"เวลเวท คลาว" ตัวเอกของภาคนี้ ได้ถูกคุมขังอยู่ในคุกไททาเนีย ชีวิตในแต่ละวันของเธอ คือ การกินปีศาจโกมะ ด้วยแขนซ้ายของเธอ เพื่อให้มีชีวิตรอดต่อไปจนถึงวันที่จะได้พบกับชายคนนั้น

ย้อนกลับไปเมื่อ 10 ปีก่อน หมู่บ้านอะบัลได้พบกับกลุ่มปีศาจโกมะที่บุกรุกเข้ามาในหมู่บ้าน ในวันราตรีสีแดง วันที่พระจันทร์จะเป็นสีแดง เวลเวทและน้องชาย "ไลฟิเซท เรียกชื่อย่อว่าลาฟี่" ได้หลบหนีจากปีศาจโกมะด้วยความช่วยเหลือของพี่ชายที่ชื่อว่า "อาเธอร์" โดยอาเธอร์นั้นเป็นสามีของ "เซริก้า" พี่สาวของเวลเวท จากการช่วยเหลือของอาเธอร์ ทำให้เวลเวทกับลาฟี่รอดชีวิตในคืนราตรีสีแดงได้ แต่พ่อแม่และพี่สาวต้องเสียชีวิตลง

จากเหตุการณ์ในคืนนั้นผ่านมาได้ 7 ปี เวลเวทมีอายุได้ 16 ปี ทำหน้าที่ดูแลลาฟี่ที่ป่วยและได้รับการฝึกสอนการใช้ดาบจากอาเธอร์ ผู้ที่เป็นนักปราบปีศาจ อาการป่วยของลาฟี่จำเป็นต้องใช้ยาจากเมืองหลวง แถมตอนนี้มีข่าวลือว่าหมู่บ้านใกล้ๆกำลังมีปีศาจโกมะอยู่ เวลเวทจึงออกไปล่าหมูป่าอุริโบ เพื่อนำไปแลกกับค่ายารักษา เพื่อแบ่งเบาภาระของอาเธอร์ แต่ระหว่างทางอุริโบตัวหนึ่งได้กลายร่างเป็นปีศาจโกมะ เข้าทำร้ายเวลเวท แต่อาเธอร์มาช่วยได้ทัน ด้วยเปลวไฟบางอย่างที่เวลเวทมองไม่เห็น หนำซ้ำอาเธอร์ยังพูดกับใครบางคนโดยที่เธอมองไม่เห็น

เวลเวทอยากจะเป็นนักปราบปีศาจแบบอาเธอร์ แต่อาเธอร์ปฏิเสธ การจะเป็นนักปราบปีศาจได้ ต้องมีสิ่งที่เรียกว่าพรสวรรค์ ซึ่งเวลเวทไม่มีสิ่งนั้น อาเธอร์จึงล่วงหน้ากลับไปหมู่บ้านอะบัลเพื่อติดต่อเรื่องยารักษาของลาฟี่ โดยคืนนี้อาเธอร์จะไม่กลับไปที่บ้าน เมื่อเวลเวทกลับไปที่ร้านพบว่าตัวยายังไม่ถูกส่งมาจากเมืองหลวง เนื่องจากที่เมืองหลวงตอนนี้ประสบปัญหาเรื่องปีศาจโกมะเช่นเดียวกัน แถมตัวยาถ้ามาถึงที่หมู่บ้านอะบัล ราคาก็จะยิ่งสูงขึ้น

เวลเวทจึงกลับไปที่บ้านของเธอและได้ทำความเคารพหลุมศพของพ่อแม่และพี่สาว (+ลูกสาวในท้องของเซริก้า) ก่อนจะกลับไปหาลาฟี่ ลาฟี่ทราบว่าคืนนี้อาเธอร์จะไม่กลับบ้านจาก "เชียรีส" ภูติของอาเธอร์ที่เวลเวทมองไม่เห็น ลาฟี่กำลังคิดค้นการทำเข็มทิศเพื่อใช้ในการเดินทางและยังอ่านหนังสือยากๆของอาเธอร์ แต่เนื่องจากอาการป่วยของลาฟี่ เวลเวทเลยไม่อยากให้ลาฟี่ฝืนตัวเองมากไป หลังจากเวลเวททำอาหารให้ลาฟี่ทาน ลาฟี่ได้ขอให้เวลเวทนอนข้างๆเขา เนื่องจากคืนพรุ่งนี้จะเป็นคืนเดียวกับเมื่อ 7 ปีก่อน คืนราตรีสีแดงนั่นเอง

เช้าวันถัดมาหลังจากตื่นนอน เวลเวทไม่พบไล่ฟี่ที่บ้าน เธอจึงออกตามหาลาฟี่ ได้ขอความช่วยเหลือจาก "นิโกะ" เพื่อนของเธอ ให้ช่วยตามหา ผู้คนในหมู่บ้านได้รับการสอนเรื่องราวต่างๆจากลาฟี่ อาทิเช่น การคำนวณดวงดาวต่างๆ เพื่อใช้ในการทำนายคืนราตรีสีแดง หรือแม้กระทั่งผู้คนในหมู่บ้านที่มองเห็นพรสวรรค์ของลาฟี่ ถ้ามีโอกาสได้ไปเรียนในเมืองหลวง ลาฟี่ต้องได้เป็นนักวิชาการแน่นอน แต่เวลเวทเป็นห่วงอาการป่วยของน้องชายจึงได้คัดค้าน

