เดือนนี้ในบริษัทมีแต่เรื่องเงินหาย ของหาย ออเดอร์ปลอม ของค้างส่ง (ซึ่งเกือบทุกเรื่องโยงไปถึงเซลที่ป่วยโรคซึมเศร้า) จนหัวหน้าแผนกจับได้คาหนังคาเขาว่าเซลโกง ประกาศไล่ออกทันที เจ้านายรีบปรี่เข้ามา

เจ้านาย: คุณเข้าใจผิดมั้ง ไม่มีหรอกโกงน่ะ ลูกค้าแค่จ่ายช้าเท่านั้นแหละ
หัวหน้าแผนก: ไม่เข้าใจผิดหรอกครับ ผมไปหาลูกค้ามาแล้ว เขายืนยันว่าเราไม่เคยส่งของให้เขาเลย แต่ออเดอร์ไปส่งเขาหลายครั้งแล้ว
เจ้านาย: ทีมอื่นหรือเปล่า คุณเข้าใจผิดน่า แยกย้ายๆ

ตกตอนเย็น เซลคนเดิมนี่แหละมาบอกว่าออเดอร์หลายหมื่นบาทที่เอาของไปส่งวันนี้ต้องเลื่อนไปก่อนนะคะ พอดีร้านปิด
ผม: ร้านนี้เป็นซูเปอร์มาร์เก็ตใหญ่ เขาไม่ปิดร้านหรอก
เซลซึมเศร้า: ปิดร้านจริงๆ ค่ะ เค้ามีงานบวงสรวงประจำอำเภอ
ผม: ฮื้มมม เหรอ? งั้นมาดูกันว่าบวงสรวงอะไร

ผมคว้ากุญแจเดินไปเปิดตู้สินค้าเลย ผ่างงง! ว่างเปล่า

ผม: ไหนคุณว่าเขาปิดร้าน สินค้าหลายหมื่นบาทที่ค้างส่งควรมีเต็มตู้นะครับ แต่นี่ว่างเปล่า (เล่นกับใครไม่เล่น คิดเหรอชั้นเปิดตู้ไม่เป็น ตอนนี้จะเป็นงานบวงสรวงประชุมเพลิงเธอนั่นแหละ)
เซลซึมเศร้า: ค....เค้า....ลูกค้าเค้ารับของไปหมดแล้วค่ะ
ผม: แล้วเงินอยู่ไหน
เซลซึมเศร้า: ลูกค้าไม่จ่ายค่ะ
ผม: ลูกค้ารับของไปหมดแต่ไม่จ่ายสักบาท คุณก็กลับมามือเปล่าชิลๆ เฉยๆ ไม่แจ้งหัวหน้าเหรอ โดนตบสินค้าไปหลายหมื่นบาทเนี่ยนะ ลูกค้าไม่จ่ายหรือคุณเอาเงินทั้งหมดไปกันแน่?
เซลซึมเศร้า: ลูกค้าไม่จ่ายค่ะ
ผม: ยังยืนยันกระต่ายขาเดียวนะ ได้

งั้นเปิดสัญญาณฉุกเฉินเลย เรียกประชุมด่วนทุกฝ่ายที่เกี่ยวข้อง ปรากฎว่าทุกคนสารภาพเป็นเสียงเดียวว่าเจ้านายอนุญาตให้เซลซึมเศร้าโกงเงินได้ ทุกคนต้องร่วมมือ

วันๆ นางไม่ทำงานทำการ ขับรถหายไปทั้งวันนั่งเขียนออเดอร์มั่วๆ แล้วทีมส่งไปตระเวณหาทางขายให้ได้ พอขายได้ต้องเอาเงินมาส่งนางแล้วบอกว่าลูกค้าค้างจ่ายครึ่งเดือน ถ้าขายไม่ได้ก็บอกลูกค้าปิดร้าน อื้อฮื้อ~~~

เจ้านายเข้ามา "ผมอนุญาตเองแหละ เรื่องแค่นี้ เดี๋ยวพรุ่งนี้เซลเอาเงินมาส่ง จบนะ!"

ณ เวลานี้บ่ายสามแล้ว เงินจากทุกร้านที่เซลโกงไปก็ยังไม่มาส่งสักบาท เจ้านายก็นั่งนิ่ง เซลนิ่งไม่ตอบ ทีมส่งนิ่งไม่ตอบ เออ สนุกดี