Review : Samui Song ไม่มีสมุยสำหรับเธอ

*รีวิวนี้มีสปอยล์เล็กน้อย

กำกับ : เป็นเอก รัตนเรือง (ฝัน บ้า คาราโอเกะ, เรื่องตลก 69, เรื่องรัก น้อยนิด มหาศาล)

จริงๆผมอยากดู The Shape of Water มาก แต่โรงไม่เป็นใจจริงๆ คงต้องดูแผ่นเอา เสียดายมาก และเนื่องจากอาการอยากดูหนังกำเริบจึงตัดสินใจดูหนังไทยนี่แหละ ซึ่งก็ไม่ใช่หนังไก่กาแต่เป็นหนังเรื่องล่าสุดของคุณเป็นเอก ผู้กำกับคุณภาพของเมืองไทย แล้วผมคิดอย่างไรกับหนังมาดูกันครับ



Samui Song เล่าถึง วี (พลอย เฌอมาลย์) ดาราสาวชื่อดัง ซึ่งได้แต่งงานกับ เจอโรม มหาเศรษฐีชาวต่างชาติ ชีวิตของเธอดูเหมือนจะไปได้สวย แต่เจอโรมกลับไปหลงใหลมัวเมากับคำสอนประหลาดของลัทธิหนึ่ง โดยมีเจ้าลัทธิโรคจิตที่วีไม่ถูกชะตาด้วยเสียเลย เจอโรมนั้นคลั่งกับลัทธินี้มากขึ้นเรื่อยๆจนวีเริ่มทนไม่ไหว และเธอก็ได้พบกับ กาย (เดวิด อัศวนนท์) นักฆ่ารับจ้าง ที่ได้เข้ามาเสนอการทำให้สามีของเธอหายไป โดยเขาต้องการเงินจำนวนมากเพื่อนำไปรักษาแม่ ซึ่งในที่สุด วีก็ตกลงว่าจ้างเขา แต่งานฆ่าครั้งนี้มันจะไปได้สวยงั้นหรือ วีจะสามารถหลุดพ้นจากลัทธิประหลาดนี้ได้หรือไม่ ติดตามได้ใน Samui Song ครับ



ซึ่งสำหรับผม Samui Song ก็เป็นภาพยนตร์ที่มีความเป็นเป็นเอกอยู่สูง คือจะมีความเนือยเน้นบรรยากาศ มีการต้องตีความ และมีองค์ประกอบของความเป็น Thriller อยู่ ซึ่งสำหรับเรื่องนี้ก็เช่นกัน แต่อาจจะอยู่ในกลุ่มหนังของเป็นเอกที่ไม่ค่อยน่าประทับใจเท่าไหร่มากกว่า (กลุ่มเดียวกับพวกนางไม้อะไรงี้) คือหนังดีนะครับไม่ใช่ไม่ดี ตอนหักมุมนี่ก็เหวอดี และมีเมสเสจที่เรียลดีด้วย แต่อารมณ์ตอนดูมันรู้สึกแค่เพลินๆ สนุกก็สนุกไม่สุด ขนาดผกก.พยายามใส่ element พวกมุกตลกเข้ามาแต่ก็รู้สึกยังไม่สุดยังไงไม่รู้ (มีฉากมุกตลกที่เห็นในตัวอย่างแต่ถูกตัดไปด้วย ซึ่งผมว่าน่าเสียดายหน่อยๆ มุกมันจะไปได้สุดกว่านี้) และอีกอย่างคือมันรู้สึกไม่ Connect กับเรายังไงก็ไม่รู้ครับ อาจเป็นเพราะว่าเมสเสจหนึ่งของหนังเรื่องนี้ ที่พูดถึงการที่เราไม่สามารถที่จะหนีไปจากบางอย่างที่เราเกลียดได้ไม่ว่าจะทำอย่างไรก็ตาม บางทีสิ่งที่พอจะทำได้ก็มีแค่ การพยายามปรับตัวให้อยู่กับมันได้ บางที มันอาจจะกลายเป็นความสุขได้สักวันหนึ่ง ซึ่งก็ถือเป็นเมสเสจที่มีความเรียลและอาจจะเหมาะสมกับสภาพสังคมทุกวันนี้นะครับ แต่ผมก็ยังรู้สึกรับไม่ค่อยได้น่ะ ผมเป็นคนที่เกลียดใครแล้วผูกใจเจ็บไม่ค่อยจะยอมเปิดใจให้อีกสักเท่าไหร่นะเหอๆ