เวลเวทได้พบกับลาฟี่ในกลางป่าขณะพักผ่อนอยู่ เวลเวทโกรธลาฟี่มากที่ไปไหนมาไหนเองโดยไม่บอกเธอ เพราะครอบครัวจริงๆของเวลเวทตอนนี้เหลือแต่ลาฟี่คนเดียวเท่านั้น สาเหตุที่ลาฟี่ออกมาตัวคนเดียว เพราะ จะมาหาดอกไม้ที่พ่อแม่และพี่สาวชอบ ไปประดับหลุมศพ และเขาก็จะไปดูทะเลอีกด้วย เวลเวทจึงพาลาฟี่เดินทางไปด้วย

เมื่อมาถึงเทือกเขาที่มองดูทะเลได้ เวลเวทได้ถามกับลาฟี่ว่า "ทำไมนกถึงบินได้" นี่เป็นคำถามที่อาเธอร์ถามถึงเวลเวท คำตอบของเวลเวทและลาฟี่ เหมือนกันส่วนหนึ่ง ก็คือ "เพื่อที่จะบินหาอาหารได้" แต่ลาฟี่ได้ให้เหตุผลอีกอย่างก็คือ "เพื่อให้หนีเอาตัวรอดได้" ไม่ทันใดปีศาจโกมะตัวหนึ่งก็โผล่เข้ามาทำร้ายเวลเวทและลาฟี่ แต่อาเธอร์มาช่วยไว้ได้ทัน

เมื่อเวลเวทรู้สึกตัวในบ้าน ลาฟี่ได้เดินเข้ามาขอโทษเวลเวท เวลเวทก็ไม่ได้ถือสาอะไร แล้วลาฟี่ก็ได้ให้หวีกับเวลเวท เนื่องจากหวีอันเก่าของเธอหัก ลาฟี่ไม่อยากให้ผมของเวลเวทต้องเสีย จึงซื้อหวีให้เมื่อเช้า แล้วได้บอกกับเวลเวทว่า "ผมจะสร้างโลกที่พี่สาวอยู่ได้อย่างมีความสุขเอง"

เวลเวทสะดุ้งตื่นขึ้นมาจากเตียง คิดว่าเป็นความฝันแต่มันกลับเป็นความจริงและคืนนี้จะเป็นคืนราตรีสีแดง แต่ลาฟี่ไม่อยู่ในบ้าน เวลเวทจึงออกไปตามหาลาฟี่ แต่หมู่บ้านของเธอไร้ผู้คนและเต็มไปด้วยปีศาจโกมะ เวลเวทได้เข้าไปในป่าจนไปถึงเทือกเขาและพบกับอาเธอร์และลาฟี่

แต่อาเธอร์ได้พูดออกมาว่า "นี่ก็เป็นความรู้สึกที่ควรตัดขาดเหรอ" แล้วลาฟี่ก็สั่งให้เวลเวทหนีไป แต่ร่างกายของเวลเวทถูกไฟบางอย่างกักตัวไว้ ด้านบนเทือกเขานี้จะมีหลุมขนาดใหญ่อยู่ ซึ่งเป็นฝาปิดเปิดทางเข้าสู่นรก และยังเป็นสถานที่ที่จะฟื้นฟูพลังในการกอบกู้ โดยอาเธอร์จะเอาชีวิตของไลฟิเซท เป็นเครื่องสังเวย

จนกระทั่งอาเธอร์ได้ฆ่าไลฟิเซทและนำร่างของลาฟิเซทลงไปในหลุมนี้ เวลเวทได้ตามไปช่วยไลฟิเซท อาเธอร์ได้สั่งให้เวลเวทปล่อยร่างของไลฟิเซทลงหลุม เพราะ สิ่งนั้นเป็นสิ่งที่อุทิศให้กับโลกนี้ เวลเวทไม่ยอมปล่อย ซึ่งเธอทำตามความรู้สึกของตัวเอง ซึ่งเป็นสิ่งที่อาเธอร์สั่งสอนเธออยู่ประจำว่า อย่าปล่อยใจไปกับความรู้สึก

อาเธอร์จึงตัดแขนของซ้ายของเวลเวท ทำให้เธอตกลงไปพร้อมกับไลฟิเซท ร่างของไลฟิเซทถูกบูชาให้กับบางสิ่ง ส่วนเวลเวทที่เคียดแค้นอาเธอร์ ได้กระเด็นกลับมาสู่พื้นดินอีกครั้ง และได้ต่อสู้กับปีศาจโกมะรอบๆ แขนซ้ายของเวลเวทกลายเป็นปีศาจโกมะที่กัดกินปีศาจโกมะ อาเธอร์จึงเรียกเวลเวทว่า "ปีศาจจอมเขมือบ" แต่อาเธอร์ได้เตือนสติเวลเวทให้มองดูรอบๆตัวเธอ ปีศาจโกมะที่ตายไป นั่นคือผู้คนในหมู่บ้านอะบัลนั่นเอง เนื่องจากโรคโกมะได้ระบาดมาที่หมู่บ้านนี้แล้ว อาเธอร์เลยเป็นคนที่จะช่วยหยุดโรคนี้ ด้วยนามของ "นักปราบปีศาจอัลทริอุส โคลแบรนด์"

