https://positioningmag.com/30037

2หมื่นล้านกับการนำเข้า ส่วนใหญ่จากสหรัฐและยุโรป


https://m.pantip.com/topic/34766571?


http://m.tnews.co.th/contents/351019
(น้องซานต้า วัย 8 เดือน ป่วยเป็นโรคกล้ามเนื้อไขสันหลังฝ่อ โรคที่พบได้น้อย ปัจจุบันมียารักษา แต่มีราคาสูงถึง 25ล้านบาท )

มนุษย์ทุกคนควรมีสิทธ์จะเข้าถึงยารักษาไม่ใช่หรือ ทำไมถึงนำมาเป็นการค้า
หรือสิทธินั้นแค่ในประเทศตัวเอง ประเทศจนๆจะตายก็ช่างมัน

human rightsมัวทำอะไร หรือคอยจับแต่ข่าวการเมือง

ความคิดผม การวิจัยยา ควรอยู่ในรูปการบริจาค เข้าองกร ประเทศไหนรวยก็บริจาคมาก
วิจัยได้ก็ปล่อยให้ผลิตเสรี ไม่ต้องมีสิทธิบัตร แปะชื่อคนคิดค้นได้พอ
ไม่ใช่ปล่อยให้ค้าขายแบบนี้

ฮิวแมนไร้ จุดประสงค์แรกตั้งขึ้นมาเพื่อโจมตีรัสเซีย จนปัจจุบันจุดประสงค์ก็แฝงการเมืองตลอด อย่าไปถามหามันเลย

อเมริกาไม่เคยยึดถือความถูกต้องแต่ยึดถือแต่ผลประโยชน์ของนายทุนเท่านั้น เพราะคนมีอำนาจที่คุมนโยบายของประเทศ มันเป็นของกลุ่มนายทุนไม่กี่คน บริษัทยาก็หนึ่งในนั้น

นี่ยังไม่รวมขายอาวุธให้ประเทศนึงไปฆ่าอีกประเทศนึงตายเป็นแสนๆแล้วไม่เคยกล่าวถึง แบบซาอุกับเยเมนอีกนะ เพราะบริษัทอาวุธก็เป็นของกลุ่มนายทุนเหมือนกัน

human right เป็นอาวุธไว้จัดการประเทศอื่นครับ ถ้าองค์กรนี้ตั้งใจทำเพื่อสิทธิมนุษยชนจริงคงลุยเรื่องโรฮิงญาในพม่ากับชาวอุยกูร์ในจีนไปแล้ว

ไม่ต้องนับแค่ human right หรอก องค์กรหรือหน่วยงานใด ๆ ที่มีอเมริกา เข้ามาเกี่ยวข้องนั่นแทบพูดได้เต็มปากว่าเพื่ออเมริกูอย่างเดียว ความเป็นความตายของเพื่อนมนุษย์นี่ถ้าไม่ได้หน้าคิดว่าเค้าคงไม่สลดหรอก

งานวิจัยมันใช้เงินเยอะน่ะครับ

ถ้าเป็นโรคที่หายาก และร้ายแรง ยาใหม่ยังอยู่ในขั้นทดลอง พวกคนรวยจะหาวิธีไปพบหมอที่มีคอนเนคชั่นดีดี

หมอที่เชื่อมกับงานวิจัยเขาจะคัดคน เป็นตัวอย่างทดลองเหมือนกัน บางทีก็ได้ยามาฟรี แต่มีเงื่อนไขเพิ่มเพื่อการวิจัยด้วยครับ

แต่บางเคสทำให้เรารู้สึกว่าทำไมมันจะแพงได้ขนาดนั้น คงต้องให้คนในวงการมาแถลงอ่ะ อะไรๆมันก็ขับเคลื่อนด้วยเงินถ้าไม่ได้กำไรดี จะมีมีคนกล้าลงทุนเหรอ?

