คราวนี้ล่ะ ccg ได้ตัวแดงแน่มียากด RC cell เท่าไหร่ขนมาให้หมด พวกกูลที่เหลือจังหวะนี้ถ้าไม่โค่นท่านราชา

พวกเอ็งได้ตอนจับกินแน่ๆ สมเป็นผู้กำกับ นิมูระ ฟุรุตะ ถึงแม้ตัวจะตายเขาก็สามารถกำกับหนังเรื่องนี้ออกมาได้อย่าง

สวยงาม เพื่อสันติภาพ ของทั้งกูลและคนจริงๆ ครับ

แล้วที่แม่มวางแผนนั่นนี่ไว้ซะเยอะแยะอ่ะ ขำไม่ออกนะเฟ้ยแบบนี้
ยังคิดอยู่นะว่าคนเขียนยังมีมุขเด็ดซุกไว้อยู่

คาเนกิ เอ็งนี่มัน......

อ่อ มนุษย์กับกูลอยู่ร่วมกันได้อย่างสันติแบบนี้นี่เอง อยู่ร่วมกันในท้องไอ่กิอ่ะนะ

ตอนนี้เหมือนวาดระบายอารมณ์ไปเรื่อยๆ

หลายต่อหลายครั้ง ที่รู้สึกว่าทุกอย่างมันเป็นไปตามความนึกคิดลึกๆของคาเนกิโดยไม่รู้ตัว

ทั้งสัญญาลักษณ์ของราชาที่เล่นละครตอนเด็ก
ทั้งนิสัยแฝงที่มักจะแตะคาง
ทั้งความฝักใฝ่ในความลึกลับมืดมน และวาดภาพแห่งโศกนาฏกรรมของชีวิตตน
ทั้งการไซโคตัวเองสร้างความทรงจำปลอมมาโทรลตัวเองกับคนอ่าน เช่น เรื่องของแม่
ทั้งภาพอุดมคติของกูลที่วาดออกมา

ดูแล้วคาเนกินั้นชอบสร้างภาพมาหลอกตัวเองจนตัวเองเชื่อ แม้แต่คนอ่านก็พลอยไหลตามไปด้วย...แต่ไม่ว่าจะยังไง ค่อนข้างจะคาดหวังให้คาเนกิเป็นคนมีชั้นเชิง และแผนสูงโคตรๆระดับลูลูชอยู่นะคะ ? ถ้าอ.โซโตะนามิทำให้รู้สึกอยากเชียร์คาเนกิได้แบบนั้นบ้างก็คงจะดีไม่น้อย...แต่ถึงขั้นนี้มันซ้ำซากและชวนเหนื่อยใจแทนมากกว่า...เอาเถอะ จะรอดู

146
มันเกิดอะไรขึ้น ไคจูคาเนกิถล่มเมือง ฟุรุตะมันรอดได้ยังไงกันโดนกินไปครึ่งตัวแล้วไม่ใช่เรอะ

เดาไรไม่ค่อยถูกละจังหวะนี้

จริง ๆ ฉากที่ฟุรุตะโดนกิน ตอนแรกที่อ่านก็ไม่นึกว่านั่นเป็นฟุรุตะนะ พอมาอ่านแบบละเอียดอีกที ถึงไปนึกว่านั่นฟุรุตะป่าวหว่าที่โดนกิน

แต่จริง ๆ มันก็ไม่ได้ชัดเจนนะว่าเป็นฟุรุตะ อาจจะเป็นคนข้าง ๆ มันก็ได้ ใส่ชุดสีเดียวกันหมดนิ

