เล่าเหตุที่ยกมาพูดก่อนคือ เมื่อวานผมไปเยี่ยมแม่ที่โรงพยาบาล แล้วลูกพี่ลูกน้องที่แก่กว่าเขา พูดว่า เฮ้ย(ชื่อผม) มึงดูสิ่ว่าคนไม่ลดน้ำหนักเป็นแบบนี้
คือเตียงข้างๆ เป็นป้าที่น้ำหนักเกินเกณฑ์ ซึ่งผมก็บอกไปว่า

เจ๊ ไม่ต้องไปพูดถึงคนอื่นเลย คนอ้วนมันมีหลายสาเหตุ คนแถวบ้านเขาเคยหนักตั้ง200กิโล เพราะมีเนื้องอกในสมองฮอร์โมนเขาผิดปกติ ,ย่าผมที่ตายไปก็อ้วนเกิน,เป็นเบาหวาน เพราะตับอ่อนทำงายผิดปกติ ญาติฝั่งพ่อผมก็เป็นเบาหวาน,ความดัน แต่ตายเพราะหลอดเลือดในสมองแตกไปสองคน แล้ว บ่งบอกว่าบ้ายพ่อผมมีกรรมพันธ์เป็นเบาหวานง่ายด้วย แล้สจะพูดว่าเป็นเพราะเรื่องกินอย่างเดียวได้ยังไง

เจ๊คิดว่าคนอ้วนเกินมันผิดปกติเพราะเรื่องกินอย่างเดียวหรือไง พูดแบบนี้กับคนน้ำหนักเกิน คิดว่าคนฟังเขารับได้เหรอ เจ๊ทำตัวน่าเบื่อว่ะ

ในใจผมคิดว่าป้าเตียงข้างๆเขาคงได้ยินที่เจ๊ พูดนั่นแหล่ะ ผมรู้สึกเสียใจจริงๆว่าอยู่ดีๆมีคนไม่รู้ห่าอะไรมาพูดว่าอ้วนเพราะเรื่องกิน


ผมว่าเจ๊ มันก็เลวนะไม่ได้ดูตัวเองเลยBMIมากกว่าเกณฑ์เหมือนผมแหล่ะ แต่ผมออกไปวิ่งทุกวัน จนหนัก 80kg.สูง175 พุงก็ยุบหมดแล้ว ตัวมีกล้ามขึ้นเพราะเล่นเวท แต่ตัวเจ๊ เองก็เป็นแบบมิซาเอะ บ่นท้องผูกๆ แล้วชอบไปแดรกชากาแฟ ตอนเที่ยงทุกวัน
แถมที่พูดคือยกคนไม่รู้จัก แค่เห็นผ่านตาแบบระยะประชิด ด้วยนะ ผมว่าคนทุเรศๆแบบนี้มันมีจริงด้วยหรือวะเนี้ย


ที่ผมบ่นๆนี่คืออยากรู้จริงๆว่าเคยเจอญาติๆ ที่เป็นแบบนี้แล้วรับมือยังไงกันบ้างครับ