การวิจัยในตัวมนุษย์มันหลักหลายประการ ต้องอาศัย Patient Autonomy , Bioethics และอีกหลายๆอย่างอยู่วิธีทางการวิจัย แต่การวิจัยในตัวมนุษย์หลายกรณีอาจเป็นอาชญากรรมได้เลยนะ

คุณยังไม่เข้าใจและการทำงานของคำว่า "วิจัย" ครับ คงไม่ต้องพูดไรมาก ลองหางานวิจัยที่เป้นเปเปอร์ตีพิมพ์มาอ่านดูครับ

แวะมาอ่าน *3*

ถ้ามันไม่เป็นการค้าไม่มีผลประโยชน์มันจะก้าวหน้าช้ากว่านี้เยอะ.....ทุกอย่างต้องลงทุนลงแรงทำวิจัยทดลองกันเป็นสิบๆปีทำเสร็จเอามาแจกฟรีหรือขายถูกๆคนก็ไม่อยากทำ

ไม่ได้เข้าข้างบริษัทยานะครับ
แต่คนไทยนะควรจ่ายบ้าง ไม่ได้บอกเคสนี้นะ ถ้ามีแล้วไม่จ่ายบ้างคนที่เสียประโยชน์ก็คือตัวเอง
-รถเมล์ฟรี ถูก และรถเมล์มันคุณภาพเป็นไง
- รถไฟฟรีถูก แล้วคุณภาพ?
- รักษาฟรี ลองไปดูในรพ. ถ้าปาวยจะมานอนมั้ย ไม่มีแอร์ นอนใต้เตียง

เทียบกับของที่จ่ายหละ
- มือถือ ผมเห็นชาวบ้านธรรมดาๆเลยเล่น iPhone tablet (แต่ไม่จ่ายค่ารักษาพยาบาลนะ) app ภาษาไทย siri นู่นนี่นั่นที่เป็นภาษาไทยมีพัฒนาครบ
- เครื่องบิน รถทัวร์ คุณภาพโอเคเลย

คือผมเชื่อว่าของถูกไม่มีของดีของฟรีไม่มีในโลกครับ คุณให้คุณถึงจะได้ครับ ไม่ใช่รับอย่างเดียว

มันก็ไม่เชิงมันอยู่ที่สปอนเซอร์มากกว่า ถ้าสปอนเซอร์มาจากทุ่งลาเวนเดอร์ ตรูเปย์ให้ฟรี ๆ ให้พวกเอ็งวิจัยไม่อั้น ถ้าทำสำเร็จจะให้เอาไปแจกประเทศด้อยพัฒนาซักประเทศอะไรแบบนี้ก็ทำได้ จะไปช้าไปเร็วมันอยู่ที่ทุนหนาแค่ไหนมันน่าจะคนล่ะส่วนกันนะ



เปรียบเทียบกับเรื่องแฮ๊กเกอร์นี่ผมว่ามันคนล่ะเรื่องเดียวกันเลย ไวรัสคอมพิวเตอร์มันแค่เครื่องมือนึงของแฮ๊กเกอร์ แล้วก็แฮ๊กเกอร์ไม่ได้สร้างไวรัสทำความเดือนร้อนอย่างเดียวอย่างที่คนทั่ว ๆ ไปเข้าคิดกัน แฮ๊กเกอร์หน้าใหม่ก็ไม่ได้เกิดมาเพราะเงินคือ ยกตัวอย่างแบบนี้ผมว่ามันไม่ใช่เลย

วกกลับมาเรื่องเดิม พูดก็พูดเหอะ ด้วยความสัตย์จริงเลย เก่งไม่เก่งไม่เกี่ยว แต่ตราบใดที่นักวิจัยยังต้องกินข้าว ยังต้องใช้เงิน ไอ้กะอีแค่ชื่อติดกล่องนี่ไร้ค่าไร้ราคาเป็นที่สุดอ่ะครับ

ถ้าผมเป็นนักวิจัยนะ ผมก็ขอแค่เงินค่าวิจัยนั่นแหละ กับความรู้ที่ได้จากการวิจัยมากกว่า รางวัลอะไรนี่จะได้รึไม่ได้ช่างมัน ส่วนจะได้ช่วยคนสมใจไหมมันก็ขึ้นอยู่กับสปอนเซอร์อ่ะ เราบีบคอสปอนเซอร์ไม่ได้อยู่แล้วถ้าคิดจะช่วยคนจริง ๆ นะ ไม่ต้องมีชื่อมีรางวัลมาล่อหรอก แต่ประเด็นคือโลกนี้มันถูกสร้างและพัฒนามาให้อยู่ในกฏที่ว่า "ทุกอย่างในโลกนี้ไม่มีของฟรี" ทุกอย่างมีต้นทุนของมันหมด

ให้มนุษย์สูญพันธ์ ตายห่านหมดยังง่ายกว่าที่คุณจะคิดว่า ประเทศใด ๆ จะมาให้ทุนฟรี ๆ เพื่อช่วยมนุษย์ชาติแบบไม่หวังผลตอบแทนหรอก มนุษย์มันก็เป็นสิ่งมีชีวิตแบบนั่นแหละ