เวลเวทวิ่งเข้าใส่อาเธอร์แต่ก็โดนไฟของเชียรีสขัดขวาง ซึ่งตอนนี้เวลเวทมองเห็นเชียรีสแล้ว ทันใดนั้นก็มีภูติอีก 4 คน ปรากฏตัวขึ้นมา อาเธอร์เดินเข้าไปพูดถึงคำถามที่เขาเคยถามเวลเวท "ทำไมนกถึงบินได้" ก็เพื่อที่จะมีไว้หนียังไงละ "ไม่ต้องให้อภัยฉันก็ได้ เพราะทั้งหมดนี่คือบาปของฉัน" แล้วอาเธอร์ก็นำตัวเวลเวทไปที่คุกไททาเนีย

หลังจากคืนราตรีสีแดงที่ลาฟี่ตาย ก็ผ่านไปแล้ว 3 ปี เวลเวทได้กัดกินปีศาจโกมะมาโดยตลอด จนกระทั่งเชียรีสได้เข้ามาที่คุกแห่งนี้เพื่อช่วยเหลือเวลเวท ในตอนนี้เชียรีสไม่ได้เป็นภูติของอัลทริอุสอีกแล้ว และได้เล่าถึงโลกภายนอกว่าตอนนี้มีองค์กรปราบปีศาจที่ก่อตั้งโดยอัลทริอุส ที่เรียกว่า "เซเรียว" และอัลทริอุสอยู่ที่เมืองหลวง "โรเกรส" ในอาณาเขตมิดกันท์

ในคืนที่อัลทริอุสได้ทำพิธีกรรมนั้น โลกนี้ได้เปลี่ยนไป เหล่าภูติจำนวนมาก ได้ลงมาสถิตบนพื้นดิน และถูกใช้งานจากนักปราบปีศาจเพื่อกัดจัดยับยั้งปีศาจโกมะ โดยเซเรียวได้รับความไว้วางใจจากผู้คน เนื่องจากอัลทริอุส โคลแบรนด์เป็นผู้กอบกู้ ดั่งโล่ที่ปกป้องผู้คนและดาบไว้ฟาดฟันปีศาจโกมะ ซึ่งเป็นพลังที่ได้จากการสังเวยไลฟิเซท แต่พลังของอัลทริอุสยังไม่สมบูรณ์ จึงมีโอกาสที่จะฆ่าเขาได้

เชียรีสจึงเริ่มช่วยเหลือเวลเวทหลบหนีออกจากคุก เวลเวทได้เปลี่ยนชุดและนำอาวุธใหม่มาใช้ โดยเธอได้พบกับดาบโกลัน ดาบที่มีชื่อเสียง แต่เนื่องจากขนาดใหญ่ไป ใช้ไม่ถนัด เธอจึงไม่นำมาด้วย ระหว่างทาง เวลเวทได้แอบฟังทหารพูดคุยกันว่าทางเดินรอบนอกเกาะเป็นเขตหวงห้าม เนื่องจากอาจมีการทรุดถล่มลงได้ แต่มีเส้นทางเดินผ่านอยู่ทางด้านล่างของหอสังเกตุการณ์อยู่ น่าจะใช้ได้ไม่มีปัญหา แถมยังเชื่อมต่อไปที่ท่าเรือด้วย

แต่นักปราบปีศาจที่อยู่ในคุกแห่งนี้ก็พบร่องรอยผู้บุกรุกเข้ามา จึงกระจายกำลังกันออกไป เวลเวทจึงได้วางแผนหลอกใช้พวกนักโทษและปีศาจโกมะที่ถูกคุมขังอยู่ที่นี่ เพื่อสร้างโอกาสหนีให้กับเธอ โดยหลอกล่อให้หนีไปที่ประตูหน้ากับประตูหลัง เมื่อฝ่าออกไปได้จะพบกับเรือ ซึ่งนักโทษส่วนมากก็ให้ความร่วมมือ เชียรีสจึงเปิดประตูให้กับพวกนักโทษหลบหนี ส่วนเวลเวทก็ไปยังหอสังเกตุการณ์

เวลเวทได้พบกับ "มากิลู" จอมเวทคนหนึ่งที่อยู่ในคุกแห่งนี้ เข้ามาแนะนำตัวแล้วก็เดินจากไปเฉยๆ

ต่อมานักโทษแหกคุกได้ถูกนักปราบปีศาจกำจัดจนหมด ส่วนเวลเวทได้พบกับ "รอคโรว" มนุษย์ที่เป็นโกมะ เข้าต่อสู้กับเวลเวท แต่เนื่องจากเป้าหมายของรอคโรวคือการตามหาดาบโกลัน เวลเวทจึงบอกที่ซ่อนดาบโกลันที่อยู่ในห้องเก็บของ แล้วรอคโรวก็ออกไปตามหาดาบของเขา

เวลเวทได้ขึ้นมาถึงยอดหอสังเกตุการณ์ แต่เนื่องจากสภาพฝนตก แถมเส้นทางด้านล่างของถล่มลงไปส่วนหนึ่ง เชือกที่เอาติดตัวมาด้วยก็ไม่สามารถใช้งานได้ แต่เวลเวทก็กระโดดลงไปด้านล่าง โดยปราศจากความกลัว เพราะ เทียบกันไม่ได้กับหลุมที่ลาฟี่ตกลงไป เวลเวทได้รับบาดเจ็บที่แขนแต่เชียรีสก็ช่วยรักษาให้

ความแข็งแกร่งของเวลเวทเหมือนกับพันธะสัญญา มันคือพิธีอย่างหนึ่งเพื่อให้ได้พลังพิเศษมา โดยการยึดมั่นกับคำพูดและการกระทำ ยิ่งเงื่อนไขผูกมัดมากเท่าไหร่ พลังที่ได้รับก็จะยิ่งมากขึ้น แต่สิ่งนี้เปรียบเสมือนคำสาปอย่างหนึง