เจอตอนกั๊กๆแบบนี้เข้าไปติดๆกัน

เริ่มรำคาญละ ฮ่าๆๆๆๆ

แต่ถึงจุดนี้รู้สึกว่ายากมากที่จะจบได้ลงตัว ไม่ว่าจะปวดตับหรือไม่ปวดตับก็ตาม

บรรยากาศหลังเสร็จศึก เหมือนเตรียมปูไปภาคต่อไปพิกลๆ

อุอิที่เสียคนไปพักนึงก็รู้สึกตัว พวกทาเคะก็รอดแล้วกลับมาทำงานในฐานะจนท.เพื่อประชาชน...ไอ้คิวตะก็รอดแบบงงๆ...แล้วตอนนี้ก็เพิ่งมาเฉลยกับอุอิ ว่า "เอาความเป็นไปได้มาหลอก..ความเป็นไปได้ที่ว่า 0%" ที่แย่สุดๆก็จูโซที่คิวว่าทำเพื่อให้รัฐช่วยเรื่องสวัสดิการณ์ของชิโนฮาระ แต่กลายเป็นบึ้มไปทั้งเมือง แบบที่ไม่ต้องลุ้นเรื่องเงินสบทบเลย....พวกแกโดนคิวตะหลอกตั้งแต่ต้นจนจบเลยแฮะ พวกแกนั่นแหละเป็นคนทำให้เกิด"มังกร"ครั้งนี้

ไล่ต้อนให้คาเนกิเป็นมังกร(ตะขาบ)หายนะ...ทำให้เกิด "กูล อโพคาลิปส์" สร้างโอกาศให้กลับมาร่วมมือ และรวมเป้าความเกลียดชังไว้ที่เป้าหมายใหม่...มังกรหายนะ

เดี๋ยวก็จะมีสลีดคนชั่วและคนบ้าให้กลายเป็นฮีโร่ ซึ่งเราไม่อยากเลย เหอเหอ

ภาคต่อไป "ฟอลเอ้าท์ : โตเกียว สกรูว์" (ฮา)...เอ๊ะ ไม่สิ แบบนี้ได้อารมณ์แบบ "เมโทร" มากกว่า (จะยังไงก็ช่างเหอะ

รู้สึกว่าอาจย์ แกจะให้ชีวิตบักคาเนกาก บัดซบให้มากที่สุดสินะ ถถถ

ตอนเด็ก พ่อตายแล้วแม่ก็ยังทำงานหนักตายอีก แถมยังมีปัญหาความเครียดจากการทำงานมาลงที่บักกิ ตอนไปอยู่บ้านป้าก็ไม่มี

ใครสนใจใยดี โตเข้ามหาลัยได้มีชีวิตเป็นของตัวเองสักที เสือกไปจีบสาวที่เป็นกูล จะโดนจับกินให้รู้ดำรู้แดง สาวเจ้าก็ไม่ทำ

ทำเป็นเล่นจนจับพลัดจับพลูกลายไปเป็นครึ่งกูล จากนั้นก็เริ่มมหกรรมความบัดซบ + อนาจ จนได้เมียแล้วแต่ไอ้นิสัยไม่มั่นคง

จากความชิบหายในอดีต บวกเรื่องราวที่ผ่านมาชาวบ้าน บังคับให้เป็นอย่างนั้นอย่างนี้ ก็หลอมรวมเป็นบัก คาเนมัตสึ ในตอน

145 แล้วกำเนิด สุดยอดมังกร ขึ้นมา

คนเขียนต้องการอะไรจากมันนักเนี่ยเป็นราชาแท้ๆโดนเล่นงานง่ายๆแถมโดนเปลี่ยนเป็นอะไรก็ไม่รู้

พอเนื้อเรื่องเริ่มเดินละค่อยโอเคหน่อย ตอนอ่านรวมเล่มมันจะอ่านต่อเนื่องไปเรื่อย ๆ คงไม่รู้สึกปวดกบาลกับเมื่อ 2-3 ตอนก่อนแหละมั้ง 555+

จริง ๆ เห็นโทกะกับฮินามิรอดก็พอใจละ แต่ถ้าเด็กหน่วยศูนย์ 2 คนนั่นรอดด้วย คงจะดีกว่านี้...

อ่านตอนล่าสุดละ ดำเนินเรื่องรัว ๆ เลย 555+

ตอนนี้คงถูกใจสาววายแหง...