อย่างที่คุณ Hyperion พิมพ์นั่นแหละ ทำใจซะ ถึงทำใจไม่ได้ก็ต้องทำใจเพราะว่ามันไม่ใช่เรื่องที่เสียงของใครจะดังพอที่จะทำให้เปลี่ยนได้

ทำเอานึกถึงเรื่องนี้เลย Atlas Shrugged โลกที่ต้องแบ่งปันกัน ใครคิดค้นอะไรใหม่ๆได้ ก็ไม่มีสิทธิจดสิทธิบัตร ต้องกลายเป็นของส่วนร่วม สุดท้ายโลกอันแสนสวยงามที่ทุกคนเท่าเทียมกัน มันเป็นยังไง

สมัยก่อนงานวิจัยมันถูกครับ เพราะกฏหมายมันมาตามหลัง

สมัยคนคิดยาปฏิชีวนะ, วัคซีนโรคพิษสุนัขบ้า, พวกนี้มันหาคนไข้ง่าย และบางทีไปเจอแบบ เกินเยียวยาด้วยวิธีปัจจุบันแล้ว เขาแค่ยื่นข้อเสนอไปว่าขอทดลองนะ ถ้ายอมรับได้ว่าอาจมีผลข้างเคียงจะไม่ฟ้อง แล้วก็ทดลองเลย พอได้แล้วเขาก็ส่วผลงานไปที่วารสารสากลแล้วพิมพ์ออกมาก็ได้ เงินสนับสนุนคนเชิญไปสัมนา ได้รางวัลโนเบลก็ว่ากันไป

แต่ปัจจุบันมันมีกฏหมายควบคุมยุบยับไปหมด ต้องส่งแผนทดลองไปให้พิจารณา ต้องเก็บผลทดลอง 4-5 ปีต้องจดทะเบียนขึ้นทะเบียน ถึงจะขายได้ ต้นทุนทดลองมันก็เลยสูงจน คนที่มีแต่ใจทดลองไม่ได้


อีกเรื่องคือ ฮิวเมนไรส์ อะไรเนี้ยมันยุ่งกับสิทธ์พื้นฐานของคนนะ (เข้าถึงยาได้ถ้ามีเงินพอ) ไม่ได้ยุ่งเรื่องสาธาณสุขซะหน่อย ถ้าจะถามการเคลื่อนไหวน่าจะถาม WHO มากกว่าอีก


สมมุติว่า วิธีที่จะทำยาหริอสร้างเครื่องมือซักอย่างทำให้ใช้รักษาคนป่วยดีขึ้น เป็นวิธีที่เผยแพร่ได้ คนอื่นเอาไปทำซ้ำได้ไม่โดนลิขสิทธ์

แต่ถ้ามันเป็นแบบ เซื้อจุลินทรีย์ที่คัดเลือกพิเศษ หามายี่สิบปี แล้วโดนคนอื่นขโมยไปใช้ดื้อๆ มันก็ไม่ยุติธรรมกับคนลงทุน

หรือมีคนลงทุนพันล้านสร้างหุ่นนาโนเข้าไปในเส้นเลือด แล้วทำลายเชื้อHIV ทีละเซลล์จนหาย เขาต้องลงทุนออกแบบหุ่นนาโนเป็นสิบปี แต่มีอีกคนขโมยหุ่นก๊อปการออกแบบ ขโมยซอพแวร์ ใช้ทุนน้อยกว่า 1/10 แบบนี้มันก็ต้องปกป้องคนเริ่มคิดนะครับ

ไม่มีใครรู้อนาคตนะว่าเป็นไง
แต่คิดว่าทุกคนแน่นอนที่อยากจากไปตอนที่ควรไปและไม่ทรมาน

คนที่ไม่ป่วยก็อาจคิดว่าชีวิตชั้นไม่เป็นอะไร เรื่องแบบนั้นไม่เกิดกับตัวหรือคนใกล้ตัวแน่ๆ


มีทั้งคนที่ยอมรับชะตากรรม โทษดินโทษฟ้า
แต่มีคนที่เข้าใจที่ผมสื่อก็ดีแล้ว

ถ้าไม่มีการค้า ไม่มีกำไร ใครมันจะมาวิจัยหาสิ่งใหม่ๆ
หรือพัฒนาเทคโนโลยีต่างๆ

ลองดูเกาหลีเหนือ เทียบเกาหลีใต้ได้

นี่ขนาดมันเอาเทคโนโลยีที่ทุนนิยมคิดค้นไปใช้เยอะแล้วนะ