ระหว่างเดินทางผ่านทางเชื่อมไปท่าเรือด้านหลัง เวลเวทได้พบกับนักปราบปีศาจระดับ 1 "ออสก้า ดราโกเนีย" ถูกส่งตัวมาที่เกาะนี้ ออสก้าแปลกใจกับการกระทำของเชียรีสที่เข้ามาช่วยเหลือเวลเวทด้วยความตั้งใจของตัวเอง ไม่ใช่คำสั่งของอัลทริอุส ออสก้าจึงคิดว่าเป็นฝีมือของเวลเวทที่คอยลงการอยู่ จึงเข้าต่อสู้กับเวลเวท แต่ระหว่างการต่อสู้ออสก้าได้ให้ภูติตนหนึ่งเข้าไปจับเวลเวท แล้วให้ภูติอีกคนโจมตีใส่เวลเวท แต่เวลเวทหลบการโจมตีนั้นได้ แต่ภูติตนแรกกลับถูกพวกเดียวกันโจมตี การกระทำของออสก้าสร้างความเจ็บปวดให้กับเชียรีส ออสก้าได้ให้เหตุผลว่า "การต่อสู้ที่กระทันหันแบบนี้ ก็ต้องต่อสู้ด้วยการไร้ความรู้สึก" นี่คือหลักการของเซเรียว

ทันใดนั้นภูติตนแรกที่ถูกโจมตี ได้กลายร่างเป็นมังกร จากอาการของโรคโกมะ มังกรได้เข้าจู่โจมทั้งสองฝั่ง เชียรีสได้เข้าปกป้องเวลเวทจนบาดเจ็บสาหัส เชียรีสจึงขอให้เวลเวทกินเธอ ร่างของเชียรีสได้ทำพันธะสัญญาไว้ว่าจะอุทิศตนด้วยชีวิต หลังจากกินเธอแล้วเวลเวทจะได้รับพลังเพื่อมุ่งไปยังข้างหน้าต่อไป

เชียรีสได้บอกกับเวลเวทว่าเธอก็มีจิตใจเหมือนกัน เธอก็เหมือนกับเวลเวท เป็นดั่งเปลวไฟที่แม้จะอยากให้ดับก็ไม่มีวันดับ และได้มอบหวีที่ลาฟี่ให้กับเวลเวท เนื่องจากคืนนั้นเธอเป็นคนเก็บเอาไว้หลังจากที่เวลเวทถูกเธอโจมตีใส่ เชียรีสไม่ยกโทษให้กับโลกใบนี้และผู้คน เพราะฉะนั้นเธอจึงขอให้รีบกินเธอก่อนที่ร่างจะสูญหายไป

เวลเวทจึงเริ่มต้นที่จะกินเชียรีส
"ฉันจะไม่ขอบคุณหรือขอโทษใดๆทั้งนั้น"
"ไม่จำเป็นค่ะ เพราะนี่คือความปรารถนาของฉันเหมือนกัน"
"เพราะฉันก็เหมือนคุณ"
แล้วหน้ากากของเชียรีสก็แตก
"ฉันรักพวกคุณมากเหลือเกิน"
"ช่วงเวลาที่อยู่กับอาเธอร์ วันเวลาช่วงนั้น"
ในที่สุดเวลเวทก็กินเชียรีส

เวลเวทเหมือนได้เห็นความทรงจำของเชียรีส ช่วงเวลาที่เชียรีสอยู่กับอาเธอร์,เวลเวท และไลฟิเซทอย่างมีความสุข ช่วงเวลาที่อาเธอร์วิตกกังวลในวันที่เซริก้าตาย และช่วงเวลาที่อาเธอร์ได้สังเวยชีวิตของไลฟิเซท

หลังจากที่เวลเวทได้รับพลังมาจากเชียรีส ทำให้กำจัดมังกรตัวนี้ลงได้ แต่ออสก้ากับภูติอีกตนก็โจมตีใส่เวลเวททีเผลอ เพราะ ไม่ต้องการให้ปีศาจโกมะอย่างเวลเวทออกไปโลกภายนอก แต่เวลเวทได้แนะนำตัวว่าเธอคือ เวลเวท คลาว ไปบอกชื่อนี้ให้อัลทริอุสฟังด้วย ระหว่างนี้เวลเวทได้ทำการกินมังกร และบอกว่า "ฉันคือเวลเวท คลาว ปีศาจจอมเขมือบที่เลวร้ายที่สุด ที่จะกัดกินปีศาจโกมะ, ภูติและนักปราบปีศาจให้หมดสิ้น" แล้วเวลเวทก็ปล่อยไฟใส่ออสก้า ภูติอีกตนจึงรีบพาออสก้าหนีออกมา

ทันใดนั้นมากิลู (ที่เป็นตัวถ่วง) กับรอคโรวที่ร่วมกันหลบหนีก็ออกมาพบกับเวลเวท รอคโรวได้ขอบคุณเวลเวทที่ช่วยบอกที่ซ่อนดาบโกลัน เขาจะติดตามทดแทนบุญคุณเวลเวท มากิลูจึงบอกไว้คุยกันทีหลังรีบหลบหนีกันก่อน เวลเวทจึงขอให้ทั้งสองตามไปที่ท่าเรือด้วยกัน

