช่เป็นปีศาจกันหมดนี่จริงๆ สาวกมันก็คอนโทรลตัวเองได้ไม่งั้นเห็นกัซนี่ไล่แดร่กทุกตอนไปแล้ว

ผมว่าประเด็นไม่ใช่ไปปราบสาวกล้างแค้นนะครับ ประเด็นเป็นเรื่องของโรซินกับเด็กจิลมากกว่า
ที่โรซินเชื่อในนิทาน หนีความเป็นจริงเข้าไปในป่า กลายเป็นปีศาจไป
แต่จิลเลือกที่จะอยู่สู้กับความเป็นจริง

และก็เพราะมันรุนแรงนั่นแหละมันถึงได้เป็นเบอเซิร์ก อีกอย่างพล๊อตมันก็อิงประวัติศาสตร์ในสมัยนั้นด้วยย ถ้าเค้าจะข้ามส่วนนี้ไปเพราะเนื้อหามันรุนแรงอันนี้ผมเข้าใจ เพราะอนิเมมันมีข้อห้ามการนำเสนอยุ่งยากกว่ามังกะ โดยเฉพาะฉากรุนแรงเกี่ยวกับเด็ก

แต่ก็เสียดายอยู่ดีถ้าจะข้ามไป เป็นช่วงเนื้อเรื่องที่ผมชอบที่สุดเลย ดาร์คได้ใจ

เนิ้อเรื่องโรซิน กับ จิล ผมว่ามันพิคดีนะเหมือนมันเป็นอีกเนื้อเรื่องหนึ่งนอกจากความแค้นของกัซ โรซีนก็ไม่ได้สนใจกัซด้วย กัซเป็นฝ่ายมาเจอเอง