งานภาพสวยมาก ก็สไตล์เป็นเอกนี่ละครับ มีสัญลักษณ์นู่นนี่แฝงอยู่มากมาย การแสดง พลอย เฌอมาลย์นี่นางกินขาดจริงๆสมเป็นนักแสดงแถวหน้าของเมืองไทย ที่สำคัญนางสวยมาก 555 (เรื่องนิสัยส่วนตัวเราไม่พูดถึงละกัน) นักแสดงอื่นๆก็ทำได้ดีครับไม่มีความแข็งที่จะพอเห็นได้ในหนังไทยบางเรื่อง เดวิด อัศวนนท์ ในบทกายก็มีคาแรคเตอร์ที่น่าสนใจดีครับ ก็ถือว่าเป็นเอกคุมงานได้ดีนะครับ ที่ชอบอีกอย่างคืองาน Score ให้ความรู้สึกกดดันปนสยองได้ดีทีเดียว นึกถึงพวกงานของ Hans Zimmer เลย

สรุป : ก็เป็นงานแนวของเป็นเอกละครับ เนือยๆ มีความทริลเลอร์ ดูยากหน่อยๆ ถ้าไม่ชอบแนวนี้ก็อาจไม่แนะนำให้ไปดู แต่ถ้าตามงานแกอยู่แล้วไปดูก็ไม่เสียหลายครับ เป็นหนังที่ดีถึงมันจะไม่ค่อย Connect กับผมก็ตาม (แต่เด็กไม่ควรดูนะ มีความรุนแรงและฉากโป๊นิดหน่อยครับ)

คะแนน : 7.9/10 (B+) เฉยๆครับ

ชอบพลอย ชอบเป็นเอก และชอบ "เรื่องรักน้อยนิดมหาศาล" (Last Life in the Universe)

คงต้องดูสินะ

พลอยนิสัยไม่ดีตรงไหน? มีแต่นักข่าวแม่งงี่เง่า

ผมชอบคนมีคลาส สองคนนี้จัดว่ามีคลาสมากๆ

เป็นเอก รัตนเรือง ชวน พลอย เฌอมาลย์ เปิดเปลือยบาดแผลและแง่มุมสวยงามของชีวิตในวงการมายา
[Link]

ตัวอย่าง

พลอย "ถ้าให้พูดตรงๆ พลอยก็เบื่อเหมือนกันกับการที่ด่าเสร็จแล้วก็หันมารับกล้องสอง แล้วก็พูดกับตัวเองเหมือนอีบ้า คือนึกออกไหม ใครมันจะไปพูดกับตัวเอง เมื่อก่อนเซ็งมากเลยนะเวลาเจอบทที่พูดกับตัวเองประมาณ 5 บรรทัด พลอยนึกในใจ นี่มึงบ้าแล้ว อยู่กับนางเอกแป๊บหนึ่ง ทำเป็นหวานใส่ พอหันหลังปุ๊บพูดว่า ‘หึ แกโดนชั้นแน่’ เดี๋ยวก่อนนะ นางเอกเขาไม่ได้ยินเลยเหรอที่กูด่า"

...

ต้อม "แต่มันแปลกนะ ตรงที่ว่าเวลาคนดูพลอยเล่นหนัง เขาเอนจอยที่จะดูพลอยเล่นเป็นคาแรกเตอร์ร้ายๆ เหี้ยๆ แต่ชีวิตจริงห้ามเหี้ยนะ เวลาดูในจอนี่แบบกูอยากเห็นมันด่าคน กูอยากเห็นมันแซ่บ แต่ชีวิตจริงมึงด่าใครไม่ได้นะ มึงอารมณ์เสียไม่ได้นะ โคตรแปลก เป็นอาชีพที่แปลกฉิบหายเลย