เมื่อมาถึงท่าเรือสภาพอากาศไม่เป็นใจ ทำให้การเดินเรืออกไปเป็นไปได้ยาก รอคโรวที่พอรู้พื้นฐานเกี่ยวกับเรือจึงอาสาเป็นคนขับเรือพาหนีออกไปจากคุกไททาเนีย โดยมีมากิลูจู้จี้ขี้บ่น ว่าจะฝากชีวิตไว้กับมือใหม่ขับเรือ, ฝนฟ้าไม่เป็นใจและอีกหลายๆอย่าง

เรือได้ลอยมาติดพื้นดินแห่งหนึ่ง ได้รับความเสียหายอย่างหนักจนแล่นต่อไม่ได้ พวกเวลเวทที่นอนสลบอยู่ได้พบกับภูติคนหนึ่งที่มีใบหน้าคล้ายกับไลฟิเซทน้องชายของเวลเวท ได้เข้ามารักษาเวลเวทที่เป็นปีศาจโกมะ เวลเวทรู้สึกตัวและตกใจกับการกระทำและใบหน้าของภูติตนนี้ ทันใดนั้นปีศาจโกมะก็โผล่ออกมา หลังจากที่เวลเวทกำจัดปีศาจโกมะได้ รอคโรวได้ขอโทษเวลเวทที่ไม่ได้ช่วยต่อสู้ด้วย เพราะเขาไม่ใช้ดาบโกลันเป็นอาวุธ ส่วนมากิลูอู้ ภูติตนนั้นได้ขโมยเข็มทิศของเรือไป แต่กลับทำแผนที่ของตัวเองตกไว้ เวลเวทจึงขอให้ทั้งสองคนหนีไป แต่รอคโรวไม่ยอม เพราะแลนนิสเตอร์ชดใช้หนี้เสมอ ผิดๆ เพราะ ยังไม่ได้ตอบแทนบุญคุณ ส่วนมากิลูก็บอกว่าให้หนีแล้วจะให้หนีไปไหนละ

สถานที่ที่พวกเวลเวทมาถึงอยู่ในเขตแดนนอสกันด์ ถ้าไม่รีบซ่อมเรือ ก็จะไปยังเขตแดนมิดกันด์ไม่ได้ รอคโรวจึงบอกว่าใกล้ๆจากตรงนี้จะมีเมืองเฮลาวีซ่าอยู่ รอคโรวจึงชวนไปที่เมืองนั้น เพื่อหาอาวุธ, อาหารและคนที่จะซ่อมเรือ

พวกเวลเวทลักลอบเข้ามาในเมืองได้หลังจากหลบสายตาของนักปราบปีศาจ หลังจากที่ภูติใบหน้าคล้ายไลฟิเซท นำเข็มทิศมาคืนให้กับเวลเวทแล้วก็หนีออกไป พวกเธอเข้ามาในโกดังที่เก็บดินระเบิดเอาไว้อยู่ เมื่อออกมาในเมือง รอคโรวขอตัวออกไปหาอาวุธมาใช้ ส่วนเวลเวทไปคุยกับลูกเรือที่อยู่ในเมือง เพื่อขอความช่วยเหลือ แต่พวกเขาปฏิเสธเพราะไม่สามารถทำกิจการใดๆได้ ทันใดนั้นก็มีหญิงสาวคนหนึ่งเดินมากับภูติ 2 ตน โดยที่ภูติคนนึงมีใบหน้าคล้ายกับไลฟิเซท ผู้หญิงคนนี้ คือ "เทเรซ่า" นักปราบปีศาจระดับหนึ่ง

ลูกเรือคนหนึ่งได้คุยกับเทเรซ่าเพื่อขอทราบบทลงโทษของพวกเขาที่ได้รับอยู่ จะต้องรับโทษไปถึงเมื่อไหร่ สาเหตุเกิดจากลูกเรือคนหนึ่งที่ชื่อ "ไดลุ" ได้ลักลอบกักเก็บดินระเบิด เพราะฉะนั้นสมาคมที่เพิกเฉย ต้องรับผิดชอบร่วมกัน นี่คือกฏเกณฑ์ที่เซเรียวเป็นคนตั้งขึ้น หลังจากที่จับตัวไดลุสืบสวนคดีและลงโทษแล้ว จะอนุญาตให้ทำการค้าต่อได้

เทเรซ่าได้ทักทายเวลเวทว่าแต่งตัวแบบนี้ในเมืองที่หิมะตกอยู่ ไม่หนาวบ้างหรือยังไง เวลเวทจึงให้เหตุผลไปว่าปกติเธอเดินทางอยู่แต่ทางตอนใต้ ไม่ได้ขึ้นมาที่เขตแดนนอสกันด์ ไม่คิดว่ามันจะหนาวแบบนี้ เทเรซ่าจึงแนะนำว่าเป็นผู้หญิงควรจะทำร่างกายให้อบอุ่นไว้ แล้วเทเรซ่าก็เดินจากไป

มากิลูไม่พอใจกับการกระทำของเซเรียว ส่วนเวลเวทก็เข้าใจเรื่องราวของสมาคม เลยอาสาจะไปตามจับไดลุ เพื่อให้สมาคมช่วยซ่อมเรือให้เธอ แต่ปัจจุบันไดลุกลายร่างเป็นปีศาจโกมะ แถมยังฆ่าพวกนักปราบปีศาจไปเป็นจำนวนมาก เป็นไปได้ว่าตอนนี้จะไปหลบซ่อนอยู่ในบ้านเกิด หมู่บ้านเล็กๆที่อยู่ใกล้ๆ เวลเวทจึงไปตามรอคโรวให้ร่วมทางไปกับเธอ เพื่อตามล่าไดลุ ปีศาจโกมะรูปร่างสัตว์เลื้อยคลาน แต่มากิลูไม่ตามไปด้วยเนื่องจากอู้ จะไปตามหาคนทรยศเธอ