แล้วดาราไทยเป็นดาราชาติเดียวในโลกที่เราเห็นว่าต้องออกมาขอโทษประชาชนอยู่เรื่อยเลย กูไม่เห็นแองเจลิน่า โจลี่ จะขอโทษใครเลย เขาเลิกกับผัวมีใครไปขุดคุ้ยอะไรเขาก็ fuck you (พลอยหัวเราะเสียงดัง) คือดาราไทยเอะอะตั้งโต๊ะขอโทษตลอดเวลา เลิกกับแฟนก็ต้องมาขอโทษประชาชน จะมาขอโทษประชาชนทำไมวะ"

^
^
ผมก็ชอบบทสัมภาษณ์อันนี้ของพลอยนะ คือมันใช่ มันไม่เฟค คือดาราเวลาให้สัมภาษณ์มันจะต้องมีภาพลักษณ์มาครอบ เหมือนเป็นการแสดงตลอดเวลา ฉันคือนางเอก ตอบคำถามแบบนางเอก ฉันเป็นเซเลบ มันพิมพ์เดียวกันหมด คนเราชีวิตจริงมันจะพิมพ์เดียวกันแบบนั้นเลยเรอะ แต่ของพลอยอันนี้มันดูไม่สร้างภาพ

ผมชอบเป็นเอก ผกก.ไทยผมชอบงานของเป็นเอกมากที่สุด

อย่างมนต์รักทรานซิสเตอร์ถ้าเปลี่ยนเป็นพลอยแทนอุ้ม ผมว่าตัวหนังจะแข็งแรงขึ้นเยอะเลย คืออุ้มเล่นเป็นสาวบ้านนอกแล้วทำให้เชื่อว่าเป็นสาวบ้านนอกไม่ได้น่ะ (แต่สมัยนั้นยังไม่มีพลอยอ่ะนะ ยังเด็กอยู่)

ผมไปดูมาเหมือนกัน ก่อนหน้านี้ไม่เคยดูหนังของเป็นเอกเลยซักเรื่อง ผลงานของแกแต่ละเรื่องผมก็เห็นชัดเจนตลอดนะในช่วงที่แต่ละเรื่องเข้าฉาย แต่ไม่เคยเข้าไปดูเลย เป็นแผ่นก็ไม่เคย

เรื่องนี้ที่อยากดูก็เพราะอยากรู้จักผลงานของผู้กำกับนี่แหละ ดูจบก็โอเค ช่วงตอนจบผมไม่ได้อะไรก็คิดตามที่เห็นแหละ แต่ไปอ่านเจอบางรีวิว มันตีความไปได้อีกแบบ ทีนี้เลยงงว่าตอนจบมันเป็นยังไงกันแน่ ><

แล้วก็ท่านเจ้าลัทธิ ผมเพิ่งมารู้ทีหลังว่าเคยมีผลงานระดับนานาชาติมาก่อน ตอนดูในโรงนี่ไม่เคยหน้ามาก่อนเลย

ผมชอบงานแสดงของพลอยจริงๆนะ ก็ตั้งแต่ที่พ้นจากละครทีวีมาเล่นหนังใหญ่น่ะแหละ คือมีฝีมือละ อย่างอนันดา ก็ใช่

ในมุมผมจะยอมรับดาราไทยแค่คนดึงตัวเองออกจาก ละครหลังข่าว เล่นหนังนอกค่าย โกอินเตอร์
ดาราไทยหลายคนสวยมากถึงโคตรสวย ทำไมขลุกอยู่กับช่องทีวีช่องเดียว บางคนหน้าไม่มีความไทยแต่พูดอังกฤษไม่ได้ บางคนฝีมือการแสดงไม่ต้องพูดถึง

การวางตัว มันก็จริงดี ที่จริงเราควรจ้างงานคนมาแสดงด้วยฝีมือ ความสามารถ แต่ประเทศนี้มันจ้างตามความนิยม อย่างพลอยแรงไม่แคร์สื่อ โดนแบนจากสื่องานหด ถ้าใครโนเนมมาเอาอย่างอดตายพอดี

ผมไปดูเพราะ เดวิด อัศวนนท์ ผมชอบการแสดงของเขาน่ะ มันดูได้อารมณ์ดี