สาเหตุที่มากิลูถูกจับไปอยู่ในคุกก็เพราะมีคนหักหลังเธอ ส่วนรอคโรวเป็นปัญหาครอบครัว

1. คสพ ของซาบีด้ากับไอฟรีด และปืนจีคฟรีท
- อันนี้มัน Epic ได้ที่ ไอฟรีดโจรสลัดชื่อดัง ถูกนักปราบปีศาจเรียกตัวไป เพื่อจับกุม โดยในที่เกิดเหตุนั้นพบอาวุธเพนดูลัมตกอยู่ แล้วไอฟรีด ถูกพาไปที่คุกไททาเนีย แล้วถูกเมลคิโอล นักปราบปีศาจระดับพิเศษ (ตาแก่) พาตัวออกมา ไม่รู้พาไปไหนยังเล่นไม่ถึง
- แต่แท้จริงแล้ว คือ ซาบีด้า ในอดีตเคยเป็นภูติรับใช้ของนักปราบปีศาจ ก็อยู่ในเหตุการณ์ไอฟรีดด้วย โดยไอฟรีดยิงปืนจีคฟรีท เพื่อคลายมนต์สะกดที่ซาบีด้าถูกควบคุม เมื่ออยู่ในอาณาเขตของเทพคาโนะนุชิ แล้วไอฟรีดได้มอบจีคฟรีทให้กับซาบีด้า ซาบีด้าเลยตามหาไอฟรีด เพื่อที่จะคืนปืนให้



2. บัลลังภ์อัลทริอุส (TOZ) = ที่พำนักเทพ (TOB)
- บัลลังภ์ที่ได้มาจากการคดโกงเงิน โดยอัลทริอุสได้สร้างวิหารจากเงินทุนของนักบวชระดับสูง ที่ได้มาจากการค้ายาเนคตัลเถื่อน โดยเทพที่สถิตอยู่ คือ คาโนะนุชิ ตามตำนานของ TOB มีเทพ 5 องค์เหมือนกัน โดยเทพดินน้ำลมไฟ ก็เป็นเทพชุดเดียวกันกบ TOZ ส่วนไร้ธาตุก็คือ คาโนะนุชิ





3. หอคอยนักปราบปีศาจ
- สถานที่ที่ฝึกสอนนักปราบปีศาจทุกคน ใน TOB
- แต่ที่จริงแล้วมันคือ หมู่บ้านหอคอยโรกริน ใน TOZ นั่นเอง









4. โอเมก้าเอริคชีล
- สุดยอดยารักษาที่รักษาได้ทุกสิ่ง แต่สูตรยาได้หายไปจากอดีตนานแล้ว
- จนกระทั่งไลฟิเซท ได้พบกับ "รีน" เด็กที่อยากจะเป็นนักวิชาการ สืบหาเรื่องราวในอดีตช่วงยุคฟรอสดาค (ก่อน TOZ 1350 ปี ก่อน TOB 350 ปี)
- รีนสามารถอ่านหนังสือตัวอักษรเมริโอดัสได้ (ตัวอักษรในยุค 1800 ปีก่อน TOZ)
- รีนได้เป็นเพื่อนกับไลฟิเซท แล้วได้มอบสูตรการทำยาโอเมก้าเอริคชีล ที่อยู่ในหนังสือตัวอักษรเมริโอดัส ให้ไลฟิเซท
- Lore TOZ บอกว่ามาโอเทราสึ มังกรแสงไร้ธาตุใน TOZ เหมือนจะเป็นคนสร้างโอเมก้าเอรอคชีลขึ้นมา

เมื่อลองไปเดินเล่นในเมืองดาริเอนจิน ก็พบครอบครัวหนึ่งกำลังเตรียมร้านอาหารอยู่ แล้วจู่ ๆ พวกเขาก็พูดถึงซาบีด้าราวกับเป็นคนรู้จักกัน พวกเวลเว็ทจึงเข้าไปถามพวกเขา ก็พบว่าสำหรับพวกเขาแล้วซาบี้ด้าถือเป็นผู้มีพระคุณและผู้ที่ลักพาตัวพวกเขามา สองสามีภรรยาเล่าให้ฟังว่า พวกเขาเป็นพวกพ่อครัวที่เปิดร้านอาหารอยู่ในเมืองนี้ จู่ ๆ ซาบีด้าก็โผล่มาแล้วพาพวกเขาไปยังบ้านหลังหนึ่งที่มีเซย์เรย์เทโอโดร่าและเด็ก ๆ สามคนอยู่ ซาบีด้าขอร้องให้พวกเขาช่วยทำอาหารให้เด็กพวกนั้นกิน ซึ่งเด็กพวกนั้นคือเด็กกำพร้าที่เทโอโดร่าและซาบีด้าเก็บมาดูแล พวกซาบีด้าบอกกับสองสามีภรรยาว่าไม่ว่าจะมนุษย์หรือเซย์เรย์ก็รู้สึกอร่อยกับอาหารได้เหมือน ๆ กัน แต่พวกเขาไม่มีฝีมือที่จะทำอาหารแบบนั้นได้ เดิมทีนั้นสามีภรรยาสองคนนี้เคยโดนโกมะจู่โจมจนเสียลูกของพวกเขาไป ทำให้พวกเขาใช้ชีวิตอย่างเลื่อนลอยไม่มีความสุขมาโดยตลอด แต่เพราะซาบีด้ากับเทโอโดร่าและเด็ก ๆ พวกนี้ทำให้พวกเขากลับมาใช้ชีวิตอย่างมีความสุขได้อีกครั้ง

แต่แล้ววันหนึ่งเทโอโดร่าก็ออกจากบ้านไปโดยไม่บอกกล่าว ทำให้ซาบีด้าต้องออกไปตามหาคนรักของตนกลับมา ซึ่งก็ทำให้สองสามีภรรยาต้องมาดูแลเด็กพวกนี้แทนอย่างน้อยก็จนกว่าที่ซาบีด้ากับเทโอโดร่าจะกลับมา มาถึงตรงนี้พวกเวลเว็ทก็พอจะเดาได้แล้วว่าเทโอโดร่าก็คือเจ้ามังกรเขาสีขาวที่เคยปะทะกันเมื่อคราวก่อนนั่นเอง ที่พอเดาเพราะคราวนั้นซาบีด้าพยายามปกป้องมันอย่างเอาเป็นเอาตาย ซึ่งสาเหตุของการกลายเป็นมังกรก็หนีพ้นการอยู่ร่วมกันกับมนุษย์ที่มีบาดแผลทางใจทำให้เธอรับความแปดเปื้อนนั้นเข้าไปจนกลายเป็นมังกร ซึ่งเทโอโดร่าก็คงจะรู้เรื่องเรื่องนี้ดีอยู่แล้วแต่ก็ยังคงยื่นมือเข้าไปช่วยคนพวกนั้น ถ้าหากกลายเป็นมังกรไปแล้วก็ไม่มีทางกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ แต่เอเลนอร์คิดว่าคงไม่มีใครอยากจะเห็นคนรักของตัวเองถูกฆ่าตายต่อหน้าแน่ แต่ไอเซนก็ยังยืนยันความตั้งใจเดิมที่จะฆ่ามังกรตัวนั้นให้ได้ต่อไป

พวกเวลเว็ทได้รับเอกสารโบราณที่เขียนโดยภาษาอาวาลอสมาจากเส้นสายของไอเซนที่รู้จักกัน เมื่อลองนำมาให้กริมัวร์แปลดูแล้ว ก็พบว่ามันเป็นงานวิจัยเกี่ยวกับการคืนสภาพให้แก่ผู้ที่กลายเป็นมังกร แต่ในเอกสารงานวิจัยนั้นไม่มีการบันทึกเอาไว้ว่างานวิจัยประสบผลสำเร็จ เพียงแต่มีข้อมูลสำคัญอย่างหนึ่งคือ ถ้าหากกินหัวใจของมังเขาสีขาวแล้ว จะสามารถคลายคำสาปของยมทูตได้

แล้วตอนนั้นซาบีด้าก็เข้ามาพอดีพร้อมกับถามว่าไอเซนจะทดสอบเหรอว่าที่เขียนไว้ในเอกสารเป็นเรื่องจริงหรือไม่ ไอเซนก็ถามกลับว่าถ้าคิดจะทำแล้วนายจะทำไม ซาบีด้าจึงถามต่อไปว่าไม่ใช่ว่านายยอมรับเรื่องที่ตัวเองเป็นยมทูตไปแล้วหรอกหรือ ไม่ว่ายังไงซาบีด้าก็จะไม่ยอมให้ไอเซนฆ่ามังกรตัวนั้นแน่ แม้ว่านั่นจะหมายถึงการฆ่าไอเซนก็ตาม ไอเซนก็บอกไปว่าถ้าหากฆ่าไปแล้วมันก็เหมือนเป็นการช่วยเหลืออย่างนึงเหมือนกัน แล้วก็บอกต่อไปว่าเขาจะฆ่ามังกรนั่น ซาบีด้าจึงเถียงกลับไปว่าอย่าไปเรียกว่ามังกรเจ้านั่นคือเทโอโดร่า และครั้งหน้าจะไม่มีการเตือนอีกแล้ว

พวกเวลเว็ทมาถึงทางน้ำแข็งไกล์บรูกตามที่ได้คำบอกเล่าจากทหารว่ามันไปหยุดพักฟื้นตัวที่นั่นจากการต่อสู้กับหน่วยนักปราบปีศาจระดับหนึ่ง เอเลนอร์สงสัยว่าจะคลายคำสาปด้วยวิธีนี้จริง ๆ หรือ แต่ไอเซนกลับบอกว่าคนที่โดนคำสาปนั้นไม่ใช่เขา ทันใดนั้นซาบีด้าก็โผล่มาขวางพอดี ซาบีด้าบอกว่าเขาจะจัดการพวกเวลเว็ทแล้วก็หาวิธีช่วยเทโอโดร่าไปด้วย แต่ไอเซนก็ยืนยันเหตุผลเดิมคือ การฆ่าของเขาเท่าเป็นการช่วยเหลือ ซาบีด้าที่ไม่ยอมรับเหตุผลไอเซนพร้อมกับบอกว่าไม่ว่ายังไงก็จะไม่มีวันตัดใจที่จะมีชีวิตอยู่ นั่นแหละคือหลักการของซาบีด้า

หลังจากการต่อสู้ ซาบีด้าก็ถูกมังกรพ่นไฟใส่เพราะเอาตัวเข้าบังไลฟีเซ็ทที่เดินเข้ามา แต่เขาก็ใช้จีคฟรีดยิงใส่มังกรให้มันหนีไปได้ ซาบีด้าได้เรื่องของเทโอโดร่าให้ฟังเรื่องที่ว่าเธอเป็นคนที่ให้สำคัญกับการมีชีวิตมากเพียงใด เพราะงั้นเขาถึงได้ไม่อยากจะตัดใจที่จะช่วยเทโอโดร่า พร้อมกับด่าไอเซนว่าจริง ๆ แล้วตัวเองก็แค่ไอ้ปอดแหกที่ดีแต่ปากอยากจะคลายคำสาปยมทูตให้ได้เท่านั้นใช่มั้ยเล่า ไอเซนจึงบอกซาบีด้าให้ไปคิดให้ดีถึงความหมายที่แท้จริงของ "การมีชีวิต" ที่ผู้หญิงคนนั้นเป็นคนบอกเขาเอาไว้ แล้วพวกเขาก็จากไป

มีคำร้องจากทาบาซ่าส่งมาถึงพวกเวลเว็ทโดยตรงให้จัดการมังกรเขาสีขาวให้ที เพื่อหยุดความบ้าคลั่งของซาบีด้า ที่พยายามจะปกป้องมังกรอย่างเอาเป็นเอาตาย ทำให้พวกมือปราบปีศาจต้องวางแนวป้องกันอย่างแน่นหนา ซึ่งทำให้การทำงานขององค์กรของทาบาซ่ายากลำบากมาก

เมื่อมาถึงที่หมายก็พบว่าซาบีด้ากำลังโดนมังกรเล่นงานจนน่วมอยู่พอดี ไอเซนพุดกับซาบีด้าที่นอนหมดสภาพว่าไอ้มังกรที่โจมตีกระทั่งเด็กกับผู้ชายที่เดิมพันด้วยชีวิตเข้าปกป้องมันเป็นใครกัน นายเคยบอกว่าไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็จะไม่ตัดใจที่มีชีวิตอยู่เป็นหลักการของนายสินะ ถ้างั้นตอนนี้นายนะ มีชีวิตอยู่งั้นเหรอ อย่างน้อยชั้นไม่เห็นว่านายกำลังมีชีวิตอยู่เลยซักนิด ก่อนที่ไอเซนจะเดินไปหามังกรพร้อมกับจีคฟรีดที่เขาเก็บขึ้นมา ไลฟีเซ็ทจึงเข้าใจในตอนนั้นเองว่าคนที่โดนคำสาปนั้นไม่ใช่ไอเซน คนที่ไอเซนพยายามจะช่วยโดยการฆ่าน่ะคือซาบีด้าต่างหาก

ทันทีที่ไอเซนกำลังจะจัดการกับมังกรได้ มันก็ได้ปล่อยคลามแปดเปื้อนออกมาทำให้ทั้งซาบีด้าและไอเซนโดนความแปดเปื้อนนั้นเข้าไปเต็ม ๆ แต่ไลฟีเซ็ทก็ใช้พลังของตนชำระล้างความแปดเปื้อนออกไปได้ แต่ก็ไม่สามารถชำระล้างมังกรได้ ไอเซนจึงยิงปืนจีคฟรีดจ่อขมับตัวเองเพื่อเพิ่งพลังแล้วโจมตีสังหารได้สำเร็จ ไอเซนบอกว่าเขาถูกคำสาปยมทูตเล่นงานอยู่ แต่เซย์เรย์ทุกคนเองก็โดนคำสาปที่เรียกว่ามังกรเล่นงานอยู่เช่นเดียวกัน สำหรับเขาแล้วในตอนนี้มันได้เริ่มไปแล้วซึ่งจุดจบของไอเซนก็คงอยู่อีกไม่ไกล ซาบีด้าจึงแย้งว่าให้เขาออกห่างจากพวกโจรสลัดซะ แต่ไอเซนกลับตอบว่าเขาคือรองกัปตันโจรสลัดไอฟรีด ถ้าเขาต้องเสียหางเสือของตัวเองไปเพราะคำสาปล่ะก้ให้ตัวเองกลายเป็นมังกรเสียยังดีกว่า แต่สิ่งที่เขากลัวก็คือการที่คนสำคัญของตนต้องถูกตัวเองที่กลายเป็นมังกรที่จองจำเอาไว้ เพราะงั้นไอเซนถึงได้ฆ่าเทโอโดร่าเพื่อปลดปล่อยซาบีด้าให้หลุดจากการจองจำนั้นนั่นเอง ไอเซนจึงเล่าเรื่องน้องสาวของตนเองให้ซาบีด้าฟัง ซาบีด้ารับปากว่าจะช่วยดูแลเธอให้หลังจากที่ฆ่าไอเซนเพื่อล้างแค้นให้เทโอโดร่าได้แล้ว จะฆ่าเขาเมื่อไอเซนไม่ใช่ไอเซนอีกต่อ ขอเอาชื่อฟีรุค ซาเดย่า (ซาบีด้าแห่งคำสัญญา) เป็นเดิมพันเลย ไอเซนจึงบอกนามที่แท้จริงของเขาอูเฟเมีย เว็กซ์บุ พร้อมกับยื่นจีคฟรีดคืนให้ ไลฟีเซ็ทเดินเข้ามาแล้วถามว่ามันจะมีหนทางที่จะมีอยู่ต่อไปโดยที่ไม่ต้องเป็นมังกรหรือโดนฆ่ามั้ย แต่ไอเซนก็ตอบว่าปัญหาไม่ใช่ว่าจะฆ่าหรือไม่ฆ่าแต่หางเสือของตัวเองก็ต้องคุมด้วยตัวเอง เพราะนั่นแหละคือการมีชีวิตอยู่ล่ะ